Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 12 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy Lublinie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Maria Stelska

protokolant Monika Żeromska-Poznańska

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. w Lublinie

sprawy z powództwa Gminy L. w L.

przeciwko A. K.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie w części żądania ponad kwotę 61 890,34 ( sześćdziesiąt jeden tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt 34/100) złotych;

II.  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz Gminy L. w L. kwotę 61 890,34 ( sześćdziesiąt jeden tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt 34/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 45 764,84 (czterdzieści pięć tysięcy siedemset sześćdziesiąt cztery 84/100) złote od dnia 1 czerwca 2011r. do dnia zapłaty i od kwoty 16 125,48 (szesnaście tysięcy sto dwadzieścia pięć 48/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 16 czerwca 2011r. do dnia zapłaty, zaznaczając, że odpowiedzialność powoda A. K. w zakresie świadczenia objętego niniejszym wyrokiem jest solidarna ze świadczeniem zasądzonym na rzecz powodowej Gminy L. od pozwanej J. N. nakazem zapłaty z dnia 17 czerwca 2011r. wydanym w sprawie I Nc 116/11;

III.  zasądza od pozwanego A. K. na rzecz Gminy L. w L. kwotę 7 621( siedem tysięcy sześćset dwadzieścia jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu zaznaczając, że odpowiedzialność powoda A. K. w zakresie kwoty 4 618 ( cztery tysiące sześćset osiemnaście) złotych z tytułu należnych powodowi kosztów procesu jest solidarna ze świadczeniem zasądzonym z tego tytułu od pozwanej J. N. nakazem zapłaty z dnia 17 czerwca 2011r. wydanym w sprawie I Nc 116/11;

IV.  nakazuje zwrócić Gminie L. w L. z kasy Sądu Okręgowego w Lublinie kwotę 1 000 ( jeden tysiąc) złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki zapisanej w księdze C, pod poz. 1801/2013.

Sygn. akt I C 609/12

UZASADNIENIE

W pozwie w postępowaniu upominawczym wniesionym w dniu 16 czerwca 2011r. przeciwko A. K. i J. N., powódka – Gmina L. reprezentowana przez Zarząd (...) w L. domagała się zasądzenia od pozwanych solidarnie na swoją rzecz kwoty 80 067,44 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 45 764,86 złote od dnia 1 czerwca 2011r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 34 302,58 złote od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a nadto kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W przypadku wniesienia przez pozwanych sprzeciwu od nakazu zapłaty, powódka wnosiła o zasadzenie solidarnie od pozwanych na swoją rzecz zgodnie z żądaniem określonym w pkt. 1 pozwu.

W uzasadnieniu pozwu podniosła, że pozwani zajmują bez tytułu prawnego lokal nr (...) w budynku przy ul. (...) w L., którego współwłaścicielem jest Gmina L. reprezentowana przez Zarząd (...) w L.. Pozwani nieregularnie uiszczają opłaty za zajmowany lokal, w związku z tym za okres od 01.01.2001r. do dnia 31.05.2011r. zalegają z opłatami za korzystanie z lokalu na kwotę 45 764,86 złote. Z tytułu zwłoki w uiszczaniu opłat za lokal, powód naliczył pozwanym odsetki ustawowe, w skali miesiąca, od kwoty narastającego zadłużenia – salda. Wezwanie do uregulowania zaległości pozwani pozostawili bez odpowiedzi (pozew z uzasadnieniem k. 2-3).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 17 czerwca 2011r., wydanym w sprawie I Nc 116/11, Sąd Okręgowy w Lublinie orzekł, że pozwani A. K. i J. N., w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu winni solidarnie zapłacić powodowi kwotę 80 067 ,44 złote wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 45 764,86 zł. od dnia 1 czerwca 2011r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 34 302,58 zł. od dnia 16 czerwca 2011r. do dnia zapłaty oraz kwotę 4 618 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania, albo wnieść w tymże terminie sprzeciw ( nakaz zapłaty k 29).

