Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Trafisz

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2016 roku w Lublinie

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 13 listopada 2014 roku znak:(...)

odwołanie oddala.

Sygn. akt VII U 22/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 listopada 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił M. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 5.11.2014 r. nie uznała wnioskodawczyni za niezdolną do pracy (decyzja – k. 39 akt rentowych).

Odwołanie złożyła M. K., kwestionując orzeczenie Komisji Lekarskiej i wnosząc o przyznanie prawa do renty (k. 2-5 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego odrzucenie

(k. 7 a.s.).

W wykonaniu zarządzenia Sądu wnioskodawczyni wskazała że jej odwołanie dotyczy decyzji z dnia 13 listopada 2014 r. (k. 12).

Pełnomocnik organu rentowego wnosił o oddalenie odwołania (k. 47v, 65).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

M. K. ur. (...), posiadająca wykształcenie średnie-techniczne odzieżowe, pracowała jako kasjer-sprzedawca, a przez ostanie 10 lat zatrudnienia, na stanowisku kierownika sklepu (...), (...).

Wnioskodawczyni w dniu 15 września 2014 r. złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy, do którego dołączyła m.in. świadectwo pracy, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz zaświadczenie lekarskie.

Na podstawie znajdujących się w aktach rentowych dokumentów organ rentowy uznał za udowodnione 16 lat 9 miesięcy i 25 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Skarżąca w okresie od 22.04.2013 r. do 20.10.2013 r. pobierała zasiłek chorobowy, natomiast od dnia 21.10.2013 r. do 15.10.2014 r. przebywała na świadczeniu rehabilitacyjnym (raport – k. 38 a.r.).

Do wniosku o rentę skarżąca dołączyła zaświadczenie o stanie zdrowia po przebadaniu przez lekarza orzecznika ZUS w dniu 10.10.2014 roku, nie została uznana za niezdolną do pracy (k. 24 a.r.). Na skutek wniesionego przez nią sprzeciwu została poddana badaniu przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 5.11.2014 roku nie uznała jej za niezdolną do pracy (k. 37 a.r.).

Ustalenie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wymagało posiadania wiadomości specjalnych, zatem Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych psychiatry, neurologa, kardiologa i specj. chorób płuc (k. 13).

Biegli specj. chorób wewn.- kardiolog, neurolog i psychiatra w opinii z 19.03.2015 r. rozpoznali u M. K. nadciśnienie tętnicze II WHO, otyłość kliniczną II stopnia (BMI – 38,1), ból głowy (częściowy zespół pustego siodła), przewlekłe bóle kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych bez objawów neurologicznych, zaburzenie lękowo-depresyjne z somatyzacją u osoby z nieharmonijną strukturą osobowości adaptacyjne i uznali badaną za zdolną do pracy. Biegli wskazali, iż badana leczy się psychiatrycznie od około półtora roku początkowo leczona małymi dawkami tymoleptyków z rozpoznaniem zaburzenie lękowo-depresyjne, a następnie z powodu braku efektów skierowania na leczenie do(...), gdzie była leczona od października 2014 roku przez trzy miesiące z rozpoznaniem: zaburzenie depresyjne o złożonej etiologii została wypisana po uzyskaniu niewielkiej poprawy. Następnie została skierowana na psychoterapię. W czasie aktualnego badania nawiązano z wnioskodawczynią logiczny kontakt. Była ona prawidłowo zorientowana auto i allopsychicznie. Nie ujawniała objawów psychopatologicznych, ani luk pamięciowych. Była w nieco obniżonym nastroju, prawidłowo modulowanym i dostosowanym do wypowiadanych treści. W trakcie badania obserwowano drżenie kończyny górnej, prawej które ustępowało po odwróceniu uwagi badanej.

Biegli podnieśli, iż osobowość badanej ukształtowała się nieprawidłowo co utrudnia jej leczenie, którego nadal wymaga, jak również wsparcia psychologicznego. Przy obecnym nasileniu objawów, które należy ocenić jako czynnościowy organ nie stwierdzili niezdolności badanej do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

Ponadto wskazali, iż wywiad jak i dokumentacja opiniowanej wskazują, że obserwowane nadciśnienie ma charakter nadciśnienia w klasie II WHO. Obserwuje się tylko nieznaczny (praktycznie o ok. 1 mm) przerost mięśnia lewej komory w badaniu echokardiograficznym oraz nieznaczne poszerzenie lewego przedsionka. W pozostałych badaniach (jak na przykład badanie elektrokardiograficzne, również ostatnie z dnia 13.03.2015 r.) brak jest obrazu jakichkolwiek powikłań nadciśnienia tętniczego. Zapis elektrokardiograficzny opiniowanej jest prawidłowy. W opinii biegłego kardiologa niewielki przerost lewej komory może być cechą adaptacji mięśnia sercowego do obciążenia spowodowanego nadmierną u opiniowanej masą ciała. Opisywane przez opiniowaną okoliczności, w których wzrastają wartości ciśnienia odpowiadają prawidłowej – normalnej reakcji organizmu na stres pod postacią wysiłku fizycznego, zdenerwowania, stresu psychicznego.

