Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący: Sędzia S.O. Lucyna Stąsik-Żmudziak

Protokolant: st. sekretarz sąd. Małgorzata Gruza

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2016 roku w Lublinie

sprawy I. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania I. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 13 lutego 2015 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala I. G. prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych od dnia (...)

Sygn. akt VII U 456/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 lutego 2014roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił I. G. ustalenia prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 - letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych (decyzja – k. 32 a.e.).

Odwołanie od tej decyzji złożył wnioskodawca w dniu 2 marca 2015 roku. Wniósł o zmianę decyzji w całości i przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych z uwzględnieniem zatrudnienia w zlikwidowanej Spółdzielni Pracy (...) w L. oraz w Zakładzie (...) w P. gdzie pracował w szczególnych warunkach na stanowisku spawacza - montera instalacji sanitarnych i grzewczych (odwołanie – k. 2-3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumenty leżące u podstaw zaskarżonej decyzji i wskazał, że decyzją z dnia 13.02.2015 r. uznano wnioskodawcy ponad 25 letni okres składkowy i nieskładkowy ale nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Nie uwzględniono wnioskodawcy okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach, ponieważ nie przedłożył prawidłowych świadectw pracy w warunkach szczególnych (odpowiedź na odwołanie – k. 15-16a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

I. G. urodził się w dniu (...)

W dniu (...)złożył wniosek o ustalenie prawa do emerytury. Do wniosku dołączył świadectwa pracy oraz świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

I tak m.in. przedłożył:

- świadectwo pracy wydane przez Zakłady (...) P., z którego wynikało, że w okresie od 01.09.1970r. do 08.09.1973r. w powyższym zakładzie pracował jako szlifierz; (k. 11ae)

- świadectwo pracy wydane przez (...) Przedsiębiorstwo (...) w L., z którego wynikało, że w okresie od 08.10.1973r. do 28.04.1977r. w powyższym zakładzie pracował jako monter instalacji i urządzeń c.o. i gaz; (k. 13 ae)

- świadectwo pracy wydane przez Spółdzielnię Pracy (...) w L., z którego wynikało, że w okresie od 08.05.1979r. do 17.06.1990r. w powyższym zakładzie pracował jako monter instalacji sanitarnych; (k. 15ae) wraz z dołączonym do tego świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach wydanym 03.04.2013r. przez likwidatora Spółdzielni Pracy (...) w L. wskazującym, że wnioskodawca w powyższym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo-wodorowym – wykaz A, dział XIV, poz. 12 rozporządzenia RM z 1983r. jako spawacz (k. 17ae)

- świadectwo pracy wydane przez Zakład (...) Sp. z o.o., następcę prawnego (...) SA, z którego wynikało, że w okresie od 20.06.1990r. do 07.10.1998r. w powyższym zakładzie pracował w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacz jako hydraulik, hydraulik dyżurny, wraz z adnotacją, że praca w tym charakterze była pracą wykonywaną w warunkach szczególnych (k. 20ae)

- zaświadczenie o zatrudnieniu wydane przez Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w P. o wykonywaniu nadal zatrudnienia od 08.10.1998r. w pełnym wymiarze czasu pracy jako konserwator sieci grzewczych (k. 22ae) wraz ze świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach dokumentujących ten okres jako prace przy wytwarzaniu, przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych. (k. 2 ae)

W oparciu o zgromadzone dokumenty organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999r. łączny staż ubezpieczeniowy w wymiarze 28 lat, 2 miesiące i 8 okresów składkowych i nieskładkowych oraz 2 miesiące i 24 dni stażu w szczególnych warunkach związanych z zatrudnieniem w PGK i stwierdził, że skarżący nie spełnia warunku 15-letniego zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Na okoliczność pracy skarżącego w szczególnych warunkach Sąd dopuścił dowód z akt osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P. (k. 23as), z akt osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Zakładach (...) SA (k. 73 as), akt sprawy VIII U 2465/12 Sądu Okręgowego w Lublinie dotyczącej ustalenia prawa do emerytury we wcześniejszym wieku świadka Z. W., akt emerytalnych T. G. oraz zeznań wskazanych świadków i zeznań wnioskodawcy.

Odwołanie I. G. jest zasadne.

