Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Lucyna Stąsik-Żmudziak

Protokolant sądowy Agnieszka Goluch

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2016 roku w Lublinie

sprawy M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

na skutek odwołania M. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 14 grudnia 2011 roku znak (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala M. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od czerwca 2010 roku do marca 2012 roku;

II.  w pozostałej części odwołanie oddala.

VIII U 11177/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14.12.2011 r. (...) Oddział w B. ponownie odmówił M. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, ponieważ Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 05.12.2011 roku stwierdziła brak niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

Odwołanie od tej decyzji złożył M. G. domagając się przyznania prawa do renty związanego z chorobą zawodową. (k. 2-4as)

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o jego oddalenie. (k.5as)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. G. urodził się (...) W okresie od 03.08.1974r. do 30.09.2001r. był zatrudniony w (...) SA we W., m.in. na stanowiskach: ślusarza, operatora maszyn i urządzeń, garbarza, robotnika gospodarczego do prac lekkich i portiera. (świadectwo pracy k. 8 ar)

Państwowy Powiatowy Inspektorat Sanitarny we W. decyzją z dnia(...) stwierdził u M. G., pracownika w/w zakładu pracy chorobę zawodową –(...)stanowiącym załącznik do Rozporządzenia RM z 18.11.1983r. w sprawie chorób zawodowych. Orzeczenie zostało utrzymane w mocy decyzją Państwowego Inspektora Sanitarnego w L.. (decyzje k. 15-16, 17 ar)

Decyzją z 16.05.2003r. ZUS odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową. Odwołanie od decyzji zostało oddalone wyrokiem SO w Lublinie z 31.05.2004r. w sprawie VIII U 3333/03.

W okresie od 01.10.2004r. do 10.11.2007r. wnioskodawca był zatrudniony w (...) Spółce Jawnej (...) we W. na stanowisku sprzedawcy – magazyniera.

W dniu 21.07.2008 roku złożył wniosek o rentę.

Lekarz orzecznik ZUS uznał, że nie jest on niezdolny do pracy. Na skutek złożonego sprzeciwu Komisja Lekarska ZUS zgodziła się z ustaleniami orzecznika, także uznając, że jest zdolny do pracy.

Opierając się na powyższych orzeczeniach decyzją z 13.01.2009r. ZUS odmówił prawa do renty w związku z chorobą zawodową. (k.59ar)

Na skutek złożonego odwołania od tej decyzji wyrokiem z dnia 26.10.2009r. w sprawie VIII U 916/09 SO w Lublinie oddalił odwołanie wnioskodawcy opierając się na opinii biegłych sądowych z 15.06.2009r., którzy po rozpoznaniu u wnioskodawcy (...)uznali, że jest zdolny do pracy.

W wyniku złożonej od tego wyroku apelacji Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 21.12.2009r. w sprawie III AUa 1048/09 uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał SO do ponownego rozpoznania. Sąd Apelacyjny miał na uwadze, że w międzyczasie u wnioskodawcy biegła dermatolog orzekająca w sprawie o rentę z tytułu choroby zawodowej i uznająca brak niezdolności do pracy, w sprawie o ustalenie jednorazowego odszkodowania stwierdziła u M. G. zaostrzenie objawów chorobowych i 20% trwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany chorobą zawodową.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Sąd po dopuszczeniu dowodu m.in. z opinii dermatologa i specjalisty medycyny pracy uchylił decyzję z 13.01.2009r. Podstawą tego rozstrzygnięcia było ustalenie przez Sąd na podstawie opinii biegłych z 21.06.2010r., sprostowanej i uzupełnionej opiniami z 30.09.2010r., 13.12.2010r., 17.01.2011r. i 17.02.2011r., że wnioskodawca z powodu(...) jest częściowo niezdolny do pracy od 21.06.2010r. do 01.06.2012r. a przyczyną niezdolności jest choroba zawodowa.

Zażalenie na powyższe postanowienie Sądu zostało oddalone.

