Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

K. L., M. B. oraz Ł. S. w dniu 1 marca 2013 roku w L., wzięli udział w pobiciu M. K., B. T. (1), M. L., A. D. i S. D. z powodu ich światopoglądu politycznego – wcześniejszego udziału tego samego dnia w marszu upamiętniającym (...) Wyklętych oraz identyfikowania się ze środowiskiem prawicowo – narodowym. Do zdarzenia doszło około godziny 23.00. przy przejściu dla pieszych na wysokości skrzyżowania Al. (...) i ul. (...). Pokrzywdzeni zostali zaatakowani przez grupę napastników ubranych w ciemne kurtki, twarze i głowy mieli zakryte kapturami, kominiarkami, szalikami bądź chustami. Zadawano im ciosy pięściami, byli również kopani. Zajście trwało kilka minut i charakteryzowało się dużym dynamizmem. Ponieważ było ono obserwowane poprzez system kamer miejskiego monitoringu, szybko na miejscu pojawili się funkcjonariusze Policji.

W wyniku podjętej interwencji dokonano zatrzymania uczestniczących w zajściu Ł. S., K. L. i M. B..

W toku dalszych czynności postępowania przygotowawczego zarzut udziału w przedmiotowym zdarzeniu postawiono również T. P. (1) i M. W. (1).

Opisany wyżej stan faktyczny ustalono w oparciu o zeznania świadków K. L. (k. 92 – 92v, 984 – 984v), M. B. (k. 100 – 101, 178v – 179, 984v – 985), Ł. S. (k. 72-73, 79-80, 83-84, 164-166, 496-497, 554-556), R. S. (k. 26, 733-733 v), M. M. (1) (k. 27, 710v-711), P. W. (k. 709v-710), M. M. (2) (k. 29, 711-712), P. S. (k. 31-32, 686-687), M. K. (k. 34-35, 446-448,472-474,666-668), Ł. N. (k. 43-44, 708-709), B. T. (2) (k. 45-46, 443-445), S. D. (k. 47-48, 449-451, 464-468, 668v-670v, 675), M. L. (k. 51b-52, 440-442, 458-460, 672-673v, 674v), A. D. (k. 53-54, 452-454, 461-463, 671-671v, 675-675v), E. N. (k. 261, 665v), J. Z. (k. 271), K. G. (k. 273), protokołów zatrzymania A. D. (k. 6), Ł. S. (k. 8), B. T. (2) (k. 10), K. L. (k. 12), M. B. (k. 16), S. D. (k. 18), protokołów użycia alkomierza (k. 7, 9, 11, 13, 14, 17), protokołów zatrzymania rzeczy (k. 20-22, 23-25, 63-65, 144-146, 147-149, 141-143, 153-155, 150-152, 156-158, 219-223, 280-282, 287-289, ), protokołu oględzin płyty z monitoringu miejskiego (k. 39-42, 236-238, 377-379), informacji medycznej (k. 38, 51-51a), protokołu oględzin miejsca (k. 57), opinii biegłego lekarza (k. 174-175, 176, 400-401, 402), protokołów oględzin rzeczy (k. 265-269, 352-353), protokołów przeszukania mieszkania (k. 291-293, 303-304), dokumentacji fotograficznej (k. 121-140).

Oskarżony T. P. (1) przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego i sądowego (k. 285 – 286, 532-534, 664v – 665, 958v), nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Oskarżony M. W. (1) przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego i sądowego (k. 340 – 341, 548 – 550, 565 – 565v, 958v - 959), również nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa odmowy składania wyjaśnień.

Prawomocnym wyrokiem z 29 stycznia 2015 roku Ł. S., K. L. i M. B. skazani zostali za czyn z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 119 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. (sygn. akt. IV K 319/13 vide k. 782-783, 800-814, 890).

Oceniając materiał dowodowy w niniejszej sprawie w odniesieniu do T. P. (1) i M. W. (1), w pierwszej kolejności zauważyć należy, że osoby prawomocnie skazane w sprawie IV K 319/13 to nie wszyscy sprawcy pobicia pokrzywdzonych. Już sama tylko analiza zapisu monitoringu wskazuje, że napastników było więcej niż trzech. Aby jednak skutecznie przypisać sprawstwo kolejnym osobom, niezbędne jest przedstawienie dowodów przełamujących zasadę domniemania niewinności.

Tymczasem żaden z pokrzywdzonych, przesłuchanych bezpośrednio po przedmiotowym zdarzeniu, nie był w stanie rozpoznać napastników. Wspomniany już zapis monitoringu nie jest na tyle wyraźny, aby pozwolić na tej postawie na identyfikację osób biorących udział w zajściu. Przesłuchani w charakterze świadków K. L. i M. B. przyznali, że w zajściu brała udział – po stronie napastników – większa liczba osób, jednak nie znali ich oni, nie potrafią powiedzieć, czy wśród nich znajdowali się T. P. (1) i M. W. (1) (których znają z widzenia, z koncertów – vide zeznania świadków k 984 – 985). Zeznania Ł. S. (k. 72-73, 79-80, 83-84, 164-166, 496-497, 554-556) również nie pozwalają na przypisanie oskarżonym sprawstwa przedmiotowego czynu. Sami zaś M. W. i T. P. podczas całego postępowania konsekwentnie korzystali z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

W tym stanie rzeczy zeznaniom K. L., M. B. oraz Ł. S. trudno odmówić wiarygodności. Sam fakt skazania ich w sprawie IV K 319/13 nie może deprecjonować wartości tych dowodów, tym bardziej, że nie zostały przedstawione żadne dowody przeciwne.

Zauważyć należy wreszcie, że obaj oskarżeni w niniejszej sprawie nie zostali zatrzymani bezpośrednio po zdarzeniu, ale przeszło dwa miesiące później (protokoły zatrzymań k 285, 340).

Z treści notatki urzędowej (k. 264) wynika, że funkcjonariusze Policji P. K. (1) i D. G. wykonując czynności służbowe w ramach RO (rozpracowania operacyjnego – dop. SO) (...) nr rej PF – 7/11 ustalili, że M. W. i T. P. brali udział w pobiciu pokrzywdzonych oraz zidentyfikowali na zapisach monitoringu te osoby. Przesłuchani w charakterze świadków P. K. (k. 959v) oraz D. G. (1000 – 1000v) powołali się na klauzulę tajności czynności operacyjnych, przy czym D. G. zaznaczył, że rozpoznanie było pewne, skoro zostało dokonane. Komendant Wojewódzki Policji w L. będący dysponentem akt RO (...) nr rej. PF – 7/11, odmówił ich udostępnienia dla potrzeb niniejszej sprawy (pismo k 966).

Nie kwestionując rzetelności i zawodowego profesjonalizmu świadków P. K. i D. G. wypada zauważyć, że dokonana przez nich czynność ustalenia tożsamości dwóch napastników biorących udział w przedmiotowym zdarzeniu, w powyższym kontekście jawi się jako arbitralna i uchylająca się od możliwości oceny właściwej dla dowodów przeprowadzanych w procesie karnym. Jeżeli nawet owo ustalenie prowadzone było w oparciu o czynności operacyjne, to dla potrzeb postepowania karnego muszą one zostać „przełożone” na dowody podlegające ocenie zgodnie z regułami procesu karnego. W sytuacji, gdy nie jest to możliwe, na podstawie wyłącznie takiej czynności nie można czynić ustaleń prowadzących do przypisania sprawstwa konkretnym osobom. P. K. oraz D. G. nie brali udziału w pościgu i zatrzymaniu sprawców zajścia z 1 marca 2013 roku, nie mogli więc ich widzieć i na tej podstawie zidentyfikować. Identyfikacja ta nie nastąpiła wyłącznie w oparciu o zapis kamer monitoringu – jak podnoszono w niniejszym uzasadnieniu – nie jest on na tyle czytelny, aby posłużył do tej czynności. Świadkowie nie ujawniają czym konkretnie kierowali się ustalając tożsamość oskarżonych, co sprawia, że nie jest możliwa procesowa kontrola tejże czynności. W tym stanie rzeczy nie może być to uznane za dowód potwierdzający sprawstwo oskarżonych.

Pozostałe dowody, jakkolwiek wiarygodne i pozwalające na ustalenie opisanego wyżej stanu faktycznego, nie odnoszą się do udziału w przedmiotowym zdarzeniu oskarżonych. Dotyczy to w szczególności: protokołów zatrzymania A. D. (k. 6), Ł. S. (k. 8), B. T. (2) (k. 10), K. L. (k. 12), M. B. (k. 16), S. D. (k. 18), protokołów użycia alkomierza (k. 7, 9, 11, 13, 14, 17), protokołów zatrzymania rzeczy (k. 20-22, 23-25, 63-65, 144-146, 147-149, 141-143, 153-155, 150-152, 156-158, 219-223, 280-282, 287-289, ), protokołu oględzin płyty z monitoringu miejskiego (k. 39-42, 236-238, 377-379), informacji medycznej (k. 38, 51-51a), protokołu oględzin miejsca (k. 57), opinii biegłego lekarza (k. 174-175, 176, 400-401, 402), protokołów oględzin rzeczy (k. 265-269, 352-353), protokołów przeszukania mieszkania (k. 291-293, 303-304), dokumentacji fotograficznej (k. 121-140).

Również zeznania pozostałych świadków R. S. (k. 26, 733-733 v), M. M. (1) (k. 27, 710v-711), P. W. (k. 709v-710), M. M. (2) (k. 29, 711-712), P. S. (k. 31-32, 686-687), M. K. (k. 34-35, 446-448,472-474,666-668), Ł. N. (k. 43-44, 708-709), B. T. (2) (k. 45-46, 443-445), S. D. (k. 47-48, 449-451, 464-468, 668v-670v, 675), M. L. (k. 51b-52, 440-442, 458-460, 672-673v, 674v), A. D. (k. 53-54, 452-454, 461-463, 671-671v, 675-675v), E. N. (k. 261, 665v), J. Z. (k. 271), K. G. (k. 273) zgromadzone w niniejszej sprawie nie przyniosły istotnych szczegółów z punktu widzenia odpowiedzialności karnej oskarżonych.

W tym stanie rzeczy należało uznać, że zgromadzone w sprawie dowody nie są wystarczające do przypisana sprawstwa oskarżonych. Konsekwencją tego było uniewinnienie T. P. (1) i M. W. (1).

W części dotyczącej kosztów orzeczenie oparto na treści art. 632 pkt 2 kpk.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.