Wnioskodawca w chwili składania wniosku o emeryturę pracował w (...) P., nie rozwiązywał stosunku pracy ubiegając się o świadczenie, nie należy do OFE. W toku postępowania sądowego w grudniu 2015rzłozył wniosek o rentę. Decyzją z 08.02.2016r. ustalono wnioskodawcy od 19.01.2016r., prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. (akta rentowe wnioskodawcy)

I. G. w trakcie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w L., gdzie pracował jako monter instalacji i urządzeń c.o. i gaz (k. 13 ae), w dniu (...) ukończył kurs podstawowy spawania gazowego i odtąd wykonywał w ramach swojego zatrudnienia prace spawalnicze.

Po odbyciu służby wojskowej z dniem (...) zatrudnił się w Spółdzielni Pracy (...) w L., w której pracował jako spawacz przy wykonywaniu instalacji sanitarnych. Spółdzielnia już nie istnieje, została zlikwidowana a akta osobowe pracowników zostały zniszczone przez jej likwidatora. Spółdzielnia w szczytowym okresie swojej działalności zatrudniała ok. 300 pracowników, w tym wielu spawaczy i pomocników spawaczy, wykonywała wszystkie roboty instalacji sanitarnych tzn. instalacji sanitarnych i ciepłej wody, kanalizacji sanitarnych i instalacji gazowych. Wykonywała usługi na rzecz różnych podmiotów przeważnie na osiedlach domków jednorodzinnych, ale też i w budynkach użyteczności publicznej np. w szpitalach. W zależności od umowy zakładano instalacje przede wszystkim wewnętrzne, ale również zewnętrzne. (zeznania likwidatora M. K. k. 65v-66 as)

Wnioskodawca pracował tam jako spawacz rur stalowych wykonując spawanie gazowe. Pracował na różnych budowach realizowanych przez Spółdzielnię. Były to usługi zarówno na rzecz osób prywatnych jak i na rzecz instytucji. Wykonywano tak prace związane z instalacjami zewnętrznymi, w tym prace w głębokich wykopach jak i prace montowania instalacji wewnętrznych. W zależności od rodzaju zlecenia na daną budowę udawała się brygada składająca się ze spawacza, jego pomocnika, hydraulików. Na miejsce inwestycji, gdzie robiono centralne ogrzewanie, gaz, wodę przywożono potrzebne materiały. Osoby niewykwalifikowane przygotowywały podkucia w ścianach, prace pomocnicze związane ze skręcaniem rur, ich gwintowaniem a spawacz spawał tlenowo albo acetylenowo przygotowywane przez pomocnika rury. Montowano instalacje wodne, grzewcze, gazowe a następnie hydraulicy dokonywali montażu koniecznych urządzeń. Cały czas pracowano na budowach w terenie. Często zdarzało się, że pracowano w budynkach o stanie surowym, nie posiadających okien, schodów, dachów. Wnioskodawca wykonywał także montaż pomp w studniach. Spawał ocynk, zespawywał elementy metalowe w montowanych urządzeniach hydraulicznych. Spawał elementy instalacji wodno-kanalizacyjnych doprowadzanych do budynków oraz znajdujących się budynkach. Jako spawacz pracował także przy remontach istniejących instalacji. W imieniu pracodawcy likwidator Spółdzielni (...) wydał wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych w Spółdzielni, wskazując, że I. G. będąc zatrudnionym w okresie od 08.05.1979r. do 17.06.1990r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowo-wodorowym na stanowisku spawacza, wskazane w wykazie A, dziale XIV, poz.12 rozporządzenia z 1983r. Świadectwo było wydawane dwukrotnie w 2003 roku i ponownie w 2013r.

Dowód: zeznania wnioskodawcy k. 64v-65 as w zw. k.86vas, zeznania świadków M. K. k. 66as, A. P. k. 66-66v as, A. K. k. 66v-67as, świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 17 ae i k85as.

