Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 180/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. P. (1)

Czyn przypisany oskarżonemu w pkt 1 dyspozytywnej części wyroku
w ramach zarzutów z pkt I i II a.o.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony A. P. (1) (ur. (...)) zamieszkuje w miejscowości L., gmina S., pow. (...), woj. (...). Jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Legitymuje się wykształceniem wyższym o profilu informatyk, jednak faktycznie utrzymuje się z pszczelarstwa, osiągając z tego tytułu dochód rzędu 5 tys. zł miesięcznie.

Jest on sobą niepełnosprawną. W wieku 15 lat uległ wypadkowi, w wyniku którego został porażony prądem, co skutkowało utratą prawej ręki oraz części lewej
i prawej stopy. W późniejszych latach doznał nadto szeregu urazów, biorąc udział kilku wypadkach komunikacyjnych,
w związku z czym zaliczony został do znacznego stopnia niepełnosprawności i pobiera z tego tytułu rentę w wysokości około 1700 zł miesięcznie (wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym).

Ponadto oskarżony cierpi na autoimmunologiczną chorobę miastenię. Od około 20 lat zażywa on marihuanę, która łagodzi mu związane z tym schorzeniem dolegliwości bólowe, w związku z czym jest osobą uzależnioną od kannabionoli.

Po zatrzymaniu i tymczasowym aresztowaniu do niniejszej sprawy korzystał on z pomocy psychiatrycznej, w związku obniżonym nastrojem, co jednak nie rzutuje na jego poczytalność.

Dotychczas nie był karany.

Dane osobozpoznawcze

204-208, 246-246v

Kwestionariusze wywiadu środowiskowego

75-76, 234-235

Dane o karalności

203

Dokumentacja medyczna

28-36, 170

Opinia sądowo – psychiatryczna

175-184

Kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień

192-196

Przez pewien czas oskarżony zażywał marihuanę medyczną, którą przepisywano mu w bliżej nieustalonej klinice
w W.. Jednakże w 2021 r. dostęp do tej substancji na terenie Polski stał się utrudniony. Ponadto terapia marihuaną medyczną kosztowała około 20 tys. zł rocznie i była dla oskarżonego zbyt droga.

W takiej sytuacji oskarżony, daty bliżej nieustalonej, przypadającej na początku 2023 r., kupił w sklepie internetowym nasiona ziela konopi innych niż włókniste, które wysiał. Po wzejściu w nieustalonej ilości, uprawiał ich krzewy na terenie zamieszkiwanej przez siebie posesji, po czym
w dacie przypadającej przed dniem 17 października 2023 r., zebrał i wytworzył z nich, poprzez oddzielenie kwiatowych części, wysuszenie i inne niezbędne czynności, znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste, o wadze bliżej nieustalonej, przekraczającej
677,74 g. netto. Część tak uzyskanego środka odurzającego zużył na własne potrzeby, natomiast pozostały susz, w ilości 677,74 g. netto, ujawniono w jego miejscu zamieszkania
w dniu 17 października 2023 roku, w słoikach oraz metalowej papierośnicy, którą przechowywał w należącym do siebie samochodzie marki N..

Ponadto przed dniem 17 października 2023 r., w doniczkach ukrytych w namiocie znajdującym się na poddaszu, prowadził on uprawę trzech krzaków ziela konopi innych niż włókniste, które w dacie przeszukania znajdowały w początkowej fazie wzrostu. Z kolei w pokoju na piętrze prowadził uprawę jednego krzaka tej substancji, o wysokości 106 cm. Z ujawnionych 4 roślin wykazujących cechy tego środka odurzającego można było uzyskać 33,98 g. suszu
i sporządzić co najmniej 437 pełnowartościowych porcji odurzających.

Pozostałe ujawnione u oskarżonego rośliny nie wykazały właściwości ziela konopi innych niż włókniste (nie stwierdzono w nich Δ9-THC w stężeniu przekraczającym 0,3%).

Protokoły przeszukania

2-4, 5-6, 7-9

Protokoły oględzin

10-11

Protokół użycia testera narkotykowego

15

Opinie (...) z zakresu badań chemicznych

95-108, 134-150

Materiał poglądowy

113-116

Wyjaśnienia oskarżonego

17-18, 26-27, 40v-42, 159-160

W czasie popełnienia przypisanego mu czynu oskarżony miał w pełni zachowaną poczytalność.

