Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Danuta Dadej - Więsyk
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Beata Pełczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2016 r. w Lublinie

sprawy G. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty socjalnej

na skutek odwołania G. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 27 kwietnia 2015 roku, znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala G. M. prawo do okresowej renty socjalnej począwszy od dnia 19 lutego 2015 roku do dnia 30 kwietnia 2016 roku.

Sygn. akt VII U 925/15

UZASADNIENIE

W odwołaniu z dnia 5 maja 2015 roku G. M. wniósł o zmianę decyzji z dnia 27 kwietnia 2015 r. i przyznanie prawa do renty socjalnej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie (k. 3).

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił G. M. prawa do renty socjalnej, gdyż wnioskodawca orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 kwietnia 2015 roku nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy (a.r.).

G. M. ur. (...), z wykształceniem wyższym mgr historii, pracował z przerwami jako telemarketer i sprzedawca na umowę – zlecenie, pracownik biurowy. Był uprawniony do renty socjalnej od 1.10.2003 r. do 31.01.2009 r. (t. I i II a.r.).

W dniu 19 lutego 2015 roku złożył ponowny wniosek o rentę socjalną (wniosek – k. 1 akt ZUS). Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 3 kwietnia 2015 roku po rozpoznaniu u G. M. znacznej niewydolności statyczno-lokomocyjnej lewej kończyny dolnej na tle obluzowania protezy całkowitej stawu biodrowego lewego nie uznał badanego za całkowicie niezdolnego do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika – k. 6 dok. med. ).

Na skutek wniesionego sprzeciwu został poddany badanu przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 21 kwietnia 2015 roku podzieliła ustalenia lekarza orzecznika (k. 8-9 dok. med.).

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2015 r. organ rentowy odmówił G. M. prawa do renty socjalnej (a.r.).

Celem wyjaśnienia spornych okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy.

Biegły w opinii z dnia 22 czerwca 2015 r. stwierdził u wnioskodawcy: obluzowanie protezy bezcementowej lewego biodra, leczone operacyjnie w dniu 12.05.2015 r. (wymiana trzpienia protezy), zmiany zwyrodnieniowe prawego biodra, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego i uznał go za całkowicie niezdolnego do pracy od dnia 19.02.2015 r. do 30.04.2016 r., stwierdzając, iż niezdolność do pracy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu przed ukończeniem 18 roku życia.

Biegły wskazał, że z akt sprawy wynika, że w dzieciństwie wnioskodawca pozostawał w leczeniu z rozpoznaniem młodzieńczego przewlekłego zapalenia stawów. Najprawdopodobniej w przebiegu tego schorzenia rozwinęły się zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu biodrowego. W dniu 21.08.2007 r. zastosowano leczenie operacyjne – założenie całkowitej protezy bezcementowej typu M./P. do lewego biodra.

Zastosowane leczenie operacyjne poprawiło sprawność lewej kończyny dolnej. Z tego też powodu, w opinii ZUS, nie było podstawy do uznania niezdolności do pracy po dniu 31.01.2009 r. (do dnia 31.01.2009 r. wnioskodawca otrzymywał świadczenie rentowe z tytułu całkowitej niezdolności do pracy).

Z analizy dokumentacji medycznej wynika, że 2014 r. pojawiły się ponowne bóle okolicy lewego biodra w czasie chodzenia. Rozpoznano obluzowanie trzpienia protezy lewego biodra (k. 1 akt ZUS – zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 27.02.2015 r.). Zakwalifikowany do leczenia operacyjnego. W dniu 12.05.2015 r. operowany – wymiana trzpienia protezy lewego biodra.

Aktualnie podaje dolegliwości bólowe okolicy lewego biodra, ograniczenie ruchomości lewego biodra. Nadal pozostaje w leczeniu ortopedycznym.

Zgłasza także pobolewania okolicy prawego biodra i prawego kolana. Biegły wskazał, że w czasie przeprowadzonego obecnie badania przedmiotowego stwierdzono wychudzenie mięśni lewego uda i lewej goleni oraz dość znaczne ograniczenie zakresu ruchów lewego biodra. W czasie badania stwierdzono także ograniczenie zakresu ruchów kręgosłupa lędźwiowego, w stopniu umiarkowanym. Pozostałe okolice narządów ruchu, w tym kończyny górne i prawa kończyna dolna z poprawną wydolnością ruchową. Chód przy pomocy lasek łokciowych, z utykaniem na lewą kończynę dolną.

Na zdjęciach RTG z dn. 15.05.2015 r. ( na płycie CD ) widoczna jest proteza całkowita lewego biodra, z prawidłową konfiguracją poszczególnych elementów. Widoczne są także zmiany zwyrodnieniowe prawego biodra, z konfliktem udowo-panewkowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, biegły ortopeda stwierdził, że obluzowanie protezy lewego biodra, a następnie przeprowadzone leczenie operacyjne (wymiana trzpienia protezy), sprowadziło okresowe pogorszenie sprawności lewej kończyny dolnej. Pogorszenie to jest na tyle znaczące, iż uniemożliwia wnioskodawcy wykonywanie jakiegokolwiek zatrudnienia. Tym samym uzasadnione jest uznanie całkowitej niezdolności do pracy od dn. 19.02.2015 r., tj. ponownego zgłoszenia roszczenia rentowego. Niezdolność ta istnieje nadal do dn. 30.04.2016 r. Pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu przed ukończeniem 18 roku życia (k. 16-18).

Do opinii żadna ze stron nie zgłosiła uwag ani zastrzeżeń.

Opinia zawiera szczegółowe omówienie przeprowadzonych badań, jest zatem weryfikowalna a przez to miarodajna. Pozwala na dokonanie poprawności wyprowadzonych przez biegłego wniosków i tym samym zasługuje w całości na uwzględnienie.

Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Odwołanie się przez Sąd do tych kryteriów oceny stanowi więc wystarczające i należyte uzasadnienie przyczyn uznania opinii biegłych za przekonujące (wyrok SN z 7 kwietnia 2005 r., II CK 572/04, opubl. w LEX nr 151656). Wnioski środka dowodowego w postaci opinii biegłego mają być jasne, kategoryczne i przekonujące dla Sądu, jako bezstronnego arbitra w sprawie, dlatego gdy opinia biegłego czyni zadość tym wymogom, co pozwala uznać znaczące dla istoty sprawy okoliczności za wyjaśnione, to nie zachodzi potrzeba dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych (wyrok SN z 21 listopada 1974 r., II CR 638/74, opubl. w OSP 1975/5/108). Granicę obowiązku prowadzenia przez Sąd postępowania dowodowego wyznacza, podlegająca kontroli instancyjnej, ocena czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy, okoliczność zaś, że opinia biegłych nie ma treści odpowiadającej stronie, zwłaszcza gdy w sprawie wypowiadało się kilku kompetentnych pod względem fachowości biegłych, nie stanowi dostatecznego uzasadnienia dla przeprowadzenia dowodu z kolejnych opinii. Potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony (postanowienie SN z 3 września 2008 r., I UK 91/08, opubl. w LEX nr 785520).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie G. M. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ust. l ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (tekst jednolity Dz. U. 2013.982 ze zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem
25 roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Odwołanie do pojęcia niezdolności do pracy, które zdefiniowane zostało w

art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2013.1440 j.t.), znajduje się w art. 5 ustawy o rencie socjalnej. Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Ustalony stan faktyczny wskazuje, że G. M. jest całkowicie niezdolny do pracy. Stan ten jest związany z nieprawidłowościami w jego rozwoju w wieku dziecięcym i istniał przed ukończeniem 18 roku życia. Całkowita niezdolność do pracy będzie trwać co najmniej do dnia 30 kwietnia 2016 roku, co uzasadnia przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty socjalnej do tejże daty.

Mając na uwadze powyższe zaskarżoną decyzję należało zmienić ustalając G. M. prawo do renty socjalnej od dnia 19 lutego 2015 roku, od dnia złożenia wniosku o rentę, do dnia 30 kwietnia 2016 roku.

Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd orzekł jak w sentencji.