Wnioskodawca w (...) pracował w brygadzie razem ze swoim bratem B. G., także wykonującym prace spawalnicze i mającym identyczny zakres obowiązków. B. G. nie został przesłuchany w sprawie ze względu na zły stan zdrowia, który uniemożliwiał jego stawiennictwo w Sądzie. Jednakże Sąd dysponował nadesłanymi przez ZUS aktami emerytalnymi B. G.. Wynikało z nich, że B. G. pracował w Spółdzielni (...) w L. w okresie od maja 1978r. do stycznia 1990r. jako monter – spawacz instalacji sanitarnych. (świadectwo pracy –akta emerytalne) Tak samo jak wnioskodawca w 2003 roku uzyskał identyczne w treści jak skarżący świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawione przez likwidatora Spółdzielni (...). (świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych – k. 13 ae) W oparciu o te dokumenty B. G. uzyskał po ukończeniu 60 lat prawo do emerytury we wcześniejszym wieku z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych prawo do emerytury decyzją z(...) (decyzja k. 48 ae)

Z dniem 20.06.1990r. I. G. zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy z Zakładami (...) w P.. Nazwa zakładu pracy ulegała zmianom. W 1995 roku zakład przekształcił się w Zakład (...) Sp. z o.o. a następnie w (...) SA. Wnioskodawcy powierzono obowiązki spawacza –hydraulika a następnie od 01.06.1996r. dyżurnego elektryka hydraulika. Na powyższym stanowisku pracował do 07.10.1998r. Pracodawca w świadectwie pracy wskazał, że wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych w okresie od 20.06.1990r. do 07.10.1998r. jako hydraulik plus spawacz, określone w dziale IX, poz.1 pkt zarządzenia nr 3 MH i PM z 30.03.1995r. (świadectwo pracy k. 20ae i akta osobowe z okresu zatrudnienia w (...) P.)

Przez cały okres zatrudnienia wnioskodawca pracował w systemie trzyzmianowym, podlegał brygadziście i mistrzowi oraz głównemu energetykowi. Do jego zadań należało usuwanie bieżących awarii i wykonywanie dwutygodniowych planowych remontów na terenie zakładu pracy. Czynności te wnioskodawca w zależności od rodzaju awarii wykonywał samodzielnie lub przy pomocy innych pracowników. Zakłady (...) w P. organizacyjnie podzielone były na wydziały produkcyjne (produkcji bezpieczników, produkcji pomp, produkcji silników, produkcji agregatów, produkcji sprężarek, galwanizernia, produkcji wtryskarek, bakieliciarnia, odlewnia żeliwa, produkcji sprzętu AGD) oraz wydziały pomocnicze (remontowy, elektryczny, narzędziownia, kotłownia, hydroforownia, oczyszczalnia ścieków). Wnioskodawca przydzielony był do wydziału elektrycznego

Wnioskodawca usuwał awarie rurociągów (wymiana lub udrożnienie rur ciągów technologicznych, wymiana zaworów) znajdujących się wymienionych wydziałach produkcyjnych, które doprowadzały wodę technologiczną, wodę zwykłą, gaz do pieców oraz substancje chemiczne azot, amoniak, kwasy techniczne. W przypadku awarii pompy na lakierni wnioskodawca wyłączał z pracy dane urządzenie i przystępował do usunięcia awarii, wymiany uszkodzonych elementów tłoczących lakier. Remontował piece pracujące w lakierni, przy czym w czasie, gdy jeden piec stale pracował drugi poddawany był niezbędnym remontom.

W wydziale produkcji silników jednym z elementów procesu technologicznego było wykonanie uzwojenia silnika i podawane impregnacji lakierem w wysokiej temperaturze. Urządzenia służące do impregnacji uzwajania wymagały chłodzenia. Wnioskodawca zajmował się remontem rur doprowadzających wodę do chłodzenia.

W wydziale produkcji sprężarek, poszczególne elementy sprężarek płukano w wannach zawierających środki chemiczne (kwasy), przeprowadzano azotowanie detali. W wydziale tym pracowały również piece do stabilizacji detali wytwarzające wysoką temperaturę do l 200°C, do których doprowadzano rurociągi, tłoczące substancje chemiczne oraz doprowadzające wodę technologiczną do chłodzenia urządzeń oraz wodę o wysokiej temperaturze celem podgrzewania substancji chemicznych. Rurociągami tłoczono również glikol od kompresorowni do chłodnic. Praca wnioskodawcy na tym wydziale polegała na usunięciu awarii w orurowaniu, wymianie zaworów, instalacji doprowadzających środki chemiczne oraz wymianie skorodowanych wanien.

W wydziale galwanizerni wykonywano obróbkę termiczną, cynkowanie niklowanie elementów oraz płukanie w kwasach. Z. W. usuwał awarie rur i zaworów, które ulegały korozji z uwagi na działanie substancji żrących, awarie rur doprowadzających ogrzewanie do wanien galwanicznych, wymieniał skorodowane wanny galwaniczne .

