Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodnicząca – Sędzia S.O. Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant – st. sekr. sąd. Katarzyna Tokarska-Józwik

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 roku w Lublinie

sprawy M. N.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej na dalszy okres

na skutek odwołania M. N.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 20 września 2016 roku znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala M. N. prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 sierpnia 2016 roku do dnia 30 czerwca 2018 roku.

Sygn. akt VIII U 3711/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 września 2016 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił M. N. prawa do renty rolniczej, gdyż Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 13 września 2016 roku nie uznała wnioskodawczyni za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła M. N. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty rolniczej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

M. N. była uprawniona do renty rolniczej w okresie od
1 sierpnia 2010 roku do 31 lipca 2016 roku (okoliczność bezsporna).

Wnioskodawczyni w dniu 29 lipca 2016 roku złożyła kolejny wniosek o przyznanie prawa do renty rolniczej na dalszy okres (k. 200 akt KRUS). Lekarz orzecznik KRUS orzeczeniem z dnia 24 sierpnia 2016 roku uznał wnioskodawczynię za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym do sierpnia 2018 roku (k. 206 akt KRUS). Na skutek zgłoszonego zarzutu wadliwości przez Lekarza Rejonowego Inspektora Orzecznictwa Lekarskiego KRUS, wnioskodawczyni została zbadana przez Komisję Lekarską Kasy, która orzeczeniem z dnia 13 września 2016 roku nie uznała badanej za całkowicie niezdolnej do pracy w gospodarstwie rolnym (k. 210 a.r.).

W opinii z 20 grudnia 2016 roku biegły chirurg – onkolog Z. D. rozpoznał u M. N. (...) w wywiadzie i uznał badaną za całkowicie okresowo niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym od 31 lipca 2016 roku do lipca 2018 roku.

Biegli stwierdzili, iż wnioskodawczyni jest nadal całkowicie, okresowo niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Rozpoznanie raka (...) Biegli podkreślili, że nie można mówić o takiej poprawie ogólnego stanu zdrowia wnioskodawczyni, który pozwala na powrót do pracy (k. 12, 13 a.s.).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów niekwestionowane przez strony oraz opinię biegłych, którą uznał za wiarygodną w całości. W wydanej opinii biegli szczegółowo zdiagnozowali dolegliwości, na które cierpi ubezpieczona. Jednocześnie stanowczo stwierdzili, że tylko po zbadaniu odwołującej i po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską z zakresu onkologii i psychiatrii uznają ją za nadal całkowicie niezdolną do pracy w rolnictwie. Badana po rozpoznaniu(...) Po tego typu terapii wymagany jest wybitnie oszczędzający tryb życia oraz unikanie ciężkiej pracy fizycznej. Okres który upłynął od zakończenia leczenia nie jest wystarczający do oceny wyleczalności i nie było żadnych podstaw do uznania wnioskodawczyni za zdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Swoje wnioski poparli analizą wyników badań i diagnoz postanowionych przez lekarzy orzeczników organu rentowego. Opinia ta jest jasne, pełna, logiczna i szczegółowo uzasadniona.

Organ rentowy nie wnosił do nich zastrzeżeń.

Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Odwołanie się przez Sąd do tych kryteriów oceny stanowi więc wystarczające i należyte uzasadnienie przyczyn uznania opinii biegłych za przekonujące (wyrok SN z 7 kwietnia 2005 r., II CK 572/04, opubl. w LEX nr 151656). Wnioski środka dowodowego w postaci opinii biegłego mają być jasne, kategoryczne i przekonujące dla Sądu, jako bezstronnego arbitra w sprawie, dlatego gdy opinia biegłego czyni zadość tym wymogom, co pozwala uznać znaczące dla istoty sprawy okoliczności za wyjaśnione, to nie zachodzi potrzeba dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych (wyrok SN z 21 listopada 1974 r., II CR 638/74, opubl. w OSP 1975/5/108). Wydane w sprawie opinia spełnia te kryteria.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie M. N. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U.2013.1403 j.t. ze zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, który w przypadku wnioskodawczyni wynosi 5 lat;

2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

W związku z tym, że M. N. była uprawniona do renty rolniczej do 31 lipca 2016 roku, jedynie przesłanka całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym była sporna pomiędzy stronami.

Z ustalonego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że wnioskodawczyni jest nadal po 31 lipca 2016 roku całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym do lipca 2018 roku. Z tego względu zaskarżoną decyzję należało zmienić i przyznać wnioskodawczyni prawo do renty rolniczej na dalszy okres stwierdzonej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

W związku z powyższym orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c.

DDW / sj