Opinia sądowo – psychiatryczna

175-184

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A. P. (1)

brak

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zbiorczo

Wyjaśnienia oskarżonego

Dowód w całości wiarygodny. Bezpośredni kontakt z oskarżonym na rozprawie przekonuje Sąd o szczerości jego wypowiedzi. Co do stanu zdrowia dodatkowo znajdują one potwierdzenie w dołączonej dokumentacji lekarskiej. Choć jest ona jedynie częściowa i nie wynika z niej bezpośrednio fakt przepisywania oskarżonemu, celem łagodzenia objawów miastenii, marihuany medycznej, to z uwagi na fakt, że na wszystkich etapach postepowania konsekwentnie wyjaśniał on na tę okoliczność, a prokurator wnosił o oddalenie wniosku dowodowego mającego na celu potwierdzenie konieczności stosowania przez oskarżonego tej formy leczenia, jako dotyczącego okoliczności udowodnionej zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy
(k. 247v), także w tym zakresie wyjaśnienia te nie budziły wątpliwości Sądu.

Opinie biegłych

Opinie: sądowo - psychiatryczna dotycząca poczytalności oskarżonego, jak też z zakresu badań chemicznych, zostały sporządzone przez zbiegłych mających długoletnie doświadczenie
w opiniowaniu na potrzeby postępowania karnego, są logiczne
i poddają się w pełni procesowi weryfikacji w zakresie przyjętych wniosków, przez co zasługują na przymiot wiarygodności. Dostrzec również należy, że de facto nie były one przez żadną ze stron kwestionowane.

Pozostałe dowody z dokumentów

W większości są to dokumenty wytworzone na użytek niniejszego postępowania, przez kompetentne służby, a ich wiarygodność nie była podważana.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

brak

-

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

A. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ramach przedstawionych zarzutów stwierdzić należało, że oskarżony dopuścił się jednego przestępstwa, a mianowicie zbrodni z art. 63 ust. 3 w zb. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Strona przedmiotowa tego zachowania polegała na tym, że w okresie od daty dziennej nieustalonej 2023 roku do 17 października 2023 roku w miejscowości L., woj. (...), wbrew przepisom ustawy, oskarżony:

- uprawiał konopie inne niż włókniste w nieznanej ilości roślin, z których można było uzyskać znaczną ilość ziela konopi innych niż włókniste, a następnie po zebraniu roślin wytworzył z nich, poprzez oddzielenie kwiatowych części roślin, wysuszenie i inne niezbędne czynności, znaczną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze bliżej nieustalonej, przekraczającej 677,74 g. netto, których część, w ilości 677,74 g. netto, posiadał w dniu 17 października 2023 roku

- uprawiał konopie inne niż włókniste w ilości czterech roślin, mogące dostarczyć znacznej ilości ziela konopi innych niż włókniste, tj. łącznie co najmniej 33,98 g., z których można sporządzić co najmniej 437 pełnowartościowych porcji odurzających,

przy czym czynu tego dopuścił się będąc uzależnionym od kannabinoli, w związku z ich używaniem.

Działania polegające na uprawie konopi, a następnie wytwarzaniu z nich środka odurzającego (co w przypadku ziela konopi innych niż włókniste sprowadza się do zebrania, wysuszenia i niekiedy porcjowania), należy uznać za jedno przestępstwo, wyczerpujące znamiona określone w przepisach
art. 63 ust. 3 i art. 53 ust. 2 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. ( tak np. Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z 16 czerwca 2011II AKa 56/11 LEX nr 1213820 oraz Sąd Apelacyjny w Gdańsku sygn. II AKa 141/13 - LEX nr 1327505, Sąd Apelacyjny w Katowicach sygn. II AKa 371/13 - Biuletyn SAKa 2013/4/3).