W wydziale produkcji wtryskarek produkowano wtryskarki. W czasie procesu technologicznego rozgrzane aluminium tłoczono do form celem wykonania elementów. Urządzenia produkcyjne wymagały ciągłego chłodzenia. W związku z tym rurociągami w obiegu zamkniętym dostarczana była woda technologiczna ze stacji chłodzenia. Do zadań wnioskodawcy w tym wydziale należało usuwanie awarii poszczególnych elementów układu doprowadzającego wodę technologiczną.

Rurociągi naprawiane przez wnioskodawcę prowadzone były w kanałach na głębokości około 0,5 metra i ulegały skorodowaniu z uwagi na panujące w halach produkcyjnych warunki (opary olejów technologicznych). Cześć rurociągów (np. doprowadzających centralne ogrzewanie lub wodę technologiczną) znajdowała się w kanałach o głębokości 6-7 metrów. W jednym kanale znajdowały się zarówno rury centralnego ogrzewania i rury technologiczne, przy czym te drugie w czasie napraw nie były odłączane, w związku, z czym temperatura wynosiła od 120 do 140° C. W komorach i tam gdzie znajdowały się zawory, rury również nie były oddzielnie izolowane. (zeznania świadków: S. K. k. 67-67v i Z. W. k. 67v-68v., zeznania wnioskodawcy k.86v.-87as)

Przekonująco, także świadkowie wskazali, okoliczności w jakich dokonali wskazanych spostrzeżeń. Świadek Z. W., podkreślił, iż wykonywał z I. G. prace przy usuwaniu poważniejszych awarii, oczyszczaniu kanalizacji, spawaniu elementów urządzeń pracujących na wydziałach produkcyjnych. S. K., który był przełożonym zeznał, iż spotykał w czasie wykonywania codziennych obowiązków pracowniczych przez wnioskodawcę bowiem usunięcie awarii danego urządzenia wymagało pracy wnioskodawcy, który oczyszczał i wymieniał skorodowane elementy ciągów technologicznych, a także spawał i montował czujniki i urządzenia pomiarowe konieczne do ponownego uruchomienia urządzenia nareperowanych urządzeń, ciągów technologicznych. Świadkowie i wnioskodawca zgodnie zeznali, iż z uwagi na warunki w jakich wykonał swe obowiązki wnioskodawca powodowały, iż wnioskodawca otrzymywał dodatek szkodliwy, posiłki regeneracyjne oraz dodatkową ochronną, w tym kwasoodporną. Relacja wymienionych w pełni przekonuje, jeśli zważy się na fakt, iż świadkowie byli zatrudnieni na stanowiskach pracy umożliwiających dokonanie istotnych dla sprawy spostrzeżeń, co do rodzaju codziennych, stałych czynności pracowniczych wnioskodawcy, a stałość i powtarzalność tych zdarzeń spowodowały, iż okoliczności zostały zapamiętane i na tyle dobrze utkwiły w pamięci świadków, iż obecnie mimo upływu czasu byli w stanie rzetelnie je wskazać. Świadkowie są nadto osobami obcymi dla wnioskodawcy, niezainteresowanymi wynikiem postępowania, nie mieli żadnego powodu, aby składać zeznania w sposób niezgodny z rzeczywistym obrazem.

Złożone na okoliczność wykonywania pracy w szczególnych warunkach świadectwo pracy (k. 20 a.e.) nie zostało sporządzone prawidłowo bowiem w dokumencie wskazano, że wnioskodawca wykonywał prace w szczególnych warunkach na stanowisku „hydraulika plus spawacza ", wymienionym w Dziale IX, poz. l, pkt 1, wykazu stanowiącym załącznik Nr 3 do Zarządzenia Nr 9 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 roku, podczas gdy akt resortowy wskazuje na stanowisko „monter instalacji i urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych i gazowych" - stanowiska pracy w gospodarce komunalnej. Natomiast wnioskodawca pracował w zakładzie, którego specyfika produkcji nie pozwala na zakwalifikowanie tych prac jako wykonywanych w gospodarce komunalnej. Dane zawarte w aktach osobowych (angaże i umowa o pracę - akta osobowe - k. 73) wskazują, iż wnioskodawca zajmował stanowiska hydraulika, spawacza, hydraulika dyżurnego i pojęcia te stosowane są wymiennie, co pozwala, w powiązaniu z relacją świadków na wnioskowanie, iż I. G. wykonywał na co dzień prace polegające na usuwaniu awarii w sieciach przesyłowych pary, wody technologicznej i substancji chemicznych. W znacznym zakresie wnioskodawca usuwał skorodowane elementy ciągów technologicznych istniejących w zakładzie pracy w formie rurowej. Z zeznań świadków i wnioskodawcy wynika, że do jego zadań nie należał montaż instalacji sanitarnych lub rurowych, a przeprowadzanie bieżących napraw i remontów instalacji już istniejących i utrzymanie w ruchu urządzeń wykorzystywanych w procesie technologicznym.

Wykaz A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) do prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego, stanowiący załącznik do wskazanego wyżej rozporządzenia, wymienia, między innymi w Dziale XIV, pod pozycją 25 - bieżącą konserwację agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Identyczne czynności wymienia również wykaz A, dział XIV, poz. 25 pkt l akt resortowy, to jest Zarządzenie Nr 3 Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 roku w sprawie stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez to ministerstwo, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, lub szczególnym charakterze (Dz.Urz. Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego 1985 nr l póz. 1), a zatem takie prace, jakie wykonywał wnioskodawca. Jednocześnie skoro wnioskodawca prace tego rodzaju wykonywał poprzez spawanie to czynności te są przewidziane w wykazie A, dziale XIV, poz. 12 cytowanego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. 2013r., poz. 1440 ze zm.), mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęły okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Emerytura taka przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Ustęp 2 artykułu 32 stanowi, że za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Zgodnie z ustępem 4 wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki na podstawie, których osobom wymienionym w ust. 2 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z § 2 ust.1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Według § 3 cytowanego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast § 4 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Jednocześnie, przepis art. 1 § 2 rozporządzenia stanowi, że właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B.

Dokonując oceny, czy pracę wnioskodawcy można zakwalifikować jako pracę w szczególnych warunkach należy podkreślić, że I. G. występując do organu rentowego o przyznanie świadczenia, przedłożył świadectwa pracy w warunkach szczególnych, tyle, że nieprecyzująco i niewłaściwie określające rodzaj wykonywanej pracy i dlatego organ rentowy nie uwzględnił skarżącemu spornych okresów zatrudnienia.

Sąd, w przeciwieństwie do organu rentowego, nie jest związany określonymi środkami dowodowymi. Zgodnie, bowiem z treścią art. 473 kpc, stanowiącego, iż w postępowaniu przed sądem w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i przesłuchania stron. Oznacza to, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Z kolei ustalenie przez Sąd w toku postępowania odwoławczego, że dana praca była wykonywana w szczególnych warunkach jest wystarczającą podstawą do uznania wykonywanej pracy za pracę tego rodzaju.

Zdaniem Sądu, z zeznań wnioskodawcy i akt wynika, że wnioskodawca w okresie zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...) w L., w okresie od 08.05.1979r. do 17.06.1990r. przez okres 11 lat, 1 miesiąca i 11 dni jako spawacz - monter instalacji sanitarnych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w warunkach szczególnych przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo-wodorowym – wykaz A, dział XIV, poz. 12 rozporządzenia RM z 1983r. Dodatkowo w Zakładzie (...) w okresie od 20.06.1990r. do 07.10.1998r., przez 8 lat, 3 miesiące i 18 dni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacz hydraulik, hydraulik dyżurny wykonywał prace w warunkach szczególnych określone w cyt. Rozporządzeniu w Dziale XIV, poz. 25 - bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace przy spawaniu wymienione w wykazie A, dziale XIV, poz. 12 rozporządzenia. Łącznie ustalony przez Sąd okres wykonywania pracy w warunkach szczególnych w obydwu zakładach wynosi 19 lat, 4 miesiące i 29 dni.

Spełnienie przez I. G. pozostałych przesłanek do przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach nie było kwestionowane. Wnioskodawca w dniu(...)roku ukończył 60 lat życia, posiada na dzień 1 stycznia 1999r. ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, w tym ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Z uwagi na treść art. 100 i 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, prawo do emerytury przysługuje wnioskodawcy od dnia (...)od dnia złożenia wniosku.

Z tych względów Sąd Okręgowy na mocy wyżej wskazanych przepisów oraz art.477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.