Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Lucyna Stąsik-Żmudziak

Protokolant – p.o. protokolant sądowy Małgorzata Stec

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 roku w Lublinie

sprawy A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 1 kwietnia 2016 roku znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VIII U 2591/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 kwietnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał A. M. prawo do emerytury od dnia 1 marca 2016 roku. Podstawa obliczenia emerytury została pomniejszona o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła A. M. domagając się jej zmiany i zaniechania potrącania kwoty dotychczas wypłaconej emerytury od podstawy obliczenia emerytury w wieku powszechnym. Wskazała, że urodziła się w (...) roku i wiek 60 lat osiągnęła w dniu (...)roku będąc na wcześniejszej emeryturze. Jej zdaniem powyższe potrącenie wynikające ze stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 roku stanowi przejaw działania prawa wstecz.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

A. M. urodzona (...) nabyła prawo do wcześniejszej emerytury w dniu (...) roku. W dniu (...)roku ukończyła wiek 60 lat (okoliczność bezsporna). W dniu 16 marca 2016 roku złożyła wniosek o przyznanie prawa do emerytury z uwagi na ukończenie powszechnego wieku emerytalnego. Zaskarżoną decyzją z dnia 1 kwietnia 2016 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury na podstawie art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015.748 ze zm. – dalej jako ustawa emerytalna). Podstawa obliczenia emerytury została pomniejszona o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytury w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne. (k. 19 akt ZUS).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych dowodów. Akta ubezpieczeniowe wnioskodawczyni nie były kwestionowane przez strony. Sąd uznał je za wiarygodne w całości.

Odwołanie A. M. jako bezzasadne podlega oddaleniu.

Kwestią sporną jest zastosowanie wobec wnioskodawczyni przepisu art. 25 ust.1 b ustawy emerytalnej, który został wprowadzony przez art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy z dnia 11 maja 2012 roku zmieniającej ustawę emerytalną (Dz.U. Nr 2012 poz.637) z dniem 1 stycznia 2013 roku.

Zgodnie art. 100 ust. 1 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Decyzje organów rentowych mają zatem jedynie charakter deklaratoryjny, potwierdzający powstanie warunków koniecznych do nabycia prawa do świadczenia. Z przepisu powyższego wynika zatem, iż ustalenie prawa do emerytury następuje na podstawie stanu prawnego obowiązującego w dniu spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia uprawnień świadczenia, a wypłata świadczenia następuje od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek, spełniwszy ustawowe przesłanki prawa do emerytury (wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2014 r., sygn. I UK 100/14, z dnia 19 marca 2014 r., sygn. I UK 334/13, uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 1989 r. III UZP 11/89 OSNCP 1990/6/72).

Wnioskodawczyni spełniła ustawowe przesłanki do emerytury w powszechnym wieku, określone w art. 24 ust. 1 ustawy emerytalnej w dniu (...)roku. Wnioskodawczyni ustalono zatem prawo do świadczenia i wyliczona została wysokość emerytury.

Jednakże od 1 stycznia 2013 r. obowiązuje przepis art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013.1440), w myśl którego "jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę na podstawie przepisów art. 26b, 46, 50, 50a, 184 lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. -Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 z późn. zm.) podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne".

Pobranie emerytur na podstawie wskazanych wyżej przepisów oznacza skonsumowanie części kapitału składkowego, w związku z czym od 1 stycznia 2013 r. odlicza się od niego sumę wypłaconych emerytur.

Przede wszystkim należy podnieść, iż zmiany w systemie emerytalnym wprowadzone ustawą z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 637) wprowadziły istotne zmiany dotyczące wieku uprawiającego do emerytury dla osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., różnicując je w zależności od daty urodzenia. Regulacja ta budziła i budzi wiele zastrzeżeń właśnie z uwagi na zróżnicowanie uprawnień dla ubezpieczonych tylko ze względu na datę urodzenia.

Jednakże Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 7 maja 2014 r. K 43/12 uznał wprowadzone zmiany za zgodne między innymi z art. 2, 32 i 67 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z tym, że powyższy przepis art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej został wprowadzony do porządku prawnego z dniem 1 stycznia 2013 roku bez zastosowania jakichkolwiek regulacji przejściowych, należy uznać, że wobec złożenia przez ubezpieczoną wniosku o emeryturę po dniu 1 stycznia 2013 roku, gdyż w dniu 16 marca 2016 roku, będzie on znajdował zastosowanie do sytuacji faktycznej A. M..

W tej sytuacji zaskarżoną decyzję należało uznać za słuszną, a odwołanie jak bezzasadne podlegało oddaleniu.

W tym stanie rzeczy, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.