W stanie faktycznym niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, że jako pozostające w ramach jedności czynu, należy traktować oba zachowania opisane w tiret pierwsze i drugie czynu przypisanego oskarżonemu. Były one realizacją tego samego zamiaru, tj. uprawy marihuany i uzyskiwania jej suszu na własny użytek. Ponadto podjęte zostały w krótkich odstępach czasu w rozumieniu art. 12 § 1 kk, albowiem - jak wnika z wyjaśnień oskarżonego (k. 159-160) - największa z ujawnionych roślin pochodziła z pierwszej uprawy, co wymagało wykonywania wobec niej ciągłych zabiegów pielęgnacyjnych aż do 17.10.2023 r., i co jednocześnie sprawia, że jego przestępcze zachowania de facto w ogóle nie zostały przerwane. Tym samym niezasadne było traktowanie tej działalności jako dwóch przestępstw, jak uczynił to w akcie oskarżenia jego Autor.

Znamieniem przestępstwa stypizowanego w art. 53 ust. 2 (wytworzenia) oraz art. 63 ust. 3 cyt. ustawy (uprawa) jest między innymi "znaczna ilość" środków odurzających (odpowiednio wytworzonych lub mogących zostać potencjalnie uzyskanymi z uprawy). W rozumieniu wskazanej ustawy, jest to taka ilość, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby, co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 12 września 2013 roku, II AKa 141/13, LEX nr 1378751).
W judykaturze i orzecznictwie wyklarował się pogląd, iż jednostkowa dawka ziela konopi innych niż włókniste mieści się w przedziale pomiędzy 0,3 grama, a 1 gramem (por. wyrok Sądu Apelacyjnego
w Rzeszowie z dnia 18 marca 2013 roku, II AKa 22/10, KZS 2011/7-8/83). Z kolei biegli opiniujący
w mniejszej sprawie, rozróżniają terminy porcji „handlowej” i „odurzającej” (zawierającej 5 mg Δ9-THC), przyjmując, że z samych roślin ujawnionych u oskarżonego w takiej fazie wzrostu, w jakiej zostały zabezpieczone, można było uzyskać 437 pełnowartościowych porcji odurzających (k. 150), zaś
z zatrzymanego suszu ziela konopi innych niż włókniste 1666 porcji odurzających (k. 108). W realiach niniejszej sprawy nie budzi zatem wątpliwości, że zarówno prowadzona plantacja miała taki potencjał, aby uzyskać z niej znaczną ilość środka odurzającego, jak też ilość uzyskanej marihuany to znamię wyczerpywała.

Jak wynika z kwestionariusza sporządzonego przez specjalistę terapii uzależnień oraz opinii sądowo – psychiatrycznej, oskarżony jest uzależniony od kannabinoli. Tym samym nie budzi wątpliwości Sądu, że przypisanego mu przestępstwa dopuścił się on będąc „osobą uzależnioną” od tego środka, a nadto pozostawało ono „w związku z jego używaniem” w rozumieniu art. 71 ust 1 ustawy
o przeciwdziałaniu narkomanii. Zawarcie tego znamienia w opisie czynu przypisanego ma istotne dla oskarżonego konsekwencje prawne, bowiem w przypadku zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności, stwarza mu realną możliwość ubiegania się o udzielenie przerwy w karze w celu podjęcia leczenia odwykowego, zaś w przypadku pozytywnego jego wyniku, potencjalnego skorzystania
z instytucji warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary, niezależnie od tego czy są spełnione przesłanki z art. 78 k.k. ( vide art. 73 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii).

Czyn, którego dopuścił się oskarżony popełniony został umyślnie, z zamiarem bezpośrednim,
„z góry powziętym” w rozumieniu art. 12 § 1 k.k. Takiej konstatacji nie są w stanie podważyć jego wyjaśnienia, z których wynika, że nie zdawał sobie sprawy z tego, iż: „z uprawą marihuany wiążą się aż takie konsekwencje” (k. 247). Wiedza o tym, że taki czyn jest zabroniony ma bowiem charakter powszechny, a sprawca nie musi znać dokładnego zagrożenia karą za konkretny typ przestępstwa, aby mu je przypisać.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

W związku z tym, że pochód przestępstwa przypisanego oskarżonemu zakończył się
dnia 17 października 2023 r., co do zasady, do wymiaru kary wobec ww. stosować należy stan prawny obowiązujący od dnia 1 października 2023 r.

