Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant sądowy Agnieszka Goluch

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2016 roku w Lublinie

sprawy S. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o prawo do renty socjalnej

na skutek odwołania S. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 7 maja 2015 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala S. F. prawo do okresowej renty socjalnej od dnia 1 marca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2017 roku.

Sygn. akt VII U 1102/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 maja 2015 roku, (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił S. F. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu wskazano, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22 kwietna 2015 roku nie została uznana za całkowicie niedolną do pracy (akta rentowe).

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła S. F. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty socjalnej (k. 2-5, 34, 35 a.s.)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie (k. 6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

S. F. urodzona (...), mgr prawa, w trakcie odbywania aplikacji radcowskiej 28 lutego 2015 r. była uprawniona do renty socjalnej oraz renty rodzinnej od 8.06.2011 r. do 28.02.2015 (a.r.).

W dniu 16 lutego 2015 roku ponowie złożyła wniosek o rentę (k. 36 a.r.). Po przebadaniu przez lekarza orzecznika ZUS orzeczeniem z dnia 26 marca 2015 roku nie została uznana za całkowicie niezdolną do pracy (k. 38 a.r.). Na skutek złożonego sprzeciwu została poddana badanu przez Komisję Lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 22 kwietnia 2015 roku uznała skarżącą za częściowo niezdolną do pracy od 1 marca 2015 r. do 31 marca 2018 r. (k. 47 a.u.).

Ustalenie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wymagało posiadania wiadomości specjalnych, zatem Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: ortopedy, hematologa, onkologa (k. 11).

W opinii z 19.08.2015 r. biegły specjalista ortopeda rozpoznał u S. F. zaawansowane zmiany zniekształcająco-zwyrodnieniowe bioder, w przebiegu posterydowej martwicy głów kości udowych i uznał badaną za całkowicie niezdolną do pracy nadal od 1.03.2015 r. do dnia 31.12.2017 r., stwierdzając, iż ogólny stan zdrowia, ma związek ze schorzeniem powstałym w dzieciństwie, tj. przed 18 rokiem życia.

Biegły podniósł, iż z akt sprawy oraz wyjaśnień wnioskodawczyni wynika, że w 2003 r. rozpoczęto u niej leczenie z powodu ostrej białaczki szpikowej. Otrzymała odpowiednie leczenie farmakologiczne, w tym sterydy. Proces leczenia ostał powikłany aseptyczną martwicą głów kości udowych, rozpoznaną już w 2005 r. (opis zdjęc RTG z dn. 24.08.2005 r. – k. 7 akt ZUS).

Aktualnie wnioskodawczyni pozostaje w dalszym ciągu w leczeniu pod kontrolą ortopedyczną. W zaświadczeniu o stanie zdrowia z dn. 27.01.2015 r. wymieniono następujące schorzenie: „Zaawansowana artroza bioder posterydowa z niewydolnością lokomocyjną”.

W czasie przeprowadzonego obecnie badania przedmiotowego stwierdzono niewielkie zmniejszenie obwodu lewego uda (względem prawego) oraz ograniczenie zakresu ruchów bioder, zwłaszcza odwodzenia i ruchów rotacyjnych. Pozostałe okolice narządów ruchu bez znaczącej nieprawidłowości. Chód przy pomocy laski łokciowej.

Na zdjęciach RTG z dn. 17.02.2015 r. widoczne są zawansowane zmiany
zniekształcająco-zwyrodnieniowe bioder, zwłaszcza na poziomie głów kości
udowych.

Biegły wskazał, iż nie ulega wątpliwości, że stwierdzone zmiany zniekształcająco-zwyrodnieniowe bioder ograniczają sprawność kończyn dolnych i uniemożliwiają wnioskodawczyni wykonywanie każdego zatrudnienia związanego z chodzeniem, pozycją stojącą, zwiększoną aktywnością ruchową, itp. Stopień zaawansowania choroby bioder, ograniczenie ich ruchomości i upośledzenie funkcji jest na tyle znaczące, że uniemożliwia wnioskodawczyni długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej. Jak wynika z wyjaśnień wnioskodawczyni, dolegliwości bólowe bioder ulegają wówczas nasileniu.

W związku z powyższym biegły ortopeda stwierdza, że wnioskodawczyni jest niezdolna do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia. Uzasadnione jest zatem uznanie jej za całkowicie niezdolną do pracy. Niezdolność ta ma związek ze schorzeniem powstałym w dzieciństwie, tj. przed 18 rokiem życia.

Całkowita niezdolność do pracy istniała w dn. 19.01.2012 r. i w dniu 1.03.2015 r. W grudniu 2017 r. konieczna jest ponowna ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni (k. 16, 18).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o akta ubezpieczeniowe odwołującej oraz opinię biegłych lekarzy sądowych z dnia 19 sierpnia 2015 roku, w której biegły jednoznacznie stwierdził, że występujące u odwołującej schorzenia ortopedyczne, w tym zaawansowane zmiany zniekształcająco-zwyrodnieniowe bioder jednoznacznie wskazują na całkowitą niezdolność do pracy. Dysfunkcja ta uniemożliwia ubezpieczonej długotrwałe przebywanie w pozycji siedzącej a także uniemożliwiają wykonywanie każdego zatrudnienia związanego z chodzeniem, pozycją stojącą. Opinia jest szczegółowo uzasadniona w odniesieniu do wyników badania przedmiotowego jak i w oparciu o dołączoną dokumentację medyczną, wyniki badań. Opinia została wydana przez specjalistę z zakresu schorzeń na które cierpi wnioskodawczyni a jej wnioski są logiczne i fachowo uzasadnione. Tym samym zasługuje ona na obdarzenie przymiotem wiarygodności.

Wobec wyjaśnienia spornych okoliczności Sąd pominął dowód z opinii biegłych specjalistów z zakresu onkologii i hematologii oraz oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka J. F. zgłoszony na okoliczności stanu zdrowia wnioskodawczyni gdyż jego przeprowadzenie stało się zbędne.

Z powyższych względów Sąd oddalił również wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego ortopedy (k. 25, 44).

Zastrzeżenia do opinii biegłego, zdaniem Sądu, są bezpodstawne. Wbrew ich treści opinia odnosi się do kwalifikacji ubezpieczonej. Wynika z niej, iż stwierdzone schorzenie układu ruchu sprowadza niezdolność do jakiegokolwiek zatrudnienia z uwagi na upośledzenie funkcji uniemożliwiające przebywanie w pozycji siedzącej, z uwagi na nasilenie dolegliwości bioder oraz wykonywanie zatrudnienia związanego z chodzeniem czy poruszaniem. Tym samym uniemożliwiają jej również pracę pracownika umysłowego, a rozważenie organu rentowego dot. sposobu przemieszczania się wnioskodawczyni, sposobu, spędzania wolnego czasu nie podważają wniosków opinii.

Odwołanie S. F. jako zasadne zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. 2013, poz. 982 j.t.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Do ustalenia całkowitej niezdolności do pracy mają zastosowanie zasady i tryb określony w ustawie z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS wyrażone w art. 12-14. Stosownie do art. 12 ust. 2 tej ustawy całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przy czym, przy ocenie stopnia niezdolności do pracy i przewidywanego okresu jej trwania oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej, a także celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Biorąc pod uwagę fakt, że S. F. jest całkowicie niezdolna do pracy od l marca 2015 roku do 3l grudnia 2017 roku, a niezdolność ta wynika ze schorzenia powstałego, przed 18 rokiem życia, zaskarżoną decyzję należało

zmienić przyznając jej prawo do renty socjalnej we wskazanym okresie.

W związku z powyższym orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

jg