Sprzeciw od nakazu zapłaty wniósł wyłącznie pozwany A. K., który w uzasadnieniu sprzeciwu zarzucił niezgodność nakazu zapłaty z wyrokiem Sądu Rejonowego w Lublinie I Wydział Cywilny z dnia 12 października 2004r., wydanego w sprawie I C 695/02. Niezgodność ta polegać miała na tym, że wyrok zasądza spłatę kwoty 12 126,95 złotych wraz z odsetkami wyłącznie od niego, natomiast kwestionowany nakaz zapłaty orzeka spłatę należności solidarnie od pozwanego A. K. i jego matki, w niezgodnej z wyrokiem wysokości 80 067,44 złotych ( sprzeciw pozwanego A. K. k 42).

Wobec pozwanej J. N. nakaz zapłaty uprawomocnił się ( dowód doręczenia pozwanej odpisu nakazu zapłaty k 59).

W piśmie z dnia 19 lipca 2012r. pozwany dodatkowo podniósł, że zarówno wyrok, jak i nakaz zapłaty są krzywdzące i niesprawiedliwe, ponieważ obydwoje pozwani mają najniższe emerytury tj. 388 złotych i 450 złotych, po potrąceniu komorniczym ( pismo pozwanego A. K. k 46).

Na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2013r. pozwany A. K. podniósł zarzut przedawnienia roszczenia powódki w zakresie żądanych odsetek ustawowych za okres 3 lat wstecz od daty wniesienia pozwu, tj. do dnia 15 czerwca 2008r. ( protokół skrócony k 64).

W piśmie procesowym z dnia 20 września 2013r. powodowa Gmina L. ograniczyła swoje roszczenie z kwoty 80 067,44 złotych do kwoty 61 890,34 złote, oświadczając, że w tym zakresie cofa pozew. Podniosła, że na kwotę 61 890,34 złotych składa się należność główna z tytułu odszkodowania w kwocie 45 764,86 złotych za okres od 01.01.2001r. do 31.05.2011r. i odsetki w kwocie 16 125,48 złotych za okres od 16 czerwca 2008r. do dnia wniesienia pozwu ( pismo powodowej Gminy k 69).

W toku postępowania sądowego w sprawie strony podtrzymały swoje stanowiska, przy czym pozwany wyraził zgodę na cofnięcie powództwa w zakresie podanym w piśmie procesowym powódki z dnia 20 września 2013r. ( protokół rozprawy k 75-76 i k 81-81v).

Ustalenia faktyczne:

Lokal mieszkalny położony w budynku przy ul. (...)w L.o powierzchni użytkowej 76,40 m ² i powierzchni mieszkalnej 58,94 m ², pozwany A. K.zajmował na podstawie umowy najmu lokalu mieszkalnego zawartej w dniu 7 września 1988r. z Miejskim Zarządem Budynków Mieszkalnych w L. ( umowa najmu k 4 -5 akt sprawy I C 695/02 Sądu Rejonowego w Lublinie). W lokalu tym pozwany zamieszkiwał wspólnie z matką J. N. ( okoliczność przyznana przez pozwanego). Od października 1997r. pozwany A. K.nie wywiązywał się z obowiązku zapłaty czynszu oraz opłat eksploatacyjnych za zajmowany lokal. Nie reagował na wezwania do zapłaty. Pismem z dnia 9 lipca 1998r. Gmina L.wypowiedziała A. K.umowę najmu lokalu przy ul. (...), wzywając jednocześnie pozwanego do zwrotu lokalu w terminie do dnia 31 sierpnia 1998r. Pomimo wypowiedzenia umowy najmu pozwany nie opuścił lokalu. Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w Lublinie w dniu 30 stycznia 2001r. Gmina L.domagała się nakazania eksmisji pozwanego A. K.i J. N.wraz z osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi z lokalu mieszkalnego przy ul. (...)w L.oraz zasądzenia od pozwanego A. K.na rzecz Gminy L.kwoty 12 260,82 złotych wraz z ustawowymi odsetkami tytułem zaległości w opłatach związanych z zajmowaniem lokalu za okres od dnia 1.10.1997r. do dnia 31.12.2000r. Postępowanie toczyło się w sprawie I C 695/02. W toku postępowania w sprawie I C 695/02 pozwany nie godził się na opuszczenie lokalu, ani też zapłatę zaległego czynszu i opłat eksploatacyjnych. Wyrokiem z dnia 12 października 2004r. Sąd Rejonowy I Wydział Cywilny w Lublinie nakazał eksmisję pozwanych A. K.i J. N.z lokalu mieszkalnego przy ul. (...)w L., orzekł o uprawnieniu pozwanych A. K.i J. N.do lokalu socjalnego, wstrzymując jednocześnie wykonanie wyroku eksmisyjnego do czasu złożenia pozwanym przez gminę oferty umowy najmu lokalu socjalnego. Sąd Rejonowy w Lublinie, opisanym wyżej wyrokiem, zasądził również od pozwanego A. K.na rzecz powódki kwotę 12 126,95 zł. wraz z należnymi odsetkami ustawowymi tytułem zaległego czynszu najmu lokalu i świadczeń związanych z eksploatacją lokalu za okres od 01.10.1997r. do 3.12.2000r. Apelacja pozwanego A. K.od wyroku Sądu Rejonowego została oddalona przez Sąd Okręgowy w Lublinie (akta sprawy I C 695/02 Sądu Rejonowego w Lublinie).