W takiej sytuacji minimalny wymiar kary, jaką Sąd mógłby orzec oskarżonemu na podstawie
art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 57 § 3 k.k. w zw. z art. 57b k.k. w zw. z art. 33 § 1a pkt 3 k.k. wynosiłby 3 lata i 1 miesiąc pozbawienia wolności pozbawienia wolności oraz grzywny w ilości
300 stawek dziennych przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) zł – istnieje bowiem obligatoryjna przesłanka obostrzenia dolnej granicy ustawowego zagrożenia w postaci czynu ciągłego.

W realiach niniejszej sprawy byłaby to jednak kara rażąco, niewspółmiernie surowa do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia winy oskarżonego, o znamionach „okrutnego, nieludzkiego” karania w rozumieniu art. 40 Konstytucji RP, którego ten przepis zabrania.

Pozostawiając na uboczu zagadnienie kryzysu konstytucyjnego, z jakim mamy do czynienia od grudnia 2015 r., przejawiającego się przede wszystkim w tym, że do składów orzekających Trybunału Konstytucyjnego wyznaczane są 3 osoby nieposiadające statusu sędziego TK, nie budzi wątpliwości,
że tylko ten organ może w sposób władczy orzec, iż zaskarżony przepis ustawy jest zgodny
z Konstytucją, względnie pozbawić go mocy obowiązującej w razie jego niekonstytucyjności (art. 190 Konstytucji RP) ze skutkiem erga omnes. Przepis art. 178 ust. 1 Konstytucji RP, stanowiący,
że: „sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom” nie rozstrzyga natomiast tego, jak ma postąpić sąd, gdy nie ma wątpliwości, że na gruncie danego stanu faktycznego zatasowanie przepisu ustawy byłoby sprzeczne z Konstytucją, której przepisy, zgodnie
z art. 8 ust 2 tego aktu, winny być stosowane bezpośrednio (rozwiązanie takiej sytuacji przewiduje np. Konstytucja Republiki Słowacji, która w art. 144 ust 2 nakazuje sądowi postępowanie zawiesić, złożyć wniosek o wszczęcie postępowania do Sądu Konstytucyjnego, którego pogląd wyrażony w orzeczeniu jest wiążący dla sądu). Na gruncie takich uregulowań (art. 178 ust 1 i art. 8 ust 2 Konstytucji RP) doszło do uksztaltowania się instytucji „rozproszonej kontroli konstytucyjnej”, która sprowadza się do tego,
że sąd stwierdzając, iż zastosowanie na gruncie konkretnego stanu faktycznego danego przepisu ustawy byłoby sprzeczne z konkretnym przepisem Konstytucji RP, pomija przepis ustawy, ale nie może pozbawić go mocy obowiązującej erga omnes.

Korzystanie z tej instytucji przez sądy powszechne wzbudza wiele kontrowersji, ale istnieje bogaty dorobek orzeczniczy potwierdzający dopuszczalność jej stosowania ( por. np. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2001 r. - sygn. akt III ZP 12/01, publ. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych 2002/2/34; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2015 r. - sygn. akt III KRS 34/12, publ. Legalis 797137; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2022 r. - sygn. akt III PZP 2/21, publ. Legalis 2830806).

Sąd Okręgowy dostrzega też fakt, iż aktualny stan prawny znacznie ogranicza swobodę doboru kary do realiów niniejszej sprawy, co było już na tle innych, podobnych regulacji kwestionowane przez Trybunał Konstytucyjny. I tak np. przepis art. 87 § 1 kk częściowo został uznany za niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 175 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. akt P 20/17 (Dz.U.2019.1135) w zakresie, w jakim nakładał na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności. Dalej, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2013 r. w sprawie SK 9/10 (OTK-A 2013/6/79) orzeczono, że art. 75 § 1 kk, w zakresie, w jakim nie przewidywał możliwości odstąpienia przez sąd od zarządzenia wykonania kary w sytuacji, gdy wobec skazanego ponownie orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jeżeli przemawiają za tym szczególne względy, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Tym samym Sąd Okręgowy uznaje, że zaistniała swego rodzaju wtórna niekonstytucyjność, albowiem mimo ukształtowanej w powyższy sposób linii orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, ustawodawca ponownie ograniczył sądom możliwość doboru trafnego rozstrzygnięcia do realiów sprawy. Uznając dalej, że stosowanie instytucji „rozproszonej kontroli konstytucyjnej” jest dopuszczalne, aczkolwiek wyjątkowo, w sprawach oczywistych, stwierdza, że taka sytuacja ma miejsce na gruncie rozpatrywanego kazusu.

Oskarżony jest osobą, której nie stać było na terapię marihuaną medyczną. Substancja ta łagodziła mu dolegliwości związane z przebiegiem miastenii. Uprawa, którą prowadził i uzyskane z niej ziele konopi innych niż włókniste służyły mu wyłącznie na własny użytek i miały marihuanę medyczną substytuować. Jest on wreszcie osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności i pobyt w zakładzie karnym wiązałby się dla niego ze znacznym stopniem dolegliwości, niewątpliwie negatywnie wpływając na jego kondycję psychiczną, zważywszy, iż po uchyleniu tymczasowego aresztowania musiał korzystać z pomocy psychiatry (k. 170). Ponadto jest on osobą niekaraną. Te okoliczności nakazują pominąć przy wymiarze kary wobec A. P. przepis art. 57 § 3 k.k. w zw. z art. 57b k.k., jako sprzeczny w realiach niniejszej sprawy z art. 40 Konstytucji RP i wymierzyć mu, na podstawie art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. art. 60 § 2 i § 6 pkt 2 k.k., karę roku pozbawienia wolności oraz grzywny w ilości 150 stawek dziennych przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 10 zł; na podstawie art. 70 ust. 4a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzec na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 1.000 złotych tytułem obligatoryjnego świadczenia pieniężnego; na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzec przepadek dowodów rzeczowych z pkt 1-22 i 27 wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych nr (...); na podstawie art. 60 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesić na okres próby wynoszący
2 lata; na podstawie art. 71 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku
o przeciwdziałaniu narkomanii oddać w okresie próby pod dozór kuratora, zobowiązując go do poddania się terapii w związku z uzależnieniem od kannabinoli w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, przy czym termin jej rozpoczęcia określić nie później niż 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się wyroku; na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny – jako podlegającej efektywnemu wykonaniu – zaliczyć okres tymczasowego aresztowania od dnia
17 października 2023 r. godz. 9:30 do dnia 24 listopada 2023 r. godz. 15:25 (pkt 1-5 wyroku).

W realiach niniejsze sprawy, pominięcie stosowania przepisu art. 57 § 3 k.k. w zw. z art. 57b k.k. oznacza, że co do określenia dolnej granicy kumulatywnie orzekanej kary grzywny zastosowanie znajdą przepisy art. 33 § 1a i 2a k.k. (150 stawek dziennych).

Orzeczenie w najniższym, dopuszczalnym wymiarze kary pozbawienia wolności (przy zastosowaniu najpierw rozproszonej kontroli konstytucyjnej, a następnie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary) oraz najniższej dopuszczalnej kary grzywny (przy zastosowaniu rozproszonej kontroli konstytucyjnej) będzie stanowiło – w sytuacji w jakiej znajduje się oskarżony – sprawiedliwą reakcję Państwa na popełniony czyn.

Z kolei dotychczasowa niekaralność oraz spokojny tryb życia ( vide kwestionariusz wywiadu środkowego k. 234-235) stwarzają pewność, że oskarżony ponownie nie wejdzie w konflikt z prawem,
zważywszy, iż samo postępowanie karne było dla niego sytuacją niezwykle sterującą i stanowiło znaczną dolegliwość. To pozwala warunkowo zawiesić mu warunkowo wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, na wskazany powyżej okres.

Zastosowanie instytucji z art. 71 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, w związku z uzależnieniem oskarżonego od kannabinoli oraz orzeczeniem kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, ma charakter obligatoryjny.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-

-

-

-

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

W oparciu o przepis art. 624 § 1 kpk, Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, biorąc pod uwagę jego zły stan zdrowia i wynikające stąd względy słuszności.

1.1Podpis

SSO Adam Daniel