Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący Sędzia S.O. Grażyna Cichosz

Protokolant sekretarz sądowy Anna Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 roku w Lublinie

sprawy T. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania T. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 07 marca 2014 roku znak:(...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala T. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2014 roku do dnia 31 lipca 2015 roku.

Sygn. akt VII U 906/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił T. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż orzeczeniem Komisji Lekarskiej nie uznano wnioskodawcę za niezdolnego do pracy (decyzja akta ZUS ).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył wnioskodawca wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty (k. 2 ).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując jak w zaskarżonej decyzji (k.3). Następnie na rozprawie pełnomocnik ZUS wnosił o oddalenie odwołania ( k.27).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawca urodzony (...) z zawodu jest tłoczarzem metalu ostatnio pracował w tym zawodzie. Wnioskodawca miał prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 6 stycznia 2003 roku do 31 stycznia 2014 roku. W dniu 28 grudnia 2013 roku wnioskodawca zwrócił się o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres. Po przebadaniu przez lekarza orzecznika ZUS i na skutek wniesionego sprzeciwu przez Komisję Lekarską ZUS, nie został uznany za niezdolnego do pracy (orzeczenia akta rentowe).

Wnioskodawca przebył uraz głowy ze stłuczeniem mózgu i krwiakiem przymózgowym podtwardówkowym leczony operacyjnie w 2002 roku. Nadto ma zdiagnozowane organiczne pourazowe uszkodzenie mózgu, zespół psychoorganiczny, padaczkę objawową, zaburzenia adaptacyjne. Nadto cierpi na okresowa niedomogę bólową kręgosłupa na podłożu umiarkowanych zmian zwyrodnieniowych oraz nadciśnienie tętnicze ( opinia biegłych neurologa, kardiologa k.12, opinia uzupełniająca k.29).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody. Okoliczności dotyczące stanu zdrowia wnioskodawcy zostały ustalone w oparciu o opinię biegłych lekarzy sądowych. W opinii biegli po badaniu wnioskodawcy i analizie dokumentacji medycznej zgodnie stwierdzili, że jego stan zdrowia powoduje nadal częściową niezdolność do pracy. Organ rentowy wnosił o sporządzenie opinii także przez biegłego psychologa i psychiatrę i Sąd dopuścił dowód z opinii tych biegłych. Biegli jednak nie uznali wnioskodawcę za niezdolnego do pracy z powodu schorzeń psychicznych ( opinia k.52). Po otrzymaniu opinii organ rentowy ostatecznie nie wnosił dalszych zastrzeżeń do opinii biegłych neurologa i kardiologa. Sąd uwzględnił sporządzoną wcześniej w sprawie opinię neurologa i kardiologa jako podstawę do ustalenia niezdolności do pracy wnioskodawcy. Biegli w sposób szczegółowy i jednoznaczny wskazali, że u wnioskodawcy nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia w związku z ujawnieniem się padaczki co wymaga dalszej obserwacji neurologicznej. Biegli odnieśli się do zarzutów organu rentowego i w opinii uzupełniającej wskazali, że stan zdrowia wnioskodawcy nie poprawił się lecz uległ pogorszeniu ponieważ do zaburzeń neurologicznych doszła padaczka objawowa w postaci klinicznej toniczno-klonicznych a więc najcięższych z możliwych. To spowodowało konieczność włączenia do leczenia na stałe na okres co najmniej 2 lat leku przeciwpadaczkowego, który znacznie przyczynia się do pogorszenia istniejących u wnioskodawcy zaburzeń psychoorganicznych. W opinii uzupełniającej biegli obszernie i szczegółowo omówili stan zdrowia wnioskodawcy, który powoduje u niego niezdolność do pracy.

Opinia biegłych psychologa i psychiatry nie ma, w ocenie Sądu, znaczenia dla oceny niezdolności wnioskodawcy albowiem niezdolność, co wynika z opinii biegłych spowodowana jest schorzeniem neurologicznym, a biegły neurolog i kardiolog niejako dla uzasadnienia swojej oceny powoływali się dodatkowo na badania przeprowadzone przez psychologa ZUS.

Odwołanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 i 7 ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Powyżej przedstawiony stan faktyczny jednoznacznie wskazuje, że wnioskodawca jest nadal częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 lipca 2015 roku. Z tego względu zaskarżoną decyzję należało zmienić ustalając wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lutego 2014 roku do dnia 31 lipca 2015 roku.

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji.