Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

UZASADNIENIE

A. N. (1), obywatel Federacji Rosyjskiej narodowości czeczeńskiej, korzysta ze statusu uchodźcy w rozumieniu konwencji genewskiej z dnia 28 lipca 1951 roku. Od 2004 roku mieszka w Austrii w miejscowości W.. A. N. (1) jest żonaty, ma pięcioro dzieci. Przed aresztowaniem pracował dorywczo na budowach w Austrii jako pracownik fizyczny, osiągał z tego tytułu dochód w kwocie około 1.250 Euro miesięcznie. Rodzina utrzymywała się ponadto z zasiłków dla dzieci w kwocie 1.000 euro i dla żony w kwocie 450 euro. Po uchyleniu tymczasowego aresztowania oskarżony nie pracuje. Jego 7 – osobowa rodzina utrzymuje się z zasiłków w wysokości 1 600 euro. Do kręgu jego znajomych należeli m.in. A. A. (1), A. A. (ps.(...)), A. A., D. M. (1) vel A. T..

W dniu 23 stycznia 2011 roku A. N. (1) i A. A. byli poddali kontroli drogowej w miejscowości W. (załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1146).

W 2002 roku A. N. (1) bezskutecznie ubiegał się o status uchodźcy w Polsce (protokół oględzin akt Urzędu do Spraw Cudzoziemców k.465).

Oskarżony i jego znajomi korzystali z telefonów komórkowych, których abonentem było Arabskie Stowarzyszenie (...). Podmiot ten nie był figurował w austriackim rejestrze stowarzyszeń. Nie prowadził także działalności pod adresem wskazanym w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1135; wyjaśnienia A. A. – załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 8.08. 2012 roku k. 11280; wyjaśnienia A. A. – załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 8.08. 2012 roku k.1301).

Austriacki Urząd Ochrony Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu podejrzewał, iż A. A. i D. M. (2) vel A. T. kierują na terenie Austrii organizacją terrorystyczną Emirat Kaukaski, której przywódcą był Doku U.. Od dnia 28 lipca 2011 roku, na podstawie decyzji Komisji Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 28 lipca 2011 r., organizacja ta figuruje na Liście Osób i Podmiotów podlegających zamrożeniu majątku, zakazowi podróży i embargu na broń jako organizacja o charakterze terrorystycznym. Terrorystyczny charakter tej organizacji, powiązanej z siecią A. potwierdzony został rozporządzeniem wykonawczym Komisji Europejskiej z dnia 8 sierpnia 2011 r. nr (...) (k.1415, 1418, 1422; załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1155; raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1132, 1133, 1135).

D. M. (2) vel A. T. w 2008 roku został skazany za usiłowanie przemytu do Szwecji dwóch sztuk ręcznej broni palnej z tłumikiem i karabinu maszynowego, na karę 14 miesięcy więzienia (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1132; wyjaśnienia D. M. (2) vel AchmedaTschatajeva k. 3102).

W stosunku do D. M. vel A. T. Federacja Rosyjska dwukrotnie występowała z wnioskami o ekstradycję. W pierwszym wniosku zarzucono mu udziału w formacji zbrojnej nie przewidzianej przez prawo federalne oraz wspierania działalności terrorystycznej. W drugim – transport pieniędzy i komputerów z Austrii do Rosji w celu wspierania bojowników w Czeczenii. Austriackie Ministerstwo Sprawiedliwości nie wyraziło zgody na ekstradycję D. M. (1) vel A. T. wobec braku wystarczających dowodów, argumentacji. W związku z drugim wnioskiem o ekstradycję prokuratra w W. wszczęła postępowanie przygotowawcze z powodu podejrzenia o finansowanie terroryzmu. P. umorzyła jednak śledztwo z powodu braku dowodów (k.2278; raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1132).

W dniu 19 maja 2011 roku D. M. (1) vel A. T., A. A. (2) i A. A. zostali zatrzymani na granicy bułgarsko-tureckiej (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1135; wyjaśnienia D. M. (2) vel A. T. k. 3105).

W dniu 8 września 2012 r. D. M. (1) vel A. T. został ranny w trakcie potyczki między bojownikami czeczeńskimi a funkcjonariuszami gruzińskiego MSW, do jakiej doszło na terenie Gruzji. W trakcie akcji gruzińskiego MSW zabezpieczono dużą ilość karabinów snajperskich. D. M. (1) vel A. T. był podejrzewany przez Federalny Urząd Kryminalny w Gruzji o przywództwo w organizacji podejrzanej o prowadzenie działań terrorystycznych (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 10.09. 2012 roku; wyjaśnienia D. M. (2) vel A. T. k.3112) .

D. M. (1) vel A. T. kontaktowali się ze sobą. Na komputerze A. A. zabezpieczono pliki z zawartością dokumentów dotyczących D. M. vel A. T.. W tym komputerze ujawniono także podręcznik zatytułowany (...) (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 15.11. 2012 roku k.2427; wyjaśnienia D. M. (2) vel A. T. k. 3107, 3122).

D. M. (2) vel A. T. znał A. N. (1) (wyjaśnienia D. M. (2) vel A. T. k. 3107, 3124).

W połowie lutego 2012 r. A. A. (1) udał się sklepu z bronią, prowadzonego przez F. D. w W. przy ul. (...). Mężczyzna był zainteresowany zakupem karabinu sportowego F. oraz ewentualnie drugiej sztuki takiej broni. F. D. (1) poinformował go, że może sprzedać broń jedynie obywatelowi państwa członkowskiego UE, który ma stałe miejsce zamieszkania w Austrii, a przed sfinalizowaniem transakcji, nabywca podlega sprawdzeniu przez Policję (zeznania F. D. - załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k. 1149).

W dniu 21 lutego 2012 r. A. N. (1) w rozmowie telefonicznej z A. S. wyraził zainteresowanie kupnem od niego samochodu a. (...) o numerze VIN: (...). O możliwości kupna samochodu A. N. dowiedział się z ogłoszenia internetowego, zamieszczonego przez A. S.. Mężczyźni umówili się na spotkanie, które miało nastąpić dwa dni później. W uzgodnionym terminie A. N. (1) i A. A. spotkali się z A. S. i kupili przedmiotowy samochód, który nie posiadał tablic rejestracyjnych (zeznania A. S. - załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 21.08.2012 roku k.1395).

A. N. (1) udał się na Litwę, gdzie w dniu 24 lutego 2012 r. samochód a. (...) o numerze VIN: (...) został zrejestrowany, uzyskując tablice rejestracyjne o nr (...) 045. Ponadto A. N. (1) podpisał z E. E. umowę, w której wystąpił jako strona biorąca przedmiotowy samochód w użyczenie (k.44, 82,83, umowa k.254, 266; dowód rejestracyjny k.261; polisa k.263).

W dniu 29 lutego 2012 r. A. N. (1) został zatrzymany do kontroli drogowej w miejscowości B., gdy poruszał się przedmiotowym pojazdem. Był wówczas w towarzystwie (...) (załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1145; załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 21.08 2012 roku k. 1406).

W dniu 6 marca 2012 r. do sklepu (...) przyszedł ponownie A. A. (1), tym razem w towarzystwie (...). A. A. (1) poinformował F. D., że oficjalnym nabywcą broni będzie jego kolega A. D.. F. D. (2) spisał dane z austriackiego paszportu, który okazał mu A. D.. Dane te następnie przekazał do właściwego komisariatu Policji. Sprzedający poinformował A. A. i A. D., że będzie mógł sfinalizować transakcję, o ile Policja w terminie 3 dni nie zgłosi sprzeciwu (zeznania F. D. - załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k. 1149 oraz załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 23.07. 2012 roku k.1224; wyjaśnienia D. A. - załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 23.07. 2012 roku – k.1208; załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 8.08. 2012 roku – k.1252).

W dniu 6 marca 2012 roku A. N. (1) odbył rozmowę telefoniczną z z A. A.. Rozmawiał także przez telefon z nieustaloną osobą przebywającą w Rosji (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 27.06. 2012 roku k.1165; raport z analizy bilingów k. 1176 - 1193).

W dniu 13 marca 2012 r. A. A. (1) i A. D. przyszli ponownie do sklepu (...), gdzie kupili dwa karabiny sportowe: kal.338 L. M. S. M..110 nr (...) oraz kal.338 L. M. F. M..2002 nr 372 oraz 340 sztuk naboi, za łączną kwotę 7 280 euro, płacąc gotówką (zeznania F. D. - załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1149; wpis do ewidencyjnej księgi broni k.1152, pismo do Komisariatu Okręgowego F. k.1153, dwa rachunki k.1154).

W miejscowości A., w mieszkaniu A. A., doszło do spotkania A. N. (1), D. M. vel A. T., A. A. i A. A.. D. M. (3) vel A. T. i A. A. przebywali w mieszkaniu A. A. przez krótki okres, natomiast A. N. (1) i A. A. – do około godziny 22-ej (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 27.06. 2012 roku k. 1166; raport z analizy bilingów k. 1176 – 1193; raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 3.08. 2012 roku k. 2303; analiza danych geograficznych – k.3090; załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 8.08. 2012 roku – wyjaśnienia A. A. k.1277, wyjaśnienia A. A. k.1297).

W okresie od 13 do 16 marca 2012 r. miały miejsce wielokrotnie kontakty telefonicznie między A. N. (1) a A. A.. W tym okresie t A. A. wielokrotnie kontaktował się z bratem A. A.. Prowadził rozmowy telefoniczne również z kilkoma innymi osobami, w tym z osobą przebywającą we Francji (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 27.06. 2012 roku k.1166; raport z analizy bilingów k. 1176 – 1193; raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 3.08. 2012 roku k. 2304).

W dniu 14 marca 2012 r. A. N. (1) i A. A. pojechali do W.. Przebywali w lokalu, co do którego służby austriackie podejrzewały, iż stanowi centralny punkt kontaktowy ugrupowania (...) w W. (analiza danych geograficznych k.3091; załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 8.08. 2012 roku – wyjaśnienia A. A. k.1298).

W dniu 14 marca 2012 roku D. M. (2) vel A. T. wyjechał zAustrii do Gruzji (wyjaśnienia D. M. (2) vel AchmedaTschatajeva k. 3109).

W dniu 16 marca 2012 r. A. N. (1) wyruszył w podróż do Rosji samochodem a. (...) o numerze nr (...) 045. Towarzyszył mu A. A., który poruszał się samochodem marki V. (...) o nr. rej. (...). Przez Czechy A. N. (1) dojechał do Polski, gdzie rozstał się z A. A.. W dalszej podróży towarzyszył mu A. A., który poruszał się swoim samochodem. W dniu 18 marca mężczyźni odwiedzili I. A. i M. S. w C. w województwie (...). Sprawdzali w Internecie najbardziej dogodną drogę do Czeczenii (zeznania A. A. k.2452; I. A. k.527; i M. S. k.531; załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 8.08. 2012 roku – wyjaśnienia A. A. k.1299).

Na terenie Polski A. N. (1) posługiwał się kartą telefoniczną o nr. + (...) (opinia dot.telefonu komórkowego k.295; protokół oględziny telefonu k.384) .

W dniu 20 marca 2012 roku A. N. (1) i A. A. dojechali do przejścia granicznego ukraińsko – rosyjskiego w N.. A. A. bez problemów w wjechał do Rosji. A. N. (1) to się nie udało. Zażądano od niego uiszczenia cła za samochód. i podjął pierwszą, nieudaną próbę przekroczenia granicy. Następnego dnia A. N. (1) podjął kolejną – również nieudaną – próbę wjechania do Rosji. Wobec niepowodzenia podjął decyzję o powrocie do Austrii (deklaracja celna k.251; zeznania A. A. k.2452).

W tym okresie oskarżony kontaktował się telefonicznie z A. A. oraz z abonentami w Rosji, Polsce i Estonii. Z kolei A. A. kilkakrotnie telefonował do brata A. A. i R. M. (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 27.06. 2012 roku k.1162, 1168; raport z analizy bilingów k. 1176 – 1193; raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 3.08. 2012 roku k. 2304) .

W dniu 22 marca 2012 r. w godzinach przedpołudniowych A. N. (1) wjeżdżał do Polski przez przejście graniczne w D. (informacja o przekroczeniu granicy k.183). Funkcjonariusze celni G. Referatu do Zwalczania Przestępczości J. B., K. G., J. M. oraz P. S. przeprowadzili szczegółową kontrolę samochodu, którym podróżował oskarżony. Ujawnili kilkanaście paczek zawiniętych w folię aluminiową i szarą taśmę klejącą. Paczki ukryte pod wykładziną bagażnika w przestrzeniach nad nadkolami, w tylnym zderzaku, w lewej i prawej podłużnicy. Wewnątrz paczek znajdowały się naboje karabinowe, elementy broni palnej, zapalniki. A. N. (1) w rozmowie z funkcjonariuszami celnymi zaprzeczył, aby był świadomy tego, że w pojeździe ukryte są te przedmioty. Zaprzeczył ponadto, aby samochód należał do niego. Dalsze czynności przeprowadzone zostały przez funkcjonariuszy Sekcji Antyterrorystycznej Zespołu (...) w L.. Stwierdzili oni, że w ujawnionych paczkach znajdowały się: 979 zapalników, 340 sztuk amunicji karabinowej (...) kaliber 8,6 mm oraz 2 sztuki broni palnej. W związku z powyższym A. N. (1) został zatrzymany. (zeznania J. B. k.30, 172, 2782v; K. G. k.23, 169, 2781v; J. M. k.177, 2784; P. S. k.175, 2783v; protokół oględzin przedmiotów ujawnionych w samochodzie k.96, protokół oględzin samochodu k.89; opinia z zakresu badań broni i amunicji k.608; opinia dotycząca zapalników k.567; opinia mechanoskopijna k.186; opinia biegłego z zakresu materiałów wybuchowych k.1529; protokół oględzin k.6; protokół przeszukania samochodu k.2; protokół oględzin dokumentacji fotograficznej wykonanej przez funkcjonariuszy celnych k.3; protokół oględzin dokumentacji video sporządzonej przez funkcjonariuszy celnych k.390; protokół z wykonanych działań minersko-pirotechnicznych k. 9; protokół zatrzymania rzeczy k.41).

W dniach 24 marca A. A. (1) i A. A. spotkali się w W.. Między 25 a 30 marca 2012 roku A. A. (1) i A. D. spotkali się w W. (raport Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 3.08. 2012 roku k.2304; analiza danych geograficznych k.3039).

W dniu 29 marca żona A. N. (2) zgłosiła zaginięcie męża (załącznik do raportu Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu z realizacji z 5.05. 2012 roku k.1141).

Na przewóz broni i amunicji przez terytorium Polski wymagane było uzyskanie zaświadczenia wydanego przez właściwego konsula RP (art. 34 ust.1 ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji). Z kolei przemieszczanie na terenie Polski materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego wymagało uzyskania zgody ministra właściwego do spraw gospodarki (art. 24 ust.1 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 roku o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego).

Zgodnie z obowiązującym w Austrii ustawodawstwem posiadanie w tym państwie materiałów wybuchowych wymagało urzędowej zgody (k.3480). Z kolei posiadanie broni objęte było reżimem rejestrowym (k.3246).

Tranzyt przez Czechy materiałów wybuchowych wymagał uzyskania zgody (k.3400), a broni (z wyjątkiem broni kat.D, co w tym przypadku nie wchodziło w grę) –zezwolenia (k.3410).

Transport na Ukrainie wymagał uzyskania pozwolenia zarówno w przypadku broni palnej i amunicji (k.3450) jak i materiałów wybuchowych (k.3452).

A. N. (1) nie posiadał opisanych zezwoleń.

A. N. (1) w toku całego postępowania kwestionował fakt popełnienia zarzuconych mu czynów, zaprzeczając, aby w miał świadomość tego, że w samochodzie którym podróżował były ukryte broń, amunicja i materiały wybuchowe.

W toku kolejnych przesłuchań A. N. (1) składał rozbieżne wyjaśnienia odnośnie okoliczności, w jakich wszedł w posiadanie samochodu, w którym został zatrzymany oraz okoliczności podróży.

W pierwszym przesłuchaniu w postępowaniu przygotowawczym A. N. (1) podał m.in., że przewoził przedmiotowy samochód do R. na zlecenie mężczyzny o imieniu A., za co miał otrzymać wynagrodzenie w kwocie 1 500 euro. A. skontaktował się z nim telefonicznie, wyjaśniając, iż numer telefonu otrzymał od kolegi oskarżonego, nie precyzował przy tym, o jakiego kolegę chodzi. Oskarżony nie znał wcześniej A.. Około 3, 4 tygodnie przed zatrzymaniem A. przyprowadził mu samochód i zostawił dokument pojazdu w języku litewskim i upoważnienie. Korzystając ze zwolnienie lekarskiego, oskarżony udał się z Austrii, przez Czechy, Polskę, Ukrainę do Rosji. Nie udało mu się wjechać do Rosji przez przejście w N., gdyż domagano się od niego uiszczenia cła. Oskarżony postanowił wrócić do Austrii. W drodze przez Ukrainę samochód miał awarię. Po jej usunięciu oskarżony kontynuował podróż. Na przejściu w D. w samochodzie ujawniono dwa karabiny, naboje i jakieś inne przedmioty. Oskarżony nie wie skąd te rzeczy znalazły się w samochodzie, widział je wtedy po raz pierwszy (k.38, 48, 536). Oskarżony korzystał z samochodu przez około miesiąc. Na początku tego okresu, osoby, które dostarczyły pojazd, zabrały go na kilka dni, aby naprawić usterkę techniczną. Oskarżony zaprzeczył, aby brał udział w ukryciu broni w aucie. Sugerował, że ślad zapachowy pochodził z pozostawionych w bagażniku rękawiczek. A. N. (1) wyjaśnił ponadto, że jeździł z kolegą na Litwę. Był przy podpisaniu umowy użyczenia samochodu, którym jeździł. Gdy próbował wjechać do Rosji, inny Czeczen jechał drugim samochodem. Mężczyzna ten miał mu pokazywać drogę. Z tym mężczyzną spotkał się u znajomego Czeczena, którego nazwiska nie pamięta. Jadąc do Rosji, dzwonił do różnych kolegów, ich nazwisk nie pamięta, bo szwankuje mu pamięć (k.631). W toku kolejnego przesłuchania A. N. (1) podał, że po 2,3 dniach po otrzymaniu pojazdu, na polecenie A. pojechał na Litwę, aby uzyskać litewskie numery rejestracyjne. Umowę użyczenia samochodu podpisał u notariusza na Litwie. Po upływie 2, 3 dni po powrocie z Litwy A., w towarzystwie innego mężczyzny, odebrał samochód, aby naprawić zawieszenie. Po tygodniu A. zwrócił samochód oskarżonemu. Na Ukrainie nikt na wskazanym miejscu nie zgłosił się po samochód (k.688).

W trakcie kolejnego przesłuchania A. N. (1) potwierdził, że kupił przedmiotowy samochód z sąsiadem, którego zna pod imieniem I.. Ten właśnie znajomy zapłacił za samochód. Na Litwę pojechał z kolegą, ale nie pamięta z którym. Gdy wyjeżdżał z Polski, miał przy sobie kilka tysięcy euro, w tym 3 000 euro, które pożyczył od kolegi. A. A., czyli I., jechał z oskarżonym do Polski swoim samochodem. Przed L. oskarżony spotkał się z mężczyzna, który miał poprowadzić go na Ukrainę. Oskarżony jechał za tym mężczyzną. Rozstał się wtedy z A. A.. A. N. (1) wyjaśnił, że nie pamięta, czy w czasie podróży dzwonił do A. A. lub A. A.. Oskarżony stwierdził, że nie pamięta, czy doszło do spotkania w mieszkaniu A. A.. Potwierdził, że kilkakrotnie widział A. A., aczkolwiek nie zna jego nazwiska. Stwierdził, że nie wie, czy zna A. T., być może poznałby go po twarzy. Słyszał o organizacji (...) oraz o Doku U.. Nie zna osób, które należą do tego ruchu na terenie Austrii. Abonament telefoniczny kupił w promocji, nie interesowało go to, na kogo zarejestrowany jest telefon. Szukał najtańszego abonamentu, a Czeczeni informują się o takich rzeczach (k.1470).

Oskarżony zaprzeczył, aby A. A. miał jakikolwiek związek ze sprawą. Nie pamięta, aby wracając z Rosji, gdy był na terenie Ukrainy, dzwonił do kogokolwiek. Kupował samochód z A. A., bo on dobrze zna język niemiecki. A. A. płacił za samochód, bo oskarżony nie miał pieniędzy. Oskarżony oddał pieniądze (...). Dostał je od A., który organizował wyjazd. A. A. także nie miał żadnego związku z jego wyjazdem (k.2503).

Na rozprawie A. N. (1) skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania, za wyjątkiem pytań obrońcy. W zasadniczej części potwierdził wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Zaznaczył, iż nie potwierdza wyjaśnień, w których twierdził, że to A. przyprowadził mu samochód. Oskarżony tłumaczył, że po zatrzymaniu na granicy był w szoku, bał się i dlatego tak wyjaśnił. Samochód kupił sam, ponieważ poproszono gow pracy, żeby kupił ten konkretnie samochód. A. pokazał mu w internecie ten samochód. Samochód był niedaleko od miejsca jego zamieszkania. Poszedł i kupił ten samochód. Stwierdził, że nie ma żadnego związku z organizacją (...). Nie jest samobójcą, aby pojechać z bronią do Rosji. Ma świadomość tego, że gdyby został zatrzymany w Rosji z taką bronią, to by go zabito, ponieważ jest Czeczenem (k.2779v).

W ocenie Sądu nie budzi wątpoliwści fakt, że:

-

A. N. (1) odbył podróż z Austrii, przez Czechy, Polskę, Ukrainę do granicy ukraińsko-rosyjskiej w N. i z powrotem do przejścia na granicy ukraińsko-polskiej w D.

-

podróż odbył samochodem A. (...) nr (...) 045, zakupionym przez oskarżonego od A. S. i zarejestrowanym przez niego na Litwie

-

w samochodzie ukryte były 2 sztuki broni palnej, 340 sztuk amunicji karabinowej i 979 zapalników, które ujawnione zostały na przejściu granicznym w D.

-

karabiny i amunicja zakupiona została w sklepie (...) w W. przez A. A.

-

zabezpieczone przedmioty stanowią broń palną, amunicję do niej, zaś zapalniki zawierają materiały wybuchowe.

Fakt odycia podróży na wskazanej trasie, nabycia samochodu, ujawnienia broni, amunicji i zapalników na granicy w D. nie był ostatecznie kwestionowany przez oskarżonego, a jego wyjaśnienia we wskazanym zakresie nie budzą wątpoliwości. Korespondują one bowiem one bowiem z teścią dowodów w postaci:

-

zeznań A. S. , który opisał okolicznści sprzedaży samochodu oskarżonego; jednoznacznie rozpoznał A. N. (1) jako nabywcę pojazdu, a A. A., jako mężczyznę, który towarzyszył oskarżonemu przy zakupie samochodu (k.1395) oraz korelujących z zeznaniami A. S. i wyjśnieniami oskarżonego dokumentami w postaci umowy sprzedaży (k.254, 266), dowodu rejestracyjnego (k.261), polisy (k.263);

-

wyjaśnień A. A. (k.1290) w zakresie, w jakim potwierdził, że 16 marca 2012 roku wyjechał z Austrii do Polski razem z oskarżonym;

-

zeznań I. A. (k.527) i M. S. (k.531, w zakresie, w jakim świadkowie ci potwierdzili, iż A. N. (1) przebywał u nich w dniu 18 marca 2013 roku w towarzystwie (...);

-

zeznań A. A. (k.2452), iż towarzyszył oskarżonemu w podróży z Polski do przejścia granicznego ukraińsko-rosyjskiego, przez które A. N. (1) nie został przepuszczony, które znajdują pośrerdnio potwierdzenie w treści dokumnetu w postaci deklaracji celnej k.251;

-

zeznań funkcjonariuszy celnych J. B. (k.30, 172, 2782v); K. G. (k.23, 169, 2781v); J. M. (k.177, 2784); P. S. (k.175, 2783v), opisujących okoliczności przeprowadzonej z ich udziałem szczegółowej kontroli i ujawnienia w jej trakcie broni, amunicji i zapalników w samochodzie, którym podróżował oskarżony, które znajdują potwierdzenie w nie budzących wątpliwości dokumentach w postaci: protokołu oględzin przedmiotów ujawnionych w samochodzie (k.96), protokołu oględzin samochodu (k.89), opinia z zakresu badań broni i amunicji (k.608), opinii dotyczącej zapalników (k.567), opinii mechanoskopijnej (k.186), opinii biegłego z zakresu materiałów wybuchowych (k.1529), protokołu oględzin (k.6), protokołu przeszukania samochodu (k.2), protokołu oględzin dokumentacji fotograficznej wykonanej przez funkcjonariuszy celnych (k.3), protokołu oględzin dokumentacji video sporządzonej przez funkcjonariuszy celnych (k.390), protokołu z wykonanych działań minersko-pirotechnicznych (k. 9),protokół zatrzymania rzeczy (k.41).

W toku postępowania nie ujawniły się powody, do kwestionowania wiarygodności relacji A. N. (1) oraz wymienionych wyżej osób ani przytoczonych dokumentów, we wskazanym zakresie. Protokół oględzin (k.6) zawiera stwierdzenie, że obydwa karabiny poddane oględzinom nosiły oznaczenie (...). W rzeczywistości jeden z nich był to karabin (...). Błędna treść protokołu była wynikiem omyłki przy jego sporządzeniu, co zostało w sposób logiczny i przekonujący wytłumaczone przez J. M. (k.2784) oraz M. R. (k.2854). i L. S. (k. 2853 ). Omyłka ta wynikała z częściowego zatarcia nazw karabinów, tak iż widoczna była tylko nazwa jednego karabinu – S..

Fakt zakupu przez broni i amunicji przez A. A., przy pomocy A. D., wynika z zeznań F. D. (k.1149, 1222) oraz dokumentów w postaci wpisu do ewidencyjnej księgi broni k.1152, pisma do Komisariatu Okręgowego F. k.1153, dwóch rachunków k.1154), które Sąd w całości obdarzył wiarą. Podkreślenia wymaga, że świadek nie był w żaden sposób zaintersowany złożeniem nieprawdziwych zeznań co do okoliczności sprzedaży broni i amunicji. Nie znał wcześniej A. A. ani A. D., zetknął się z nimi w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Zeznania F. D. były stanowcze, konsekwentne i logiczne.

Z zeznaniami F. D. częściowo sprzeczne są wyjaśnienia A. A., A. D. i zeznania R. D., którzy twierdzili, że nabywcą broni i amunicji był A. D. oraz że nabyte przedmioty zostały skradzione przez nieznanego sprawcę z jego samochodu. W tym zakresie Sąd nie dał wiary relacjom A. A., A. D. i zeznania R. D., jako sprzecznym z wiarygodnymi zeznaniami F. D..

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom A. D. (k.1208, 1252) jedynie w części, w której potwierdził fakt udziału w zakupie w sklepie (...) przedmiotowych karabinów i amunicji do nich. Jako niewiarygodne ocenił natomiast wyjaśnienia, iż karabiny były przeznaczone dla niego, A. A. (1) jedynie towarzyszył mu przy zakupie, a przedmioty te zostały mu skradzione. Z niebudzących wątpliwości zeznań F. D. wynika bowiem, że faktycznym nabywcą broni był A. A. (2), a A. D. wystąpił w charakterze nabywcy, gdyż to on spełniał wymogi formalne. Jego relacja, że kradzież nastąpiła po upływie tygodnia od zakupu broni (tj.13 marca) jest także nieprawdopodobna w świetle faktu, że oskarżony opuścił Austrię samochodem, w którym ukryta była broń w dniu 16 marca, a więc jeszcze przed rzekomą kradzieżą. Z tych samych względów Sąd nie dał wiary zeznaniom R. D. (k.1218, 1260), który podał, że do chwili kradzieży broń była przechowywana w samochodzie ojca około 3 tygodnie.

Z opinii mechanoskopijnej (k.186) wynika, że przedmiotowy karabin kal.338 L. Mag. S. model 110 nosił numer (...), a karabin kal.338 L. Mag. F. nosił nr 372, a więc numery identyczne z numerami broni sprzedanej przez F. D..

Opinia z zakresu badań broni i amunicji (k.608 – 613) potwierdziła, że zabezpieczone w pojeździe karabiny wyborowe kal.338 L. M. (8,6 mm)S. M..110 nr (...) produkcji USA oraz karabin wyborowy kal.338 L. M. (8,6 mm) F. M..2002 nr 372 produkcji niemieckiej stanowią broń palną w rozumieniu art.7k ust.1 ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji. Karabiny te nadają się do oddawania strzałów przy użyciu naboi karabinowych kal.338 L. M. (8,6x70), a więc takich, jakie zostały zabezpieczone razem z karabinami. Karabiny te stanowią wojskową broń przeznaczoną dla strzelców wyborowych, jednostek specjalnych i antyterrorystycznych. Są one także stosowane do celów cywilnych w sportowych, (...) zawodach długodystansowych. Dowodowe 340 naboi karabinowych kal.338 L. M. (8,6x70) stanowią amunicję do broni palnej w rozumieniu art. 4 ust.3 ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji. Stan techniczny naboi, które nie zostały odstrzelone w toku badań wskazuje na możliwość ich prawidłowego odstrzelenia z broni właściwego systemu i kalibru.

Z pisemnej opinii Wojskowego Instytutu Technicznego Uzbrojenia dotyczącej inicjatorów elektrycznych, ujawnionych w samochodzie, którym podróżował A. N. (1) (k.576) oraz opinii biegłego z zakresu materiałów wybuchowych (k.1529) wynika, że urządzenia te zawierają materiał wybuchowy. Na ich posiadanie wymagane jest stosowne zezwolenie.

W ocenie Sądu nie są wiarygodne wyjaśnienia A. N. (1) w części, w jakiej zaprzeczył, aby miał świadomość, że w samochodzie została ukryta broń, amunicja do niej i zapalniki. Na nieprawdziwość wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie wskazuje jednoznacznie treść opinii osmologicznej.

Opinia osmologiczna (k.513) potwierdziła zgodność zapachową pomiędzy:

- materiałem dowodowym w postaci śladu zapachowego zabezpieczonego z wnętrza tylnego zderzaka samochodu A. (...), gdzie ukryta była broń w postaci 2 karabinów wyborowych

-materiałem dowodowym w postaci śladu zapachowego zabezpieczonego z amunicji

-materiałem dowodowym w postaci śladu zapachowego zabezpieczonego z odcinka lufowego oraz hamulca karabinu

-materiałem dowodowym w postaci śladu zapachowego zabezpieczonego z chwytu i kolby karabinu

a materiałem porównawczym pobranym od A. N. (1).

Pozostawienie przez A. N. (1) śladów zapachowych na elementach broni i amunicji wskazuje jednoznacznie na to, że oskarżony miał kontakt z bronią i amunicją zanim zostały one opakowane i umieszczone w samochodzie. Z kolei pozostawienie przez niego śladu zapachowego na wewnętrznej części zderzaka możliwe było jedynie przy jego zdemontowaniu. koniecznym do ukrycia w nim przewożonych przedmiotów, świadczy o tym, że oskarżony uczestniczył w umieszczeniu przewożonych przedmiotów w pojeździe. Okoliczności te wskazują jednoznacznie na to, że oskarżony miał świadomość tego, że w samochodzie ukryte zostały broń, amunicja i zapalniki.

Sąd obdarzył wiarą w całości opinię osmologiczną, nie znajdując dostatecznych podstaw do kwestionowania jej wiarygodności.

Pierwotnie materiał porównawczy – ślad zapachowy został pobrany od A. N. (1) przez M. R. (k.78). Błąd ten został jednak następnie skorygowany i materiał od oskarżonego pobrał inny funkcjonariusz (k.250). Sposób zabezpieczenia przez M. R. dowodowych śladów zapachowych nie budzi zasadniczych zastrzeżeń, aczkolwiek funkcjonariusz nie ustrzegł się pewnych błędów. Z jego zeznań wynika bowiem, że funkcjonariusz użył sprzętu (słoików, pochłaniaczy) otrzymanych z Laboratorium Kryminalistycznego KWP L.. Postępował według instrukcji udzielonych mu przez naczelnika Laboratorium lub osoby wskazanej przez niego, która w laboratorium zajmuje się osmologią. Pochłaniacze nakładał na poszczególne elementy broni, na amunicję i zapalniki. Wykonując te czynności miał założone rękawiczki jednorazowe. Oczywiście byłem w jednorazowych rękawiczkach. Pochłaniacze były nakładane za pomocą pęset. Następnie pochłaniacze owijał folią aluminiową i po pewnym czasie pochłaniacze wkładał do słoików. Ślady były następnie opisywane i plombowane (k.2853v). M. R. nie potrafił natomiast określić, na jak długo pozostawiał pochłaniacze na dowodach. Informacja o czasie pobierania materiału znalazł się tylko na dwóch metryczkach. Świadek potwierdził przy czym że czas pobierania materiału z wnętrza tylnego zderzaka oraz czas pobierania materiału zabezpieczonego w słoiku nr 6 wynosił 20 minut. M. R. tłumaczył to uchybienie przeoczeniem wynikającym z natłoku czynności. Nie został ponadto sporządzony protokół z czynności pobrania śladów zapachowych.

W świetle ustnej opinii biegłej B. L. mankamenty te nie stanowią jednak podstawy do zdyskwalifikowania opinii osmologicznej (k.2855v – 2859v).

Z opinii tej wynika, że badania osmologiczne wykonywane w ramach Laboratorium Kryminalistycznego KWP w L. wykonywane są zgodnie z metodyką zatwierdzoną przez dyrektora Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji, z zachowaniem wymogów instrukcji, określających sposób zabezpieczenia materiału dowodowego oraz pobierania próbek w postaci materiałów od osób. Biegła oceniła, że sposób zabezpieczenia śladów dowodowych i materiału porównawczego w niniejszej sprawie (użycie słoików, pochłaniaczy) był właściwy od strony technicznej. Nieprawidłowość, jeśli chodzi o zabezpieczenie materiału dowodowego, polegała na tym, że czas zabezpieczania był krótszy niż zalecany, który wynosi minimum 30 minut. Krótszy czas pobierania materiału dowodowego może skutkować tym, że przydatność śladu do identyfikacji jest gorsza. W krótszym czasie mniej molekuł zapachowych przenosi się bowiem na pochłaniacz. Tego rodzaju mankament nie prowadzi jednak do błędnej identyfikacji. Może skutkować natomiast wydaniem opinii negatywnej – zbyt mała ilość zapachu na pochłaniaczu, poniżej progu węchowego psa, uniemożliwia zwierzęciu zidentyfikowania zapachu, a tym samym nie jest możliwe stwierdzenie zgodności pomiędzy materiałem dowodowym i porównawczym. W przypadku opinii pozytywnych oznacza to, że zapach konkretnej osoby był, czy został pozostawiony na danym przedmiocie, na danej powierzchni, w takiej ilości, że nawet okres zabezpieczenia 20 minut był wystarczający, aby odpowiednia ilość zapachu się przeniosła na pochłaniacz, co później doprowadziło do identyfikacji. Psy albo wskazują zgodność, albo jej nie wskazują w ogóle. Biegła zdecydowanie wykluczyła taką sytuację, że na skutek zbyt krótkiego czasu pobierania materiału dowodowego pies wskazał zgodność z materiałem porównawczym błędnie. Z opinii biegłej wynika, że wejście psa, użytego do kontroli pojazdu oskarżonego, do bagażnika nie stanowiło przeciwskazania do pobrania śladów zapachowych z miejsc, które znajdowały się pod wykładziną bagażnika lub z wewnętrznej strony wykładziny. Nie powinno się bowiem pobierać śladów zapachowych z miejsca, które pies drapał, w którym stał lub siedział.

Nie było przeciwwskazań do pobrania śladów dowodowych z przedmiotów ukrytych pod wykładziną, opakowanych . Gdyby doszło do przypadkowego przeniesienia molekuł zapachowych psa uczestniczącego w tym przeszukaniu na powierzchnie,
z których pobrano następnie ślady dowodowe, to byłaby to tak znikoma ilość, że nie miałoby to wpływu na przebieg badań i treść opinii. Opakowanie (taśmą, folią) i ukrycie przedmiotów, z których zabezpieczano ślady stanowiło barierę ograniczającą dostęp ewentualnego właściciela lub kierowcy samochodu do tych przedmiotów. Zapach nie przenosi się drogą bezkontaktową. Aby zapach został pozostawiony na powierzchni, przedmiocie jest warunek jedyny, aby ciało ludzkie miało bezpośredni kontakt z powierzchnią lub przedmiotem. Przeniesienie bezkontaktowe niewielkiej ilości molekuł zapachowych jest teoretycznie możliwe, ale nie wpływa na przebieg badań. Aby uniknąć kontaminacji zapachu, czyli naniesienia dodatkowego zapachu, ta osoba, która wykonuje czynności oględzin i zabezpiecza ślady zapachowe na miejscu zdarzenia, nie ma prawa pobierać materiału porównawczego od osoby. W niniejszej sprawie ten błąd został usunięty poprzez powtórne pobranie materiału porównawczego. Biegła wykluczyła, aby doszło do kontaminacji śladów dowodowych pobranych przez M. R. na skutek tego, że uczestniczył we wcześniejszych czynnościach. Z opinii biegłej wynika, że po uzyskaniu informacji o nieprawidłowościach przy zabezpieczeniu śladów zapachowych (czas krótszy niż 30 minut) i materiału porównawczego (pobranie przez tę samą osobę, która zabezpieczała ślady dowodowe), usunięto nieprawidłowości w zakresie, w jakim było to możliwe – materiał porównawczy od oskarżonego został pobrany ponownie przez inną osobę. Powtórne pobranie materiału dowodowego nie byłoby celowe, gdyż jest to czynność jednorazowa. Biegła wykluczyła, aby ewentualne ślady zapachowe innego psa zaburzyły przebieg badań ze względu na swoją ewentualną atrakcyjność. Nie jest możliwe przeniesienie zapachu psa na przedmioty, które są w jednorodnym opakowaniu i znajdują się w schowkach. Nie możliwym jest, aby wejście psa do bagażnika samochodu spowodowało naniesienie jego zapachu na przedmiot ukryty w zderzaku lub na powierzchnię wewnętrzną zderzaka, ani do wnętrza zderzaka widocznego na zdjęciu z k. 307. Z opinii biegłej wynika, że użyte do badań ślady uzupełniające i ślad porównawczy były pobrane mniej więcej w tym samym czasie. Jeżeli chodzi o płeć, wiek, przebyte choroby, leczenie, pochodzenie etniczne to nie ma to najmniejszego wpływu na ostateczny wynik badań. Przeprowadzono próby kontrolne, aby wykluczyć atrakcyjność jakiegoś zapachu, co utrudniałoby późniejszą identyfikację. Od kilku lat i zgodnie z obecną, upowszechnioną w Polsce metodyką, nie wykonuje się prób pustych, polegających na tym, że daje się do nawęszenia psu pochłaniacz bez zapachu. Przez lata praktyk i doświadczeń okazało się, że taka próba jest zbędna, nic nie wnosi do badań, a działa destrukcyjnie na psychikę psa. Wykonano natomiast próbę zerową, która polega na tym, że psu daje się do nawęszenia zapach, a w szeregu nie ma jego odpowiednika.

W ocenie Sądu zgromadzone dowody nie dają podstaw do ustalenia, że przewożąc zapalniki oskarżony stworzył stan przewożenie ich w ruchu lądowym oraz zatrzymywanie się w miejscach pobytu wielu osób, w tym między innymi dwukrotnie na przejściu granicznym, stanowiło zagrożenie samoczynnym wybuchem, czym sprowadził bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia określonego w art. 163 § pkt 3 kk w postaci eksplozji materiałów wybuchowych, zagrażającego życiu lub zdrowiu wielu osób

Z pisemnej opinii biegłego z zakresu materiałów wybuchowych W. P. (k.1529) wynikało, że wśród zabezpieczonych zapalników znajdowały się: zapalniki produkcji radzieckiej, zwłoczne typu ED-1-ZT, zapalniki produkcji rosyjskiej bezzwłoczne wojskowo-inżynieryjne typu (...) oraz zapalniki produkcji indyjskiej bezzwłoczne typu (...). Zapalniki tego typu służą do inicjowania detonacji kruszących materiałów wybuchowych za pomocą impulsu prądu elektrycznego. 943 sztuki zapalników zawierają w sumie ok.1 kg wtórnego kruszącego materiału wybuchowego w postaci głównie pentrytu. Wybuch jednego zapalnika powoduje wybuch masowy (wszystkich zapalników w jednym momencie), co stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia osób stojących na otwartej przestrzeni w odległości do około kilku metrów, co też może stanowić zagrożenie dla wielu ludzi. Wybuch taki nie stanowi zagrożenia dla mienia w wielkich rozmiarach. Dowodowe zapalniki posiadały przewody elektryczne rozwarte i skrócone do długości około 20 – 40 co, co mogło stanowić zagrożenie samoczynnym wybuchem poprzez prądy indukcyjne, w przypadku znajdowania się ich w pobliżu źródła fal elektromagnetycznych pochodzących np. z nadajnika radiowego średniej mocy.

Na rozprawie (k.2852) biegły W. P. sprecyzował, iż stwierdzenie w pisemnej opinii, że wybuch jednego zapalnika powoduje wybuch masowy, co stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia osób stojących na otwartej przestrzeni w odległości do około kilku metrów, dotyczy sytuacji na otwartej przestrzeni, a samochód nie jest otwartą przestrzenią. Wniosek ten był sformułowany bez zapoznania się przez biegłego z materiałami, z których wynika, gdzie w samochodzie znajdowały się materiały i w jaki sposób były zapakowane. Po zapoznaniu się przez W. P. z dokumentacją z k. 87-90, 175-176, 306-313 stwierdził że z akt sprawy wynika, że zapalniki były w co najmniej dwóch większych opakowaniach. Jedno z tych opakowań było w prawej tylnej podłużnicy samochodu, drugie było z prawej strony za tylnymi światłami. W innych miejscach były elementy broni i amunicji. Każdy z tych pakunków gdyby wybuchł, wybuchłby całkowicie czyli masowo. Jest duże prawdopodobieństwo, że w przypadku wybuchu jednego pakunku, w wyniku odłamkowania, wybuchłby także drugi pakunek, znajdujący się w odległości od kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów od pierwszego ładunku. Ładunki znajdowały się w tylnej części samochodu. W tych okolicznościach wybuch, z uwagi na jego odłamkowy charakter, stanowiłby zagrożenie dla osób znajdujących się w samochodzie oraz dla osób znajdujących się w odległości kilku do kilkunastu metrów znajdujących się na zewnątrz samochodu od jego tylnej części. Nie byłyby zagrożone osoby stojące z przedniej strony samochodu, gdyż pojazd byłby naturalną przegrodą. Wybuch materiału wybuchowego znajdującego się w zapalnikach nie spowodowałby masowego wybuchu amunicji. Jeżeli doszłoby do wybuchu amunicji na skutek wybuchu zapalników, to dotyczyłoby to pojedynczych sztuk. Amunicja na pewno zostałaby rozrzucona.

Z ustnej opinii W. P. wynika, że eksplozję zapalników mogły spowodować potencjalnie trzy czynniki. Po pierwsze mechaniczny, w sytuacji gdy samochód uderza tyłem w jakąś przeszkodę lub w tył tego samochodu uderza inny samochód. Drugi czynnik to jest pożar, pojawienie się ognia w samochodzie. Trzeci czynnik to silna fala elektromagnetyczna pochodząca np. z nadajnika radiowego lub wojskowego, ale już nie ze zwykłego telefonu komórkowego. To w jakiej odległości od źródła fal w jakiej mogłoby dojść do wzbudzenia prądów indukcyjnych zależy od mocy danego źródła czy nadajnika. W przypadku nadajników montowanych w pojazdach wojskowych, które mają moc około 2 kW wystarczyłoby, aby zapalniki znalazły się w odległości 100, 200 metrów od takiego nadajnika, aby powstało to zagrożenie. Takim urządzeniem mogła być np. antena nadajnika lokalnego radia. Przy tak krótkich przewodach nie ma innych źródeł fal elektromagnetycznych, które mogłyby wzbudzić samozapłon. Zaistnienie tego trzeciego czynnika w okolicznościach niniejszej sprawy było mało prawdopodobne, gdyż zapalniki były schowane w metalowej obudowie, tj. we wnętrzu samochodu, stanowiącym puszkę F., izolującym to co jest w środku od wpływu fal elektromagnetycznych.

Wskazać należy, że nie każda eksplozja materiałów wybuchowych jest równoznaczna ze zdarzeniem, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, a więc nie każda eksplozja sprowadza zagrożenie o charakterze powszechnym. O wielości osób w rozumieniu przepisu art. 163 kk można mówić, gdy zagrożenie dotyka co najmniej 6 osób, chociaż w nowszym orzecznictwie wyrażany jest także pogląd kształtujący granice powszechności zagrożenia na poziomie grupy co najmniej 10 osób ( por.wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 marca 2007 roku sygn.akt II AKa 77/07). Przy ocenie, czy mamy do czynienia z takim zdarzeniem, należy brać pod uwagę tylko te skutki (wszystkie dające się ustalić) będące w zasięgu działania niszczycielskiej siły, które mogły zaistnieć rzeczywiście (realnie), a nie skutki hipotetyczne, mogące zdarzyć się tylko teoretycznie ( por.wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 marca 2007 roku sygn.akt II AKa 77/07). Prawidłowa ocena, czy ewentualna eksplozja materiału wybuchowego ukrytego w samochodzie oskarżonego stanowiłaby zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób, musiałaby uwzględniać zasięg działania niszczycielskiej siły, to ilu ludzi znalazłoby się w jej zasięgu. Ilość ludzi, którzy znaleźliby się w zasięgu niszczycielskiej siły zależałaby od szeregu czynników np. od miejsca, pory dnia, w której nastąpiłaby eksplozja.

Należy mieć także na uwadze, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego

językowa wykładnia pojęć "potencjalny" i "bezpośredni" przekreśla możliwość postawienia między nimi znaku równości. Bezpośrednie niebezpieczeństwo w rozumieniu art. 164 kk to niebezpieczeństwo grożące wprost, bez konieczności włączenia się dalszego impulsu ze strony sprawcy, bądź dodatkowej przyczyny, co oznacza tak zaawansowaną sytuację, że można w zasadzie mówić o bliskim skutku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2003 roku w sprawie sygn.akt IV KK 23/03).

Mając na uwadze opinię biegłego, iż w okolicznościach niniejszej sprawy czynnikiem inicjującym wybuch zapalników musiałby być pożar samochodu lub kolizyjne uderzenie w tył pojazdu, a ze zgromadzonych dowodów nie wynika, aby istniało realne prawdopodobieństwa zaistnienia pożaru lub kolizji i w to takim miejscu, że w zasięgu ewentualnej niszczącej siły wybuchu znalazło by się co najmniej 6 osób, nie ma podstaw do przyjęcia, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 164 § 1 lub 2 kk.

Sąd w całości obdarzył wiarą przywołane wyżej opinie z zakresu badań osmologicznych i badań materiałów wybuchowych. Zostały one sporządzone przez biegłych, którzy dysponują wymaganą wiedzą specjalistyczną. Są one jasne, logiczne. Biegli w sposób pełny, wyczerpujący uzasadnili swoje stanowisko.

W ocenie Sądu zgromadzone dowody nie dają podstawy do ustalenia, że oskarżony brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw o charakterze terrorystycznym oraz że dopuścił się przestępstwa polegającego na przewozie broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych w ramach działania takiej grupy.

Na wstępie zauważyć należy, że należy odróżnić popełnienie przestępstwa w ramach zorganizowanej grupy przestępczej od przestępstwa popełnionego w ramach szajki (doraźnej lub trwalszej) oraz od przestępstwa popełnionego przez zespół współsprawców.

Uwzględniając utrwalone orzecznictwo sądów i głosy piśmiennictwa stwierdzić należy, że elementami koniecznymi dla przyjęcia, że mamy do czynienia ze zorganizowaną grupą są:

- współdziałanie co najmniej 3 osób

- zamiar popełnienia przestępstwa (jednego lub wielu, stale lub gdy nadarzy się okazja)

- zorganizowanie (co najmniej w minimalnym stopniu) stąd nie podlega penalizacji przynależność do grupy osób połączonych celem popełnienia przestępstwa, gdy nie ma tego minimalnego stopnia organizacji, nawet jeżeli role tych osób w popełnieniu przestępstwa, a także sposób podziału osiągniętych z niego korzyści zostały wcześniej określone i zróżnicowane. Progiem karalnego zorganizowania grupy przestępczej będzie istnienie między członkami chociażby niewysokiego, ale widocznego stopnia powiązań organizacyjnych i hierarchicznych. Przejawem tego rodzaju powiązań jest istnienie wyodrębnionego ośrodka decyzyjnego (przywództwa), skoordynowany sposób działania, w miarę stabilny podział zadań i funkcji wewnątrz grup, pewna trwałość, planowanie przestępstw, zabezpieczenie potrzeb grupy. Chodzi o taki poziom zorganizowania grupy, który już przez samo kierowanie nią zapewnia warunki dla dokonywania takich przestępstw, których dokonanie przekraczałoby możliwości jednego sprawcy; stopień zorganizowania grupy ma stwarzać możliwość łatwiejszego dokonywania przestępstwa (lub przestępstw). Konieczne jest ustalenie choćby „niewysokiego stopnia powiązań organizacyjno – hierarchicznych pomiędzy członkami grupy zatem stwierdzenie elementów statycznych niezależnych od elementów dynamicznych, a to powiązań umożliwiających popełnienie przestępstwa we współdziałaniu z innymi osobami. Rodzaj tych więzi może być rozmaity, lecz zawsze należy do nich istnienie wyraźnie wyodrębnionego ośrodka decyzyjnego (przywództwa) oraz w miarę stabilnego podziału zadań i funkcji wewnątrz grupy, powiązań między jej członkami”.

Dla przyjęcia istnienia zorganizowanej grupy przestępczej nie jest wystarczające:

- istnienie powiązań towarzyskich, rodzinnych

- precyzyjny podział ról, skoordynowane działania w zespole współsprawców popełniających przestępstwo, gdy „nie jest to struktura istniejąca i funkcjonująca w celu popełnienia przestępstw”

- wcześniejsze określenie i zróżnicowanie ról w popełnieniu przestępstwa oraz podziału osiągniętych z niego korzyści

- premedytacja, wieloaspektowy charakter działalności przestępczej – gdyż „zorganizowany charakter” odnosi się do struktury grupy, a nie do sposobu realizacji konkretnych czynów zabronionych

- jednorazowe przypisanie i wykonanie określonej roli (zadania)

- zorganizowany charakter przestępstw bo termin „zorganizowanie” odnosi się do grupy, a nie do przestępstwa. Czyn popełniony tylko we współsprawstwie, a nie w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, również może charakteryzować się precyzyjnym podziałem ról pomiędzy współsprawcami, skoordynowanymi działaniami, wzajemną pomocą i uzupełnieniem się oraz wcześniejszym planowaniem w określonym stopniu akcję przestępczej, a współdziałanie między kilkoma osobami w dokonaniu przestępstwa, zazwyczaj ułatwia jego popełnienie, przyspiesza jego realizację lub umożliwia zacieranie śladów.

W orzecznictwie i piśmiennictwie wskazuje się także na konieczność rozróżnienia przestępstwa popełnione przez członka „działającego w grupie” od zachowania osoby, która nie jest członkiem zorganizowanej grupy przestępczej, a jedynie współdziała z grupą przy popełnieniu przestępstwa. Fakt jednorazowego współdziałania z grupą przy popełnieniu przestępstwa nie jest wystarczającą przesłanką do jednoznacznego, kategorycznego ustalenia, że było ono przejawem działania w grupie. Muszą być jeszcze dodatkowe przesłanki do takiego wnioskowania. W wyroku z dnia 8 listopada 2013 roku sygn.akt II AKa 220/13 Sąd Apelacyjny w Krakowie wskazał, że skoro sam udział określonej osoby w grupie przestępczej nie musi łączyć się z popełnianiem przez nią innych przestępstw, to i popełnianie przestępstw we współdziałaniu z innymi osobami należącymi do grupy przestępczej nie musi zawsze łączyć się z przynależnością tej osoby do takiej grupy. Do nierzadkich przecież należą sytuacje, w których zorganizowana grupa przestępcza wykorzystuje (nawet wielokrotnie) osoby spoza jej struktur przy popełnianiu czynów zabronionych, a sam udział tych osób w przestępstwach nie przesądza o udziale w rzeczonej zorganizowanej grupie przestępczej. Także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 kwietnia sygn.akt VKK 405/12 stanął na stanowisku, że nie można wykluczyć, iż członkowie grupy wykorzystują osoby spoza jej kręgu do wykonania najbardziej ryzykownych czynności w przestępczym procederze, wiążących się chociażby z koniecznością ujawnienia tożsamości.

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy ocenić należy, że w świetle zgromadzonych dowodów nie budzi wątpliwości fakt istnienia w 2012 roku organizacji (...), która stanowiła zorganizowaną grupę przestępczą, mającą na celu popełnianie przestępstw o charakterze terrorystycznym.

Nie budzi także wątpliwości to, że D. M. (2) vel A. T., A. A. , A. A., A. A. (2) i oskarżony znali się, część z nich utrzymywała ze sobą częste kontakty telefoniczne w okresie objętym zarzutem, a w dniu zakupu broni doszło także do osobistego spotkania tych osób u A. A.. Wynika to wprost z relacji tych osób oraz danych telekomunikacyjnych (k.3087, 1197, 1176).

W ocenie Sądu nie ma natomiast dostatecznych danych do wnioskowania, że A. N. (1) i współdziałające z nim osoby byli członkami Emiratu Kaukaskiego lub innej zorganizowanej grupy przestępczej oraz że przestępstwo, jakiego dopuścił się oskarżony zostało popełnione w ramach działania tejże grupy. W szczególności fakt kontaktów telefonicznych, gdy nie jest znana treść rozmów, a nawet osobistych spotkań, gdy nie jest znany ich przebieg, nie daje podstaw do tak dalece idącego wnioskowania.

Wyjaśnienia D. M. (2) vel A. T., A. A., A. A., A. A., co do których austriacki Urząd Ochrony Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu sformułował tezę o ich udziale w organizacji (...) nie dają podstaw do takiego wnioskowania.

D. M. (2) vel A. T. zaprzeczył, aby w Austrii istniały jakiekolwiek struktury organizacji (...) – według jego wiedzy działają one w Czeczenii i prawdopodobnie w Syrii. Przyznał, że w przeszłości należał do tej organizacji. Zaprzeczył, aby obecnie miał związki z nią. Wyjaśnił, że został ranny w Gruzji, przy okazji prowadzenia mediacji między siłami gruzińskimi a bojownikami czeczeńskimi. Po zmianie reżimu w Gruzji został uniewinniony od stawianych zarzutów i zwolniony. Zaprzeczył, aby miał jakikolwiek związek z zakupem karabinów, amunicji oraz przewozem broni i zapalników przez oskarżonego (k.3122).

Podobnie A. A. zaprzeczył, aby utrzymywał kontakty z organizacją (...). Zaprzeczył, aby miał jakikolwiek związek z zakupem, ukryciem w samochodzie i przemytem broni przez oskarżonego. Potwierdził swoją znajomość z D. M. (2) vel A. T., który chodził do tej samej klasy z jego bratem i mieszkali w tej samej miejscowości. Potwierdził, że zetknął się z A. A., który towarzyszył D. M. (2) vel A. T., gdy ten odwiedzał A. A. w jego domu. Podał, że A. N. (1), który przyjaźnił się z jego bratem, poznał w ośrodku dla uchodźców. Potwierdził, że w dniu 13 marca 2012 roku w jego mieszkaniu przebywali z wizytą towarzyską D. M. (1) vel A. T. i A. A. (1) (którzy przyjechali razem) oraz jego brat i oskarżony, który przyjechał z A. A. (k.1269).

A. A. zaprzeczył, aby miał związki z organizacją (...). Zaprzeczył, aby miał jakikolwiek związek z zakupem, ukryciem w samochodzie i przemytem broni przez oskarżonego. Potwierdził natomiast, iż od dziecka zna się z D. M. (1) vel A. T.. Potwierdził znajomość z A. A., którego poznał przez D. M. vel AchmedaTschatajeva. Przyznał także, że oskarżony jest jego przyjacielem. Potwierdził, że w dniu 13 marca 2012 roku zawiózł oskarżonego do mieszkania A. A. oraz iż spotkał tam D. M. vel A. T. i A. A.. Przyznał, że że utrzymywał częste kontakty telefoniczne z oskarżonym w trakcie jego podróży (k.1290).

A. A. (1) zaprzeczył, aby brał udział w kradzieżach sklepowych oraz działalności Emiratu Kaukaskiego. Potwierdził znajomość z D. M. (1) vel A. T., który jest jego dalekim krewnym, a także znajomość z A. D. i braćmi A.. Wyjaśnił, że przez A. A. poznał A. N. (1). Podał, że nie pamięta, czy w dniu 13 marca był w A. A.. Zaprzeczył, aby kupił broń u F. D., aczkolwiek potwierdził, że był u niego w sklepie, rozmawiał o broni, w tym samym czasie w sklepie był A. D., który także wypytywał o broń i ją kupił (k.1327).

Wskazać należy, iż nadesłane przez stronę austriacką raporty Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu nie stanowią same w sobie dowodów, a jedynie relację o podejmowanych czynnościach i poczynionych w oparciu o nie ustaleniach. Podkreślić należy, że część z tych ustaleń nie ma charakteru stanowczego (są to jedynie podejrzenia, domniemania), a część ustaleń wynika ze źródeł operacyjnych i nie znajdują one poparcia w dowodach udostępnionych w ramach pomocy prawnej.

Mając na uwadze, iż ze zgromadzonych dowodów wynika A. A. w kupnie broni, a udział A. A. w zakupie samochodu, w którym broń ukryto, można im procesowo wykazać współdziałanie z oskarżonym w przemycie. Nie ma natomiast dowodów potwierdzających udział w tym przedsięwzięciu D. M. (2) vel A. T.. Jego wizyta w dniu zakupu broni u A. A. oraz znajomość i kontakty z w/w osobami nie są wystarczające. W piśmie austriackiej prokuratury wspomina się jedynie o prawdopodobieństwie, a nie pewności, że w trakcie spotkania u A. A. w A. doszło do przekazania broni (k.712).

Tezy o tym, że w marcu 2012 roku D. M. (2) vel A. T. i A. A. pełnili kierownicze funkcje w Emiracie K. nie znajdują procesowego potwierdzenia. D. M. (2) vel A. T. nie zaprzeczył, że w przeszłości miał związek z tą organizacją, ale zaprzeczył, aby organizacja miała struktury w Austrii. Procesowego potwierdzenia nie ma także teza o udziale oskarżonego w tej organizacji w marcu 2012 roku.

Stawiając tezę o tym, że D. M. (2) vel A. T. jest domniemanym przywódcą Emiratu Kaukaskiego w Europie nie wskazał przesłanek dających podstawę do takiego wniosku (raport k.1135).

Okoliczność, że Austria odmówiła wykonania dwóch wniosków Federacji Rosyjskiej o ekstradycję D. M. (2) vel A. T., a postępowanie karne prowadzone przez prokuraturę austriacką w związku z drugim wnioskiem zostało umorzone z powodu braku dowodów, wskazuje na to, że organy austriackie nie dysonowały procesowym potwierdzeniem tezy, o prowadzeniu przez D. M. (2) vel A. T. działalności terrorystycznej w Austrii lub poza nią.

Oczywiście okoliczność, że D. M. (2) vel A. T. został w przeszłości skazany w Szwecji za usiłowanie przemytu do Szwecji lub następnie Norwegii 2 sztuk ręcznej broni palnej z tłumikiem i pistoletu maszynowego czyni w jakimś stopniu prawdopodobnym, że miał on także udział w przemycie, którego dotyczy niniejsze postępowanie, ale nie jest wystarczającą przesłanką do kategorycznego wnioskowania. Dodatkowo podnieść należy, że z udostępnionych przez stronę austriacką materiałów nie wynika, aby przemyt broni w Szwecji miał związek z działalnością Emiratu Kaukaskiego.

Fakt aresztowania D. M. (2) vel A. T. w Gruzji również nie daje podstaw do wnioskowania, że przedmiotowy przemyt broni i zapalników nastąpił w ramach działalności Emiratu Kaukaskiego. (...) przekazane przez stronę austriacką nie pozwalają zakwestionować prawdziwości twierdzenia D. M. (2) vel A. T., że nie uczestniczył w walce, ale próbował prowadzić mediację oraz iż po zmianie ekipy rządzącej w Gruzji został uniewinniony i zwolniony.

Stawiając tezę, że A. A. od kilku lat zajmuje wiodącą, czołową pozycję w organizacji terrorystycznej Emirat Kaukaski w Austrii, Federalny Urząd Ochrony Konstytucji i Zwalczania T. powołał się ogólnikowo na posiadane informacje, ustalenia, ale ich nie sprecyzował (raport k.1132). Wskazał, że są to informacje poufne (k.1135).

Kontakty A. A. z D. M. (2) vel A. T., a w szczególności okoliczność, że mężczyźni zostali razem zatrzymani w dniu 19.05.2011 podczas wyjazdu z Bułgarii w kierunku Turcji, przy czym ten pierwszy został zwolniony, nie stanowią dowodu na potwierdzenie tezy o przywódczej roli A. A. w organizacji (...) w Austrii. W czasie, zarządzonego od 9.07.2012 roku, podsłuchu telefonicznego A. A. odnośnie wspierania Emiratu Kaukaskiego nie stwierdzono żadnych obciążających go rozmów (raport k.2304).

Wskazać należy, że w nadesłanych raportach Federalnego (...) Konstytucji i Zwalczania Terroryzmu pojawiają się sformułowania, świadczące o tym, iż zaangażowanie organizacji (...) w przemyt broni, amunicji i materiałów wybuchowych traktuje się w kategoriach prawdopodobieństwa a nie pewności, wynikającej z określonych dowodów (k.1135 i nast.„nasuwa się uzasadnione podejrzenie , że transport broni i środków bojowych przez A. N. (1) nastąpił na zlecenie organizacji (...), a przynajmniej został zorganizowany przez A. A. oraz jeszcze nieznanych współsprawców ”; „ istnieje podejrzenie , że N. na zlecenie A. A. i innych nieznanych współsprawców, w oparciu o hierarchiczny podział pracy wykonał nielegalny transport broni i środków bojowych oraz pieniędzy”; „istnieje uzasadnione podejrzenie , że członkowie organizacji terrorystycznej Emirat Kaukaski mieli nielegalnie przewieźć powyższą broń do Rosji, by tam wykorzystać ją do działań terrorystycznych”; „A. był przynajmniej wobec N. jednym ze zleceniodawców lub sam był bezpośrednim organizatorem. To jak dalece w organizacji (...) miał w tej sprawie zleceniodawców również na szczycie hierarchii nie zostało jeszcze ustalone”- k.1137; „z powyższych okoliczności (analiza bilingów) wynika wyraźnie, że organizatorem w przedmiotowej sprawie karnej jest najprawdopodobniej A. A.” - k.1172). W kolejnym raporcie wskazano, że A. A. (2) i U. K. są podejrzani o to, że w okresie co najmniej 24 – 29 lipca 2012 roku jako członkowie nie zdefiniowanej jeszcze dotychczas organizacji przestępczej, która prawdopodobnie jest tożsama z organizacją (...), dokonali kradzieży sklepowych w 35 domach towarowych. Łup chcieli przypuszczalnie wywieźć za granicę. Istnieje podejrzenie, że zysk ze złodziejskiego łupu miał służyć wsparciu Emiratu Kaukaskiego (k.2301).

W ocenie Sądu również z faktu, że A. A. oraz A. N. (1) korzystali z numerów telefonów zarejestrowanych na fikcyjne Arabskie Stowarzyszenie (...) nie wskazuje na ich związek z organizacją (...).

Reasumując, w ocenie Sądu ze zgromadzonych dowodów nie wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że osoby zaangażowane w zakup broni i amunicji, pozyskanie zapalników, zakup samochodu, ukrycie w nim zakupionych przedmiotów, ich przemyt były powiązane szczególną więzią organizacyjną, przejawiającą się w istnieniu wyraźnie wyodrębnionego ośrodka decyzyjnego (przywództwa). Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że przemyt broni, amunicji, zapalników nastąpił w ramach działalności jakiejkolwiek zorganizowanej grupy przestępczej, w szczególności organizacji terrorystycznej Emirat Kaukaski, w której oskarżony brał udział.

W konsekwencji należało uniewinnić oskarżonego od zarzutu z pkt.I.

Wyjaśnienia:

-

U. K. (k.2340)

-

A. M. (k. 2387)

-

A. G. (k.1371)

przesłuchanych w związku z zarzutami udziału w kradzieżach sklepowych, służących finansowaniu działalności terrorystycznej

oraz zeznania przedstawicieli pokrzywdzonych sklepów:

-

K. L. (k.2336)

-

G. M. (k.2338)

-

J. P. (k.2313)

-

A. T. (k.2334)

-

M. U. (k.2332)

-

Claudii W. (k.2329)

-

A.-R. M. (k. 2358)

-

L. P. (k.2360)

a także zeznania:

-

H. A. S. , prowadzącego wynajem mieszkań (k.2416)

-

jego lokatora – Y. S. (k.2413)

-

E. C. (k.1378)

-

W. G. (k.590)

-

Z. N. (k.1388 – 1394)

nie wniosły do sprawy nic istotnego.

Jako pozbawione znaczenia dla rozstrzygnięcia Sąd ocenił także opinie:

- daktyloskopijną i z badania DNA (k.212): na zabezpieczonych fragmentach taśmy samoprzylepnej, na tylnym zderzaku, belce wzmacniającej tylny zderzak, elementach karoserii z tylnym zderzakiem, przestrzeniach bagażowych za tylnymi kołami po obu stronach bagażnika nie stwierdzono śladów linii papilarnych nadających się do badań identyfikacyjno-porównawczych. Ślady biologiczne ujawnione na fragmentach taśmy samoprzylepnej, ujawnionej pod bagażnikiem i w trakcie oględzin belski wzmacniającej tylny zderzak – zawierały mieszaninę DNA, pochodzącego z dwu lub większej ilości osób, lub nie zwierały DNA ludzkiego, lub też jego śladową ilość, uniemożliwiającą identyfikację osoby, od której DNA pochodzi. Ślady biologiczne ujawnione na fragmentach zgniecionej folii aluminiowej, ujawnionej w lewej części przestrzeni bagażowej nie zwierały DNA ludzkiego, lub też jego śladową ilość, uniemożliwiającą identyfikację osoby, od której DNA pochodzi z jednego z włosów ujawnionych w przedniej części przestrzeni bagażowej oznaczono profil DNA mężczyzny, natomiast drugi był prawdopodobnie pochodzenia odzwierzęcego;

- z badań DNA (k.239): jednoznacznie wyklucza, aby opisane wyżej ujawnione ślady biologiczne nadające się do identyfikacji zawierały materiał genetyczny pochodzący od A. N. (1);

- daktyloskopijną i z badania DNA (k.121): na lufach karabinów, ich korpusach, 340 sztukach amunicji nie stwierdzono śladów linii papilarnych nadających się do badań identyfikacyjnych ani obecności ludzkiego DNA w ilości umożliwiającej identyfikację osoby;

- dotyczącą zawartości aparatu fotograficznego (k.287);

- dotyczącą odczytania danych z pamięci nawigacji samochodowej (k.279): dane te nie pozwalają bowiem zrekonstruować trasy podróży oskarżonego w okresie objętym zarzutem.

Dokonując oceny prawnej zachowania przypisanego oskarżonemu, Sąd zważył co następuje.

Oskarżony w okresie 13 marca 2012 roku do 22 marca 2012 roku władał na terenie Austrii, Czech, Polski i Ukrainy 2 sztukami broni palnej w postaci karabinu wyborowego S. model 110 kal.8,6 mm oraz karabinu wyborowego F. model 2002 o numerze seryjnym 372, a także 340 sztukami amunicji karabinowej L. M. kaliber 8,6 mm oraz przyrządami wybuchowymi – w postaci 979 sztuk zapalników elektrycznych zawierających około 1 000 gramów materiału wybuchowego, głównie pentrytu, w ten sposób, że przewoził te przedmioty ukryte w jego samochodzie z Austrii praz Czechy, Polskę i Ukrainę do granicy ukraińsko-rosyjskiej oraz z powrotem do granicy ukraińsko-polskiej w D.. Oskarżony naruszył przy tym wewnętrze przepisy obowiązujące w Polsce, Austrii, Czechach i Ukrainie reglamentujące postępowanie z bronią palną, amunicją i materiałami wybuchowymi, nie uzyskując wymaganych zezwoleń. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim. Swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał zatem przedmiotowe i podmiotowe znamiona występku z art. o czyn z art. 171 § 1 kk w zb. z art. 263 § 2 kk w zw. z art.11 § 2 kk.

W niniejszej sprawie spełniony został wymóg określony w przepisie art. 111 § 1 kk.

Naruszenie przepisów reglamentujących obchodzenie się z materiałami wybuchowymi jest przestępstwem wg prawa austriackiego (k.2824). Przestępstwem jest wg prawa czeskiego posiadanie bez wymaganego zezwolenia zarówno broni i amunicji jak i materiałów wybuchowych (k.3397). Także na Ukrainie ustawa karne penalizuje nieuprawnione posiadanie broni, amunicji i materiałów wybuchowych (k.3308, 3426).

Przestępstwa nie stanowi jedynie administracyjne naruszenie przepisów reglamentujących posiadanie broni i amunicji w Austrii. Pociąga ono za sobą odpowiedzialność administracyjną, nie podlega orzecznictwu sądów powszechnych (k.3262).

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd miał na uwadze, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego oraz by uwzględniała zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w przepisie art.53 § 1 i 2 kk.

Oceniając stopień zawinienia oskarżonego, Sąd miał na uwadze, że w sprawie nie zachodziły okoliczności ograniczające jego swobodę wyboru i realizacji zachowania zgodnego z prawem. W szczególności oskarżony nie miał ograniczonej możliwości rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia czynu; nie miał ograniczonej możliwości podjęcia decyzji zgodnego z prawem zachowania, działając w normalnej sytuacji motywacyjnej, nie miał ograniczonej możliwości faktycznego sterowania swoim postępowaniem w wykonaniu powziętej decyzji.

W ocenie Sądu stopień szkodliwości społecznej przestępstwa przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Dokonując takiej oceny, Sąd miał na uwadze rodzaj i charakter naruszonych dóbr prawnych; okoliczność, że przedmiotem czynu była duża ilość amunicji, zapalników oraz więcej niż jedna sztuka broni palnej; władztwo nad nimi trwało kilka dni; fakt, że oskarżony działał w wspólnie z innymi osobami, w sposób zaplanowany i przemyślany; oskarżony działał na terenie czterech państw; oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim. Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił ponadto, iż oskarżony nie był karany; przed popełnieniem przypisanego czynu prowadził ustabilizowany tryb życia; oskarżony ma żonę i pięcioro dzieci; rodzina utrzymuje się z zasiłków w łącznej kwocie 1 600 euro, które przeznacza na bieżące wydatki. Oskarżony jest bezrobotny. Nie ma zawodu. Przed aresztowaniem podejmował prace dorywcze w budownictwie. Jego stan zdrowia jest dobry.

W ocenie Sądu kara wymierzona oskarżonemu kara 3 lat pozbawienia wolności należycie spełni swoje funkcje w zakresie prewencji indywidualnej i oddziaływania społecznego. Wdroży oskarżonego do przestrzegania w przyszłości porządku prawnego, ukształtuje w nim przekonanie o nieopłacalności popełniania przestępstw. Utrwali ona także w społeczeństwie przekonanie, iż popełnienie tego rodzaju przestępstwa, jakiego dopuścił się oskarżony, spotykać się będzie ze zdecydowaną reakcją.

O przepadku dowodów rzeczowych w postaci karabinów, amunicji i materiałów wybuchowych wymienionych pod poz.1, 2, 4, 5, 6, 7, 8 wykazu dowodów rzeczowych nr I k.524, których posiadanie jest zabronione, orzeczono na podstawie art. 44 § 6 kk. orzeka przepadek dowodów rzeczowych;

Z uwagi na to, że dowód rzeczowy w postaci samochodu marki A. (...) nr rej. (...), wymienionego w pkt.3 wykazu dowodów rzeczowych nr I k.524, służył do popełnienia przypisanego przestępstwa i w tym celu został nabyty, uzasadnione było orzeczenie jego przepadku na podstawie art. 44 § 2 kk.

Z uwagi na to, że oskarżony był w niniejszej sprawie pozbawiony wolności od dnia 22 marca 2012 roku do dnia 8 listopada 2013 roku, należało ten okres zaliczyć na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności na podstawie art. 63 § 1 kk.

O kosztach sądowych orzeczono na postawie art. 627 kpk i art. 630 kpk, mając na uwadze, iż oskarżony został uniewinniony od jednego z 3 zarzuconych mu czynów.