Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

XI Ka 210/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 13 stycznia 2021 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 820/19.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy – pełnomocnik

oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

na niekorzyść

x w całości

w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

-

-

-

-

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-

-

-

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

-

-

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego.

☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1. Zarzut obrazy przepisów postępowania, mającej istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie: art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. oraz art. 5 § 2 k.p.k.

Zarzut jest niezasadny, bowiem podstawę rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego stanowi całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej oraz prawdziwe ustalenia faktyczne. Ocena dowodów, wbrew twierdzeniom apelującego, przeprowadzona została wszechstronnie, wnikliwie oraz zgodnie z art. 7 k.p.k. Nie można zatem określić jej mianem niewłaściwej, naruszającej zasady obiektywizmu, czy też wybiórczej. Sąd I instancji badał oraz uwzględniał okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego.

Pisemne motywy rozstrzygnięcia odpowiadają zaś wszystkim wymogom wynikającym z art. 424 k.p.k. Sąd I instancji dokonał analizy poszczególnych dowodów, wskazał również, które z nich i w jakim zakresie legły u podstaw ustaleń faktycznych. Argumentacja zawarta w tymże uzasadnieniu, jako logiczna i przekonująca zasługuje na aprobatę.

Zasadnie uznał sąd meriti, że prawidłowo ocenione dowody osobowe oraz nieosobowe, a tu przede wszystkim opinie sporządzone przez biegłego na potrzeby niniejszego postępowania, poddane całościowej analizie, przeczą stanowisku oskarżonego, co do spożywania w dniu zdarzenia alkoholu, jedynie po powrocie do domu. Wynika z nich mianowicie, iż stężenie alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżonego wykazane w protokołach badania stanu trzeźwości z dnia 17 czerwca 2019 roku, nie odzwierciedla podanej przez oskarżonego ilości wypitego alkoholu i czasu jego spożycia - wskazanych w protokole badania stanu trzeźwości (2 litry piwa o godzinie 15:30), ale również nie potwierdzają one wersji podanej przez niego w toku postępowania – co do spożycia alkoholu dopiero po powrocie do domu. Obie te wersje, a co za tym idzie depozycje J. Ł., sąd zatem odrzucił. Należy przy tym podkreślić, że nie jest prawdą, jak wskazuje apelujący, iż wnioski opinii korespondują z relacją oskarżonego, jakoby spożywał on alkohol dopiero po powrocie do domu. Wszak wynika z nich jasno, iż wszystkie depozycje oskarżonego co do czasu i ilości spożywanego przez niego alkoholu, nie są prawdziwe.

Dlatego też prawidłowo uznał Sąd Rejonowy mając na względzie wnioski opinii, na tle relacji świadków obdarzonych walorem wiarygodności, iż J. Ł. spożywał alkohol zarówno przed jazdą samochodem o godzinie 15:30 - w ilości dwóch litrów piwa, jak i po niej, będąc już w domu. Jednakże co należy podkreślić, ze względu na wymowę zarzutów apelacji, nie poczynił owych ustaleń jedynie na podstawie oświadczenia oskarżonego do protokołu stanu trzeźwości z karty 4v, wszak nie wynika z nich okoliczność przyjęta przez sąd - spożywania alkoholu również po zdarzeniu. Sąd zauważył, na co wskazuje skarżący, że biegły przyjął, iż wyniki badania stanu trzeźwości oskarżonego czynią prawdopodobną, jego wersję o spożyciu alkoholu podaną na rozprawie, jednakże - co należy podkreślić - jedynie prawdopodobną, a nie pewną. Natomiast owego stwierdzenia, sąd meriti nie mógł przyjąć w oderwaniu od całości zgromadzonego w sprawie i uznanego za wiarygodny materiału dowodowego.

W tym stanie rzeczy słusznie uznał sąd I instancji, że wyjaśnienia J. Ł., w których podał, że spożywał alkohol wyłącznie po powrocie do domu, nie zasługują na obdarzenie walorem wiarygodności. Mając zatem na uwadze, że początkowo podał on, iż o godzinie 15:30 wypił dwa litry piwa oraz treść opinii biegłego, Sąd Rejonowy ustalił, że o godzinie 19:00 – 19:30, a zatem wtedy kiedy wracał samochodem do domu, znajdował się w stanie nietrzeźwości, wynoszącym 0,51 – 1,22 ‰, po czym po powrocie do domu również spożywał alkohol.