Biegli wskazali również, iż całodobowe monitorowanie wartości ciśnienia tętniczego do którego nawiązuje wielokrotnie opiniowana w swoim odwołaniu, pochodzące ponad roku, służyło zapewne ustaleniu wstępnego rozpoznania i wskazania ewentualnego postępowania. W chwili obecnej wydaje się ono nieco zdezaktualizowane uwzględniając nie datę jego wykonania ale również wielokrotną w tym czasie, co przyznaje sama badana, zmianę leków. Wykonanie ewentualnych dodatkowych badań, jeżeli faktycznie będą wskazane możliwe jest w warunkach ambulatoryjnych lub też w warunkach 1-2-3 dniowych hospitalizacji. Biegli podkreślili, iż w badaniu neurologicznym, wyraźnie utrudnionym ze względu na niedomogę współpracy ze strony badanej nie stwierdza się cech uszkodzenia centralnego układu nerwowego ani układu równowagi. Zachowana jest funkcjonalna wydolność kręgosłupa a objawy korzeniowe nie przekonywujące wobec w pełni sprawnego poruszania się.

Tym samym uwzględniając całość dostępnych danych, w tym badanie bezpośrednie opiniowanej oraz udostępnioną dokumentację medyczną i dane pozamedyczne, lekarze biegli sądowi psychiatra, neurolog oraz kardiolog nie uznali opiniowanej za niezdolną do pracy (k. 18-22).

Podobnie specj. chorób płuc po rozpoznaniu u M. K. astmy oskrzelowej umiarkowanej uznała ją za zdolną do pracy. Biegła wskazała, iż badana od dzieciństwa choruje na astmę oskrzelową. Jest leczona okresowo ambulatoryjnie, nie hospitalizowana. Jest leczona systematycznie w (...). przyjmuje leki wziewne i leki rozszerzające oskrzela. Astma jest umiarkowana, częściowo kontrolowana. Dwukrotna spirometria płuc z 2013 r. i 2014 r. wykazała niewielką obturację. Badana jest wydolna oddechowo (k. 33, 34).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumentację medyczną i powołane opinie biegłych lekarzy specjalistów wydane przez biegłych psychiatrę, neurologa, kardiologa i specjalistę chorób płuc.

Sąd uznał zgromadzone dowody za wiarygodne i nie budzące wątpliwości. W szczególności nie budziły wątpliwości dokumenty medyczne, z których wynikał stan zdrowia wnioskodawczyni.

W świetle powyższego zdaniem Sądu wywołane opinie są opiniami kompletnymi i wystarczającymi do rozstrzygnięcia sprawy. Biegli przebadali wnioskodawczynię, wnikliwie przeanalizowali jej dokumentację medyczną dołączoną do akt sprawy oraz okazaną w trakcie badania przez wnioskodawczynię i szczegółowo omówili wpływ zdiagnozowanych u niej schorzeń na zdolność do pracy – przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia i posiadanych kwalifikacji badanej. W sposób wyczerpujący i dostatecznie przekonujący uzasadnili dlaczego w ich ocenie nie wymagała hospitalizacji, w okresach zaostrzeń dolegliwości korzystała z leczenia farmakologicznego, pobytu dziennego na (...), korzystała z rehabilitacji. Tego typu działania prowadziły do poprawy stanu zdrowia. Biegli odnieśli się do wszystkich zagadnień wymagających wiedzy specjalistycznej. Wskazali na stabilny przebieg chorób wnioskodawczyni i brak istotnego obniżenia zdolności do pracy, wskazując że w okresie zaostrzenia dolegliwości istnieje możliwość leczenia w ramach zasiłku chorobowego, czy 1, 2 badań szpitalnych.

Opinia nie była skutecznie kwestionowana.

Wnioskodawczyni w piśmie z dnia 12.08.2015 r. zgłosiła szereg zastrzeżeń do sposobu przeprowadzenia badania, wnosząc o powołanie nowego zespołu biegłych (k. 42).

Postanowieniem z dnia 15.12.2015 r. Sąd oddalił wniosek dowodowy skarżącej (k. 59), uznając, iż przeprowadzone dowody pozwalają na wyjaśnienie spornych okoliczności, a zgłoszone w opisanym wyżej piśmie uwagi, w świetle szczegółowego opisu wyników badana fizykalnego wnioskodawczyni, bardzo dokładnego uzasadnienia wniosków opinii, przedstawionej dokumentacji stanowią polemikę z treścią opinii, wyrażają subiektywne odczucie badanej.

Biegli nie mieli żadnych wątpliwości, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy. Biegli są uznanymi specjalistami w zakresie chorób występujących u wnioskodawczyni. Z tych względów Sąd uznał, że opinia przedstawia wystarczające wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 r., II UKN 96/99).

Wnioskodawczyni od ponad 2 lat nie pracuje. Ma (...) lata. Posiada określony zawód wykonywała pracę jako sprzedawca, kierownik sklepu, praca ta była średnio-ciężka, z przewagą wysiłku umysłowego.

Odwołanie M. K. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. l ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia lub w okresie równorzędnym z okresem zatrudnienia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Przy czym przepisu ust. l pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Pojęcie niezdolności do pracy zdefiniowane zostało w art. 12 cytowanej ustawy, który to przepis stanowi, iż niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest natomiast osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W sprawie niniejszej ustalono, że M. K. nie jest obecnie niezdolna

do pracy, a zatem brak jest podstaw do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Biegli stanowczo stwierdzili, że stan zdrowia wnioskodawczyni nie uniemożliwia ani nie ogranicza jej możliwości wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami i dotychczasowym doświadczeniem zawodowym. Wskazali, że wbrew twierdzeniom skarżącej wskazywane przez nią nasilenie objawów chorobowych nie powoduje niezdolności do podjęcia zatrudnienia.

Decyzja organu rentowego odmawiająca M. K. przyznania dochodzonego świadczenia należy uznać za prawidłową.

Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie powołanych przepisów oraz artykułu 477 ¹⁴ § l kpc orzekł jak w sentencji.