Pozwany A. K. oraz pozwana J. N., poczynając od 01.01.2001r., ponosili opłaty związane z zajmowanym lokalem w sposób nieregularny, doprowadzając do powstania w okresie od 01.01.2001r. do 31.05.2011r. zaległości w kwocie 45 764,86 złotych. Wysokość obciążających ich w tym okresie czasu opłat odpowiadała wysokości należnego czynszu najmu od zajmowanego przez nich lokalu mieszkalnego (wezwania do zapłaty k 9-10, stan konta pozwanych – saldo k 11-28).

W czerwcu 2011r. pozwani opuścili lokal mieszkalny przy ul. (...), przenosząc się do lokalu socjalnego położonego w L. przy ul (...) ( zeznania pozwanego A. K. k 81v, skierowanie do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego k 47).

Stan faktyczny został ustalony w oparciu o powołane wyżej dowody.

Dowody z dokumentów nie budziły zastrzeżeń Sądu, nie były też kwestionowane przez strony.

Sąd obdarzył wiarą zeznania pozwanego A. K. w zakresie w jakim przedstawił swoją trudną sytuację zdrowotną i materialną. Zeznania pozwanego dotyczyły zresztą głównie tej kwestii. Powoływał się wprawdzie na złą wolę Gminy L., która według niego miała utrudniać wcześniejsze zawarcie umowy najmu lokalu socjalnego co dawałoby możliwość obniżenia obowiązku w zakresie należnych opłat, ale ta okoliczność, wobec treści pisma powódki z dnia 01.04.2005r. skierowanego do pozwanego i wyjaśniającego przyczyny niemożności wskazania lokalu socjalnego w tamtej dacie, jest jak najbardziej uzasadniona. Powszechnie znane są problemy lokalowe Gminy, na której ciąży obowiązek zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego przyznanego osobom eksmitowanym na podstawie wyroków sądowych. Opóźnienie z tym związane nie było zatem zawinione przez powódkę, tym bardziej, że pozwani w tym czasie mieli w pełni zagwarantowane odpowiednie warunki mieszkaniowe. Nie zwalniało to również pozwanych od obowiązku ponoszenia opłat odpowiadających wysokości należnego za zajmowany lokal czynszu najmu (zeznania pozwanego A. K. k 64 i k 81v, pismo Gminy L. z dnia 01.04.2005r. k 74).

Uzasadnienie prawne:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zasady i formy ochrony praw lokatorów oraz zasady gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy regulują przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( Dz.U.2005.31.266.j.t.). Ustawa weszła wprawdzie w życie z dniem 10 lipca 2001r., a roszczenie powoda zgłoszone w sprawie niniejszej obejmuje okres od 01.01.2001r., to z uwagi treść art. 27 ust.1ustawy, znajduje ona zastosowanie także do stosunków prawnych powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy.

W myśl art. 18 ust.1-3 w/w ustawy, osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać odszkodowania uzupełniającego. Osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł.