Po przekazaniu sprawy do organu rentowego Lekarz orzecznik orzeczeniem z 25.10.2011r. nie stwierdził niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

Także orzekająca na skutek wniesionego sprzeciwu Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 05.12.2011r. nie stwierdziła niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

Wynikiem powyższego była skarżona decyzja ZUS w B. z dnia 14.12.2011r. odmawiająca prawa do renty z tytułu choroby zawodowej, będąca przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie.

W celu ustalenia prawidłowości tej decyzji Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy dermatologa i specjalisty medycyny pracy, których zobowiązał do ustalenia czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy w związku z chorobą –(...) jeśli tak to jakim stopniu i na jaki okres. (k. 14vas)

Biegli w opinii z dnia 02.04.2012r. uznali, że wnioskodawca jest zdolny do pracy. Aktualny stan miejscowy skóry nie czyni badanego niezdolnym do pracy w związku z rozpoznaniem choroby zawodowej. Badany znajdował się w stanie remisji. Stan(...) w trakcie badania przez biegłych w sposób istotny odbiegał od sanu przedstawionego w opinii lekarskiej z 17.02.2011r., gdzie obserwowano pogorszenie i zaostrzenie obrazu klinicznego w przebiegu choroby. (opinia k.25as)

Z opinią nie zgodził się wnioskodawca i domagał się powołania innych biegłych. Twierdził, że istnieje sprzeczność pomiędzy oceną biegłego specjalisty medycyny pracy, który w opinii z w sprawie VIII U 449/10 uznał go za niezdolnego do pracy w związku z chorobą zawodową a orzekając w niniejszej sprawie za zdolnego do pracy.

W tej sytuacji Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego dermatologa i specjalisty medycyny pracy, których zobowiązał do zapoznania się z wydawanymi opiniami w sprawie wnioskodawcy, ponowną analizę dokumentacji medycznej i ponowne wypowiedzenie się czy wnioskodawca jest osobą niezdolną do pracy z powodu choroby zawodowej oraz o szczegółowe uzasadnienie opinii. (k.37as)

W opinii uzupełniającej biegli podtrzymali swoją opinię o obecnym braku niezdolności do pracy. Wskazali, że w 2010 roku nasilenie(...)powodowało zasadność uznania okresowej niezdolności do pracy na 2 lata, jako okres wystarczający na poprawę stanu zdrowia. Takie orzeczenie było prawidłowe skoro w 2012 roku (...) wykazał remisję i biegli w dniu 02.04.2012r. nie widzieli podstaw do stwierdzenia niezdolności do pracy. (opinia uzupełniająca k. 44as)

Wnioskodawca nadal kwestionował opinię biegłych. Podtrzymywał wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych sądowych. (k.54vas)

W tej sytuacji Sąd dopuścił dowód z opinii innych biegłych sądowych dermatologa i specjalisty medycyny pracy. (k.54vas)

Biegły specjalista medycyny pracy w opinii z dnia 03.03.2013r. uznał badanego za zdolnego do pracy stwierdzając, że (...)jest w okresie remisji. Potwierdził, że schorzenia są w fazie remisji. Wskazał, że jego ocena jest zbieżna z oceną biegłych zawartą w opinii z 02.04.2012r. (opinia k. 61as)

Tymczasem okazało się, że powstał problem uzyskania opinii od innego dermatologa, niż już orzekających w sprawie, gdyż na liście biegłych SO w Lublinie nie było biegłych dermatologów. Ostatecznie wydanie opinii zlecono biegłemu z listy SO w Radomiu.

Biegły specjalista dermatologii A. K. w obszernej opinii z 17.01.2014r. wskazując na specyfikę choroby wnioskodawcy podał, że uznaje wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy w związku z chorobą zawodową jakim jest (...) i zdaniem biegłego niezdolność ta istnieje od czerwca 2010r. i jest okresowa do końca czerwca 2012 roku jak określili to biegli sądowi w opinii z 21.06.2010r. Biegły stwierdził, że zgadza się z datą powstania niezdolności do pracy ale jest przekonany, iż istnieją wszelkie przesłanki aby uznać czas częściowej niezdolności do pracy na trwale . (opinia k. 99-102as)

Zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy domagając się uzupełnienia opinii. Wnioskodawca zaś przyjmując datę powstania niezdolności do pracy na czerwiec 2010 roku domagał się przyznania prawa do renty na stałe.

Wobec niejednoznaczności opinii biegłego Sąd zobowiązał do wydania opinii uzupełniającej, w której biegły wypowiedziałby się do zgłoszonych zastrzeżeń ZUS oraz stanowczo wskazał czy ustala częściowo niezdolność do pracy z tytułu choroby zawodowej oraz o precyzyjne podanie daty powstania niezdolności do pracy oraz okresu jej trwania: czy ma ona charakter okresowy czy też trwały jak również sugerował biegły. (k. 142as)

W opinii uzupełniającej biegły nie zgodził się z zastrzeżeniami ZUS, podtrzymał opinię z 17.01.2014r. Nadal stwierdził, że wnioskodawcę należy uznać za częściowo niezdolnego do pracy spowodowane chorobą jaką jest (...) niezdolność istnieje od czerwca 2010r. i jest okresowa do końca 2012r. jak określili czas jej trwania biegli sądowi w wydanej opinii w dniu 21.06.2010r. nadal jednak podtrzymał stanowisko, że zgadzając się z datą powstania częściowej niezdolności do pracy, istnieją wszelkie przesłanki aby uznać czas częściowej niezdolności do pracy na trwale. (k. 153-154as)

Na rozprawie w dniu 27.11.2014r. wnioskodawca podał, że nigdzie nie pracuje a skoro w kwietniu 2015 roku ukończy 62 lata domagał się przyznania prawa do renty z tytułu choroby zawodowej do uzyskania wieku emerytalnego. (k. 165as)

Sąd uznając, że opinię biegłych są sprzeczne i niejednoznaczne dopuścił dowód z opinii Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S.. (k.169as)

Jednakże Instytut odmówił wykonania opinii wskazując, że ze względu na trudności kadrowe dotyczące specjalistów nie jest w stanie sprostać sporządzeniu zleconej opinii. Poinformowano, że wydawanie opinii dla potrzeb Sądu nie jest działalnością statutową instytutu, zajmującego się działalnością naukową. Liczba rozpatrywanych spraw jest tak duża, że nie pozwala na przyjęcie dodatkowych zadań. (k. 74as)

Również Instytut Medycyny Pracy im. Prof. J. N. w Ł. odmówił wydania opinii, któremu Sąd zlecił sporządzenie opinii po odmowie Instytutu w S.. Identyczna była reakcja (...) Ośrodka (...) w K. i (...) (...) w W. i K.. (k. 174as, 179as, 182as,) 187as, 188as, 193as, 194 as, 199as).

Wyczerpawszy możliwości uzyskania opinii od Instytutów zajmujących się Medycyną Pracy i nie mając skutecznych środków aby zmusić do wydania opinii Sąd ostatecznie dopuścił dowód z opinii biegłego dermatologa I. J. (1), która jako nowy biegły została wpisana na listę biegłych SO w Lublinie. (k. 201as) Sąd bardzo szczegółowo zakreślił zakres opinii zobowiązując do ustosunkowania się do opinii poprzednich biegłych i rozbieżności w ich ocenach.

Biegła w opinii z 30.11.2015r. zupełnie odmiennie niż pozostali biegli uznała, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy z powodu choroby zawodowej od 21.07.2008r. nadal i jest to niezdolność okresowa na 2 lata. Biegła w żaden sposób nie odniosła się do biegłych opiniujących w niniejszej sprawie. (opinia k. 207-208 as)

Biegłą wezwano do wykonania opinii zgodnie z treścią postanowienia z 27.10.2015r., tj. do szczegółowego ustosunkowania się do wszystkich tez zawartych w tym postanowieniu. (k. 212)

Mimo to biegła w opinii uzupełniającej nie ustosunkowała się do opinii poprzednich biegłych ale nadal podtrzymała swoją ocenę, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy z powodu choroby zawodowej od 21.07.2008r. i ta niezdolność trwa nadal. Jest to niezdolność okresowa - 2 lata, na skutek leczenia może nastąpić poprawa (...). (opinia k. 213as)

Nie mogąc uzyskać od biegłej jednoznacznej i czytelnej opinii Sąd wezwał biegłą na rozprawę w dniu 19.05.2016r.

Biegła na rozprawie podała, że bezsporne jest, co nie było kwestionowane, że wnioskodawca ma orzeczoną chorobę zawodową, ale nie zawsze to przekłada się na istnienie niezdolności do pracy. W jej ocenie wnioskodawca jest niezdolny do pracy przez okres 2 lat od daty badania przez biegłą. (badanie miało miejsce 30.11.2015 roku). Biegła stwierdziła, że zmiany na rękach wnioskodawcy świadczą o (...)W ocenie biegłej wnioskodawca w momencie gdy (...) przechodzi w fazę przewlekłą mógłby pracować, tym bardziej, że ma wykształcenie ogólne, techniczne. Biegła przyznała, że dokumentacja medyczna nie była zbyt czytelna.

Sąd uzupełnił materiał dowodowy i uzyskał pełną historię choroby wnioskodawcy z przebiegu leczenia w poradni dermatologicznej (k.228-240as), którą przekazał biegłej do ponownej oceny.

Biegła w opinii z 11.07.2016r. rozpoznała (...). Stwierdziła częściową niezdolność do pracy z powodu choroby zawodowej i uznała, że niezdolność jest okresowa na 2 lata od 30.11.2015r. Na pytanie Sądu czy niezdolność istniała w lipcu 2008 roku czy w czerwcu 2010 roku odpowiedziała, że pogorszenie(...)obserwuje się w maju i lipcu 2011 roku. W pozostałych okresach nie zaobserwowano znacznego pogorszenia (...) a od września 2011 poprawa(...) i nie było niezdolności do pracy.

Biegła prześledziła zapisy zawarte w dokumentacji medycznej poradni dermatologicznej we W., z pomocy której korzysta wnioskodawca.

Stwierdziła, że w 2007 roku są wpisy z wizyt od sierpnia i zaobserwowano niewielkie zmiany. Tak samo w 2008 roku w trakcie wizyt lekarskich zaobserwowano niewielkie zmiany skutkujące tym, że otrzymał leczenie miejscowe. Również w 2009 roku po zaostrzeniu zmian chorobowych w okresie styczeń –luty podjęto leczenie miejscowe skutkujące w sierpniu poprawą stanu miejscowego. W 2010 roku w kwietniu niewielkie(...) po podaniu leków miejscowych w lipcu (...)całego ciała, w kolejnych miesiącach otrzymał leki miejscowe, w grudniu badany przez dermatologa bez aktywnych(...). W 2011 roku zgłosił się w maju i lipcu z nasileniem zmian, otrzymał leczenie ogólne ((...)), we wrześniu- październiku zmiany w jamie ustnej, w listopadzie bez zaostrzeń, W 2012 roku zgłosił się marzec, kwiecień, czerwiec, lipiec, sierpień – niewielkie zmiany.

Dalej biegła J. na podstawie dokumentacji medycznej ustaliła, że wnioskodawca w 2013 roku zgłosił się głównie po leki nawilżające zaobserwowano poprawę(...) W październiku, listopadzie i grudniu 2013 roku wnioskodawca zgłaszał się po leki z powodu (...), a więc nie w związku ze stwierdzoną chorobą zawodową.

W 2014r. zgłaszał się do lekarza co miesiąc, ale zaobserwowano poprawę(...)

W 2015 zgłosił się we wrześniu, nastąpiła poprawa (...) w listopadzie na badaniu u dermatologa stwierdzono (...)wymagały leczenia miejscowego.

W 2016r. styczeń, marzec, maj –poprawa(...)

Powód zgłaszał się regularnie do poradni dermatologicznej, głownie z powodu(...)większość wpisów świadczyła o niewielkich(...) poza majem i lipcem 2011r . kiedy konieczne było bardziej intensywne leczenie. Nie było konieczności leczenia szpitalnego wystarczało leczenie ambulatoryjne a po leczeniu ambulatoryjnym (...) poprawiała się co świadczy o niewielkim nasileniu zmian chorobowych.

Ponownie w listopadzie 2015r. także niewielkie, ale wymagające leczenia miejscowego.

Wnioskodawca od 2007 roku nie ma (...)ale ma kontakt pozazawodowy co może powodować okresowe zaostrzenia. Nadal nie może wykonywać pracy w kontakcie z(...)

Biegła w opinii z 11.07.2016r. przyznała, że wnioskodawca ma jednak wykształcenie średnie, techniczne i mógłby wykonywać pracę zgodną z wykształceniem i kwalifikacjami bez kontaktu z(...) Mimo to uznała, ze jest częściowo niezdolny do pracy częściowo i jest to niezdolność z powodu choroby zawodowej, okresowa na 2 lata od chwili badania czyli od 30.11.2015r. (opinia k. 245-246as)

Z takimi wnioskami nie zgodził się organ rentowy. Wpłynęły zastrzeżenia ZUS – wskazujące na niespójność wniosków orzeczniczych z dokonanymi ustaleniami faktycznymi a proponowana 2 letnia niezdolność do pracy nie jest uzasadniona znacznym naruszeniem funkcji organizmu. W ocenie organu biegły nie odniósł się do możliwości leczenia w ramach czasowej niezdolności do pracy. (k. 285as)

W opinii uzupełniającej biegła nadal oceniała wnioskodawcę jako częściowo niezdolnego do pracy z powodu choroby zawodowej, twierdząc, że jest to niezdolność czasowa bo pomimo, że powód nie pracuje i nie ma kontaktu zawodowego z (...)to ma z nimi kontakt pozazawodowy. Powoduje to przewlekanie się zmian, okresy zaostrzeń i remisji oraz konieczność stosowania leczenia. Powód nie może podjąć pracy w której kontaktował by się z (...)i stąd jest czasowo niezdolny do pracy. W przypadku znalezienia pracy gdzie nie kontaktowałby się z alergenami ewentualne zaostrzenia można leczyć ambulatoryjnie w ramach zwolnienia lekarskiego.

Na rozprawie w dniu 07.11.2016 roku powód podał, że nie zgadza się z opinią uzupełniającą biegłej, że może pracować w wyuczonym zawodzie. Zdaniem wnioskodawcy biegła nie znała charakteru jego pracy. Twierdził, ze w jego zawodzie nie da się uniknąć kontaktu z (...) bo ma się kontakt ze smarami, olejami, tłuszczami, farbami i innymi środkami drażniącymi, z oparami spawalniczymi.

Wnioskodawca potwierdził, że ma wykształcenie średnie technika mechanika, ukończył Technikum Mechaniczne na podbudowie szkoły zawodowej. W (...) Zakładach (...), w których pracował do 2001 roku i z którym zatrudnieniem stwierdzono chorobę zawodową, był zatrudniony w dziale głównego energetyka jako ślusarz remontowy i spawacz zajmujący się naprawą maszyn wirujących i kanałów wentylacyjnych, w ostatnim okresie przeniesiony został na wydziały chemiczne związane z produkcją skór.

Wnioskodawca przy tym skrzętnie pominął, co wynika z jego świadectwa pracy, że w zakładach garbarskich pracował również przy pracach lekkich jako robotnik gospodarczy oraz jako portier.

Dodać należy, że po 3 letnim okresie niewykonywania pracy związanej z produkcją skór pracował przez okres 3 lat w firmie budowlanej jako magazynier wydający materiały budowlane. Od 2007 roku nigdzie nie podejmował zatrudnienia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy okazało się zasadne jedynie częściowo.

W ocenie Sądu całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie pozwala na przyjęcie, że tylko w okresie od czerwca 2010 roku do marca 2012 roku naruszenie sprawności organizmu wnioskodawcy z powodu stwierdzonej choroby zawodowej było na tyle istotne, że pozwala na przyjęcie, iż może być on uznany za częściowo niedolnego do pracy w rozumieniu rentowym.

Zaznaczyć należy, że trwające bardzo długo postępowanie w przedmiocie ustalenia prawa do świadczenia związane było z tym, ze z uwagi na specyficzny charakter schorzenia wnioskodawcy nie sposób było jednoznacznie ustalić czy powoduje on niezdolność do pracy. Mianowicie stwierdzona choroba ma charakter przewlekły, występują okresy tak zaostrzeń jak i remisji. W okresie remisji po podjętym leczeniu zmiany skórne u wnioskodawcy mają niewielkie nasilenie. Wnioskodawca w toku postępowania został przebadany przez wielu biegłych sądowych, przy czym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy decydujące znaczenie miały oceny biegłych dermatologów i specjalistów medycyny pracy. Wnioskodawca był badany przez 4 lekarzy dermatologów oraz przez 2 lekarzy biegłych medycyny pracy. Znamienne jest, że biegli specjaliści medycyny pracy uznali, że wnioskodawca od kwietnia 2012 roku jest osobą zdolną do wykonywania zatrudnienia zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Przypomnieć należy, że w sprawie VIII U 491/10 w opinii z 17.02.2011 roku biegła medycyny pracy J. M. (orzekająca wspólnie z biegłą dermatolog D. W.) wskazując na okresowy charakter niezdolności do pracy przewidując okres trwania niezdolności do czerwca 2012 roku (k. 122 akt VIII 491/10) badając ponownie M. G. w kwietniu 2012 roku (wspólnie z innym dermatologiem dr M. S. uznała, że w dacie badania w kwietniu 2012 roku wnioskodawca odzyskał zdolność do wykonywania pracy. W tym momencie stan miejscowy znacznie odbiegał od przedstawionego w opinii z lutego 2011 roku. W opinii uzupełniającej z 3010.2012r. biegłe wyjaśniły , że gdy oceniano stan zdrowia wnioskodawcy na czerwiec 2010 roku uznano, że ocena o okresowej częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat będzie wystarczająca na poprawę stanu zdrowia. Była to ocena o tyle prawidłowa, że gdy badano wnioskodawcę w kwietniu 2012 roku to okazało się, ze istotnie już w tej dacie nie jest niezdolny do pracy z powodu choroby zawodowej wobec remisji zmian. Równięż kolejny biegły specjalista medycyny pracy dr A. J. badający wnioskodawcę w marcu 2013roku uznał go za zdolnego do pracy. W pełni potwierdził ocenę poprzednich biegłych z kwietnia 2012 roku o braku niezdolności do pracy wnioskodawcy na datę wydania tamtej opinii.

Z datą powstania niezdolności do pracy na czerwiec 2010 roku zgodzili się niemal wszyscy dermatolodzy, w tym również biegły A. K. oraz ostatecznie biegła I. J. (2). Wnioskodawca był badany przez biegłych w czerwcu 2009 roku, którzy posiadali aktualną dokumentację lekarską i przeprowadzili bezpośrednie badanie samego wnioskodawcy i uznali wówczas, że jest zdolny do pracy. We wrześniu 2009 roku doszło do zaostrzenia objawów choroby i było to przyczyną uznania przez biegłego dermatologa wyższego procentowego uszczerbku na zdrowiu na potrzeby ustalenia jednorazowego odszkodowania. Zaostrzenie to nie przełożyło się na długotrwałą niezdolność do pracy gdyż po podjęciu leczenia miejscowego nastąpiła poprawa stanu (...), w wyniku czego przy kolejnych wizytach lekarskich obserwowano niewielkie zmiany. Nasilenie choroby nastąpiło dopiero w czerwcu 2010 roku, co było widoczne w lipcu 2010 roku kiedy wnioskodawca zgłosił się do lekarza w związku ze (...) całego ciała. Podjęte leczenie spowodowało remisję zmian, czego skutkiem było, że w kwietniu 2012 roku biegli już nie stwierdzili niezdolności do pracy. Sąd nie uznał za prawidłową opinii biegłego A. K., który w opinii twierdził, że wnioskodawca był okresowo niezdolny do pracy także do czerwca 2012 roku. Biegły tą datę w sposób bezkrytyczny przyjął za opinią z lutego 2011 roku, nie weryfikując jej ustaleniami biegłych z kwietnia 2012 roku i biegłego medycyny pracy z 2013 roku. Biegły A. K. wydając opinię przede wszystkim skoncentrował się na literaturze medycznej opisującej standardowy przebieg tego typu schorzeń i stąd w konsekwencji wysnuł nawet wniosek, że pomimo uznania okresowej częściowej niezdolności do pracy ma też przekonanie o istnieniu trwałej niezdolności. Biegły nie wziął pod uwagę, że przebieg choroby ma charakter indywidualny i wydając opinię ocenił niezdolność do pracy wnioskodawcy w oderwaniu od jego dokumentacji medycznej i wyników bezpośrednich badań dokonanych przez innych biegłych w kwietniu 2012 roku. Zdaniem Sądu biegły wyrażając swoje przekonanie o możliwości uznania trwałej niezdolności do pracy bardziej miał na uwadze fakt, że sama choroba ma charakter trwały, przewlekły, o zmiennym nasileniu, okresowych remisjach i poprawie stanu zdrowia a nie odniósł tego do kryteriów orzekania o długotrwałej niezdolności do pracy na potrzeby ustalania prawa do renty.

Podobna sytuacja jest w przypadku opinii dermatolog biegłej I. J. (3), która pierwotnie mając na uwadze przewlekły charakter schorzenia wnioskodawcy, z okresami poprawy stanu zdrowia i okresami zaostrzeń nie mając doświadczenia w orzekaniu o niezdolności do pracy pierwotnie przyjęła, że ta niezdolność do pracy u wnioskodawcy trwała od 2008 roku, chociaż akurat ta data nie znalazła potwierdzenia u żadnego z innych biegłych. Dopiero w wyniku ponownej analizy akt medycznych wnioskodawcy po zapoznaniu się z kalendarzem wizyt wnioskodawcy u leczących go lekarzy i wnikliwej analizie opisu stanu miejscowego (...)i skutków podjętego leczenia jakie podejmowali leczący wnioskodawcę lekarze biegła przyznała, że zaostrzenia choroby występowały tylko w pewnych okresach i nie były to okresy długotrwałe. W zasadzie z dokumentacji medycznej w okresie od 2008 roku do 2016 były dwa okresy zaostrzenia wymagające intensywnego leczenia. Był to okres od maja do lipca 2011 roku oraz okres zaostrzenia objawów w listopadzie 2015r. O ile okres zaostrzenia choroby maj-lipiec 2011 zwiera się w okresie stwierdzonej okresowej niezdolności do pracy przyjętej przez innych biegłych o tyle ostatecznie biegła przyznała, że zaostrzenie choroby w listopadzie 2011 roku może być leczone ambulatoryjnie w ramach zwolnienia lekarskiego. (k.289as) Mimo to niezgodnie z tymi ustaleniami faktycznymi nadal podtrzymywała wniosek o uznaniu częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat od listopada 2015r.

W ocenie Sądu jest to wniosek błędny i nieuzasadniony w kontekście przepisów dotyczących ustalania prawa do renty.

Sam fakt stwierdzenia choroby zawodowej nie oznacza, że ubezpieczony jest niezdolny do pracy w związku z tą chorobą zawodową. Niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową jest osoba, która z powodu naruszenia sprawności organizmu w związku z chorobą zawodową całkowicie albo w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji i nie rokuje jej odzyskania po przekwalifikowaniu. Stwierdzenie tej niezdolności poza aspektem biologicznym wymaga analizy wpływu na zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Pojęcie kwalifikacji zawodowych nie jest jednak ograniczone ani do dotychczasowego charakteru pracy, ani do zawodu czy specjalizacji uzyskanej w wyniku nauki, ale należy je rozumieć szerzej, jako wynikające nie tylko z formalnego wykształcenia, lecz również z doświadczenia i praktyki zawodowej, które bez potrzeby przekwalifikowania zawodowego pozwalają podjąć pracę w innych warunkach i na innym stanowisku niż dotychczas. (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 maja 2008 r., I UK 359/07, OSNP 2009/17-18/234).

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową uregulowane zostało w przepisie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322)

Na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, (…) z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Tymi przepisami są art. 12, art. 13 i art. 14 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) Art. 12 ustawy emerytalnej stanowi, że niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Według at. 13 ust. 1 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Ustalenie zachowanej zdolności do pracy (określenie stopnia utraty zdolności do pracy) uwzględniać musi zatem możliwość wykonywania porównywalnych pod względem poziomu posiadanych kwalifikacji określonych rodzajów prac ze względu na ich cechy wspólne, umożliwiające wykorzystanie dotychczasowych kwalifikacji i umiejętności oraz prac, które ubezpieczony może wykonywać po przekwalifikowaniu zawodowym, o ile jest ono możliwe, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 maja 2012 r., I UK 435/11.

Uwzględniając powyższe i wobec przedstawionych wyników opinii biegłych sądowych dokonanych na podstawie badań ubezpieczonego oraz zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej, a wreszcie także w świetle aktualnej wiedzy medycznej oraz okoliczności faktycznych sprawy, sąd doszedł do przekonania, że w sprawie nie ujawniono podstaw uzasadniających po kwietniu 2012 roku częściowe choćby wykluczenie ubezpieczonego z pracy zarobkowej w związku z rozpoznaną u niego chorobą zawodową.

Faktem jest, że wnioskodawca nie może podejmować pracy związanej z chromem, niklem, detergentami, środkami drażniącymi i są to ograniczenia do wykonywania prac na określonych stanowiskach czy w zakładach gdzie występuje narażenia na tego typu środki. Jednakże wnioskodawca posiada stosunkowo spor kwalifikacje – ma wykształcenie średnie mechaniczne, ma uprawnienia spawacza, pracował jako ślusarz przy naprawach maszyn, pracował jako magazynier, portier. W ramach posiadanych kwalifikacji nawet bez potrzeby przekwalifikowania może wykonywać wiele prostych prac czy nawet średniociężkich prac fixczycznych, chociażby związanych z dozorem mienia w miejscach gdzie nie ma narażenia na działanie tych środków. Zatem wnioskodawca z powodu choroby zawodowej nie utracił w znacznym stopniu zdolności do wykonywania pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji. Ma tylko ograniczenia do wykonywania prac w określonych środowiskach. Z opinii biegłych, w tym także biegłej J., bezpodstawnie uznającej jego okresową częściową niezdolność do pracy z tytułu choroby zawodowej wynika, że w okresach kiedy było niewielkie nasilenie zmian chorobowych, kiedy wyprysk przechodzi w fazę przewlekłą wnioskodawca może pracować z uwzględnieniem wskazanych ograniczeń. Co więcej skoro biegła przyznała, że zaostrzenia choroby mogą być leczone w ramach okresowych zwolnień lekarskich nie ma mowy o przyjęciu długotrwałej niezdolności do pracy, która to długotrwała niezdolność jest merytoryczną przesłanką do ustalenia prawa do renty. Okresowe zaostrzenia choroby: miesięczne czy nawet kilkumiesięczne, chociaż takich u wnioskodawcy po 2012 roku nie było, nie uzasadniają prawa do renty w sytuacji gdy podejmowane leczenie prowadzi do zaleczenia objawów i poprawy stanu zdrowia.

Dlatego też Sąd nie uznał, że wnioskodawca był po kwietniu 2012 roku długotrwale nie zdolny do pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami z powodu stwierdzonej choroby zawodowej a tym bardziej nie ma przesłanek do uznania trwałej niezdolności. Z powodu choroby zawodowej od kwietnia 2012 roku wnioskodawca nie utracił w znacznym stopniu zdolności do wykonywania pracy zawodowej zgodnej z wykształceniem, posiadanymi uprawnieniami, kwalifikacjami, zdobytym doświadczeniem zawodowych. Ograniczenia, które u niego występują nie pozwalają na ustalenie tego znacznego stopnia, które stanowiłoby o przyznaniu prawa do renty na okres ponad przyjęty.

Mając na uwadze podniesione argumenty oraz wskazane przepisy Sąd na podstawie art. art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił częściowo zaskarżoną decyzję ustalając prawo do renty z tytułu choroby zawodowej na okres od czerwca 2010r. do marca 2012r. a w pozostałym zakresie na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie oddalił.