Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca – SSO Lucyna Stąsik - Żmudziak

Protokolant prot. sądowy Przemysław Ochal

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2016 roku w Lublinie

sprawy S. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania S. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 19 listopada 2015 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala S. D. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia (...)

Sygn. akt VII U 41/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.11.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił S. D. przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2015 Nr 748 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji organ podał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił 15 – letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych. ZUS nie uwzględnił jako pracy w takich warunkach okresu od 07.01.1974r. do 30.11.1994r. w (...) Zakładach (...) w C. ponieważ wnioskodawca nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. (k. .... ae).

Odwołanie od tej decyzji w dniu 08.12.2015r. wniósł S. D.. Domagał się w nim zmiany decyzji poprzez przyznanie prawa do emerytury. (k. 2as)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o oddalenia odwołania argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Urodzony (...) S. D. w dniu (...) złożył wniosek o emeryturę (k. 46 ae).

Od (...) jest uprawniony do emerytury w związku z opieką wykonywaną nad dzieckiem wymagającym stałej troski. (k. 14ae) Po otrzymaniu emerytury wnioskodawca nie podejmował żadnego zatrudnienia.

W aktach ZUS wnioskodawcy związanych z ustaleniem mu prawa do świadczenia znajdowało się m.in. świadectwo pracy z (...) Zakładów (...) w C. z dnia 30.11.1994r. wskazujące na zatrudnienie S. D. w (...) w C. w okresie od 07.01.1974r. do 30.11.1994r. na stanowiskach: mechanik, ślusarz remontowy, monter maszyn i urządzeń mechanik (k. 8 ar).Wnioskodawca składając wniosek o emeryturę dołączył uzyskane z archiwum karty wynagrodzeń, w których jako składnik wynagrodzeń figurował dodatek za pracę w warunkach szkodliwych. (k. ae)

Na podstawie zgromadzonych w aktach rentowych dokumentów organ emerytalny wydał w dniu 19.11.2015r. zaskarżoną decyzję, w której ustalił, że wnioskodawca ukończył(...) lat, legitymuje się łącznym okresem składkowych i nieskładkowym w wymiarze 25 lat, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Organ rentowy podniósł, że ubezpieczony nie wykazał stażu pracy w warunkach szczególnych wynoszącego co najmniej 15 lat (k. ae).

W celu ustalenia spornego okresu zatrudnienia wnioskodawcy w warunkach szczególnych Sąd Okręgowy dopuścił dowód z przesłuchania wnioskodawcy, świadków oraz akt osobowych nadesłanych z L. Urzędu Wojewódzkiego w L. (k. 10 as) oraz akt organu rentowego.

W oparciu o akta osobowe oraz zeznania wnioskodawcy i świadków Sąd ustalił, że skarżący został przyjęty do pracy w (...) Zakładach (...) z dniem 07.01.1974r. na czas próbny a następnie na czas nieokreślony na stanowisko mechanika utrzymania ruchu. Od 01.08.1974r. wnioskodawcy powierzono stanowisko ślusarza remontowego na wydziale utrzymania ruchu a następnie stanowisko montera maszyn i urządzeń. Przez cały ten okres wnioskodawca pracował w dziale (...)Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia przebywał na wydziale produkcji, gdzie znajdowały się maszyny szyjące, maszyny do wtapiania- tzw. wtapiarki, zawijarki, ścieniarki. Wnioskodawca zajmował się utrzymaniem ruchu maszyn szwalniczych służących bezpośrednio do produkcji obuwia. Razem z pozostałymi członkami brygady mechaników utrzymania ruchu pracę świadczył na hali szwalni, na której było 10 taśm, na każdej taśmie ok. 50 maszyn. Na maszynach tych wykonywały pracę osoby zatrudnione w warunkach szkodliwych przy klejeniu i wykańczaniu wyrobów przemysłu skórzanego – szwacze pracujący przy przeszywaniu obuwia oraz klejeniu cholewek. Oprócz tego na maszynach pracowały jeszcze inne osoby zatrudnione w warunkach szczególnych, np.: przy zawijarkach, ścieniarkach, wtapiarkach. Rolą wnioskodawcy było wykonywanie remontów tych maszyn i ich naprawa. Dokonywano zarówno bieżących remontów jak i corocznej konserwacji. W zależności od potrzeby wymieniano zepsute części maszyn, dokonywano ich regulacji, wypalano komory przy maszynach klejowych. Usterki były usuwane na bieżąco, remont maszyn był wykonywany obok nadal pracujących sprawnych urządzeń. Warsztat mieścił się bezpośrednio na hali produkcyjnej gdzie panowały warunki szkodliwe. Z uwagi na bardzo dużą liczbę pracujących maszyn na hali był ogromny hałas, w powietrzu unosiły się opary używanych do klejenia wyrobów klejów; butaprenu i klejów poliuretanowych. Panowało zapylenie i kurz związany ze ścienianiem wyrobów. Śmierdziało skórą i innymi środkami powlekającymi wyroby skórzane. Do obowiązków wnioskodawcy należało podłączanie wyciągów służących do usuwania wyziewów oraz czyszczenie tych wyciągów z kleju, który osądzał się na tych urządzeniach Wnioskodawca z tytułu panujących warunków do wynagrodzenia otrzymywał dodatek szkodliwy. (zeznania wnioskodawcy – k. 22v as- 23as w zw. z 24-24v as, zeznania świadków: J. B. – k. 23v as, J. J. – k. 24 as. akta osobowe k.10as )

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się w aktach ZUS oraz zeznania wnioskodawcy i świadków.

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów uznając, iż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty oraz nie budzą wątpliwości zarówno co do ich formy, jak i treści. Świadectwo pracy potwierdzało wykonywanie przez wnioskodawcę pracy w warunkach szczególnych we wskazanym okresie.

Sąd uznał również za wiarygodne zgromadzone w niniejszym postępowaniu zeznania świadków J. B. i J. J., gdyż były jasne, pełne, logiczne, wzajemnie spójne oraz zgodne z zeznaniami wnioskodawczyni, a okoliczności z nich wynikające zostały potwierdzone pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym. Przesłuchani w sprawie świadkowie byli osobami obcymi dla skarżącego, toteż nie mieli żadnego interesu w zeznawaniu na jego korzyść i Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować ich wiarygodność. Świadkowie pracowali razem z wnioskodawcą w tych samych okresach. J. B. pracował z wnioskodawcą ok. 20 lat. Był brygadzistą mechanikiem utrzymania ruchu. Był bezpośrednim przełożonym wnioskodawcy, jako brygadzista pracujący wykonywał tożsamą pracę i w sposób szczegółowy określił zakres zadań wnioskodawcy. Z kolei J. J. pracował z wnioskodawcą na wydziale utrzymania ruchu w szwalni i wykonywał takie same obowiązki jak wnioskodawca.

Sąd obdarzył również wiarą w całości zeznania wnioskodawcy, gdyż były jasne, pełne, logiczne i spójne z zeznaniami świadków oraz okolicznościami wynikającymi z analizy wiarygodnego materiału dowodowego w postaci dokumentów.

Odwołanie S. D. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r. Nr 748,.), mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat oraz okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat. Emerytura taka przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Ustęp 2 artykułu 32 stanowi, że za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Zgodnie z ustępem 4 wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z § 2 ust.1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr
8, poz. 43 ze zm.) okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Według § 3 cytowanego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast § 4 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Na podstawie ustalonego stanu faktycznego Sąd uznał, że w okresie od 07.01.1974r. do 30.11.1994r. na stanowiskach: mechanik, ślusarz remontowy, monter maszyn i urządzeń mechanik – łącznie 20 lat, 10 miesięc i 23 dni) wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych odpowiadającą tej wskazanej w wykazie A w dziale XIV rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U z 1983 r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) „Prace różne”, pozycja 25: bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Wnioskodawca wykonywał prace polegające na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace remontowe na wydziale gdzie jako podstawowe były wykonywane prace w warunkach szczególnych związane z klejeniem i wykańczaniem wyrobów przemysłu skórzanego.

Wnioskodawca ukończył (...) lat, legitymuje się łącznym okresem składkowych w wymiarze 25 lat, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, udowodnił także staż pracy w warunkach szczególnych przekraczający wymagane 15 lat. Tym samym spełnione są wszelkie przesłanki ustalenia jej prawa do emerytury od dnia (...) tj. od dnia złożenia wniosku o emeryturę.

Z tych względów Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i na mocy wyżej wskazanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzekł jak w sentencji.