Zacytowany w tym miejscu przepis odnosi się wprost do sytuacji pozwanego A. K., opisanej bliżej w ustalonym przez Sąd stanie faktycznym. Powodowa Gmina żądała odszkodowania odpowiadającego wysokości czynszu należnego za przedmiotowy lokal. Pozwany powołując się na niezgodność treści nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w sprawie I Nc 116/11 z treścią wyroku Sądu Rejonowego w Lublinie wydanego w sprawie I C 695/02, nie bierze pod uwagę faktu, że orzeczenia te dotyczą innego obowiązku wynikającego z zajmowania lokalu w różnych okresach czasu. Kwoty zasądzone przez Sąd Okręgowy i Sąd Rejonowy siłą rzeczy będą się zatem różnić. Odnosząc się do zarzutu pozwanego, że obowiązanym do zapłaty odszkodowania jest wyłącznie on sam, a nie jego matka, należy przypomnieć, że nakaz zapłaty wydany w stosunku do J. N. uprawomocnił się wobec nie wniesienia sprzeciwu. Wyrok, który Sąd Okręgowy obecnie uzasadnia, nie odnosi się w żaden sposób do odszkodowania orzeczonego wobec pozwanej J. N. prawomocnym nakazem zapłaty, poza stwierdzeniem, że obowiązek zapłaty A. K. stwierdzony obecnym wyrokiem i obowiązek zapłaty orzeczony wobec pozwanej J. N. prawomocnym nakazem zapłaty jest solidarny. Niezależnie od tego podnieść należy, że cytowany wyżej art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów wyraźnie stanowi, iż obowiązek uiszczania co miesiąc odszkodowania dotyczy osób faktycznie zajmujących lokal bez tytułu prawnego. W obecnym stanie faktycznym nie jest sporne, że lokal przy ul. (...) zajmowali obydwoje pozwani. Jest to inna sytuacja niż ta, której dotyczył wyrok Sądu Rejonowego, bowiem tam, obowiązek zapłaty odnosił się głównie do zapłaty czynszu najmu, a najemcą lokalu z mocy umowy najmu z dnia 7 września 1988r. był wyłącznie pozwany A. K..

W przekonaniu Sądu brak jest również podstaw do zastosowania klauzuli wskazanej w art. 5 k.c. Istotnie sytuacja materialna, rodzinna i zdrowotna pozwanego jest bardzo trudna. Wspólnie z matką uzyskują dochody pozwalające na zabezpieczenie elementarnych jedynie potrzeb życiowych. Nie może to jednak samo przez się stanowić podstawy do zanegowania prawa powódki do żądania odszkodowania za bezumowne i wieloletnie korzystanie przez pozwanego z lokalu mieszkalnego stanowiącego jej współwłasność, zwłaszcza przy tak jednoznacznie negatywnej i roszczeniowej postawy pozwanego. Używanie słów obraźliwych wobec Gminy, nazywanie jej „złodziejską instytucją” nie daje podstaw do powoływania się przez pozwanego na zasady współżycia społecznego, skoro sam zasady te narusza. Pozwany stwierdził też, że nie zapłaci Gminie nawet złotówki, gdyby ją nawet miał ( protokół rozprawy k 75v). Namawiany przez Sąd w toku procesu, aby zwrócił się do Gminy z wnioskiem o umorzenie chociażby części zobowiązania, wystosował wprawdzie pismo do dyrektora ZNK, ale brak pozytywnej odpowiedzi nie oznacza, że Gmina nie przychyli się do wniosku pozwanego w późniejszym czasie, zwłaszcza, że ewentualna egzekucja może okazać się bezskuteczną. Wobec pozwanego toczy się bowiem postępowanie egzekucyjne na podstawie wymienionego wcześniej wyroku Sądu Rejonowego.

Obowiązek zapłaty odsetek ustawowych wynika z treści art. 481 § 1 i 482§ 1 k.c.

W zakresie, w jakim powodowa Gmina cofnęła pozew ze skutkiem prawnym, Sąd z mocy art. 355§ 1 k.c. postępowanie umorzył.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia treść art. 98 § 1 k.p.c, w związku z art. 99 k.p.c. Pozwany jako strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić powódce koszty niezbędne do celowego dochodzenia jej praw.

Powódka poniosła koszty procesu w kwocie 7 621 złotych, na które składa się uiszczona opłata od pozwu w kwocie 4 004 złotych, wynagrodzenie jej pełnomocnika w wysokości 3 600 złotych plus opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

Z tych względów, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.