Powołane natomiast powyżej opinie z dnia 18 marca 2020 roku oraz z dnia 4 listopada 2020 roku, zasadnie uznane zostały przez sąd za jasne, pełne oraz rzetelne, a co za tym idzie miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie (k. 91 – 94, 117 - 119).

Słusznie sąd meriti walorem wiarygodności obdarzył w całości zeznania A. N.. Uznał je za spontaniczne oraz spójne. Zrelacjonowała ona rzeczowo okoliczności, które zapamiętała. Jej relacja, wraz z pozostałymi uznanymi za wiarygodne dowodami, posłużyła ustaleniu, o której godzinie J. Ł. wyjechał spod sklepu w miejscowości S. i udał się do swojego miejsca zamieszkania – kierując samochodem. Z jej zeznań składanych w dniu 16 lipca 2019 roku wynika, iż wbrew twierdzeniom apelującego, w sposób stanowczy wskazała, że od stojącego przed nią w sklepie oskarżonego, czuć było woń alkoholu (k. 20v). Natomiast swoje wątpliwości wyrażone podczas składania zeznań przed sądem w dniu 13 listopada 2019 roku, których obrońca upatruje w użyciu przez nią stwierdzenia - „wydaje mi się, że czułam alkohol od oskarżonego w sklepie”, uzasadnia upływem czasu (k. 59). Nadto, potwierdziła ona wówczas w całości swoje wcześniejsze depozycje.

Zeznania świadków Ł. P., W. Ł., Z. Ł., A. Ł. choć wiarygodne, to nie mogą stanowić podstawy do poczynienia kategorycznego ustalenia, iż w chwili zdarzenia, a zatem kierując samochodem ze sklepu do domu, oskarżony był trzeźwy.

Przechodząc natomiast do naruszenia zasady in dubio pro reo, należy wskazać, iż jest ono możliwe jedynie wtedy, gdy sąd w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe oraz w sposób zgodny z art. 7 k.p.k. ocenił zgromadzone dowody, a pomimo tego z dowodów uznanych za wiarygodne nadal wynikają co najmniej dwie wersje faktyczne i organ procesowy rozstrzyga niedające się usunąć wątpliwości niezgodnie z kierunkiem określonym w art. 5 § 2 k.p.k. Sytuacja taka nie zaistniała zaś w niniejszym przypadku. Nadto, apelujący kwestionuje przede wszystkim ocenę poszczególnych dowodów, a więc o naruszeniu powyższego przepisu w ogóle nie może być mowy.

2. Zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych.

Sąd odwoławczy nie mógł również uznać za trafny zarzutu dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych, gdyż skarżący nie wykazał, aby rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego nie uwzględniało całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego bądź, by ocena poszczególnych dowodów, sprzeczna była z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego, czy też wskazaniami wiedzy.

Kwestionowanie stanowiska sądu meriti, nie może natomiast sprowadzać się wyłącznie do prezentowania innej wersji faktycznej zdarzenia. Konieczne jest bowiem wykazanie, jakich konkretnie uchybień, w zakresie zasad rozumowania dopuścił się sąd. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, nie może prowadzić do wniosku o popełnieniu błędu.

Zarzut, nie spełniający powyższych wymagań, mógł być postrzegany wyłącznie w kategoriach polemiki ze stanowiskiem wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Reasumując, Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

Wnioski

Wniosek zawarty w apelacji dotyczący zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od dokonania zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Powyższy wniosek należało uznać za niezasadny, a to ze względu na prawidłowo oceniony przez Sąd Rejonowy materiał dowodowy, świadczący o popełnieniu przez J. Ł. czynu z art. 178a § 1 k.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

-

-

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

-

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 13 stycznia 2021 roku wydany w sprawie o sygn. akt II K 820/19 - utrzymany w mocy, za wyjątkiem rozstrzygnięcia dotyczącego wysokości opłaty należnej za pierwszą instancję, zawartą w jego punkcie 5.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie sądu I instancji (poza wskazanym powyżej zakresem), jest prawidłowe, natomiast zarzuty zawarte w apelacji pozostają bezzasadne.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

-

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy dokonał zmiany wyroku w ten sposób, że opłatę należną od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa za pierwszą instancję określił prawidłowo na kwotę 150 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Zmiana powyższa wynika z prawidłowego obliczenia kwoty opłaty na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 2013.1247).

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.

-

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy również od dnia 14 stycznia 2021 roku do dnia 1 kwietnia 2021 roku.

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym oraz art. 636 § 1 k.p.k.

7.  PODPISy

Mariusz Jaroszyński

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim z dnia 13 stycznia 2021 roku, wydanego w sprawie o sygn. akt II K 820/19

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana