Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie w XI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SA w SO Tamara Pawlak

Protokolant: st. prot. Dominika Karasek-Raczyńska

przy udziale oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2014 roku

sprawy Z. G.

obwinionego o wykroczenie z art. 124 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Puławach

z dnia 25 sierpnia 2014 r. sygn. akt II W 587/14

I.  uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt. 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie w sprawie o wykroczenie z art. 124 kw wobec Z. G. umarza;

II.  wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt XI Ka 1172/14

UZASADNIENIE

Z. G. został obwiniony, o to, że:

1. w dniu 13 listopada 2012 r. około godziny 10:00 w miejscowości G., pow. (...) przy ul. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia stalowego przęsła ogrodzenia przez odcięcie szlifierką czyniąc straty w wysokości 50 zł na szkodę B. A., tj. o wykroczenie z art. 124 k.w.,

2. w czasie i miejscu jak w pkt. 1 dokonał umyślnego uszkodzenia obuwia B. A. przecinając lewy but szlifierką czym dokonał strat w wysokości 89 zł na szkodę ww, tj. o czyn z art. 124 k.w.

Sąd Rejonowy w Puławach po rozpoznaniu sprawy sygn. akt II W 587/14, w dniu 25 sierpnia 2014 roku wydał wyrok, na mocy którego:

I.  uniewinnił Z. G. od zarzutu dokonania czynu opisanego w pkt. 1 wyroku;

II.  uznał Z. G. za winnego tego, że w dniu 13 listopada 20132 r. w miejscowości G., pow. (...), woj. (...) na ul. (...) umyślnie uszkodził lewy but B. A. przecinając go szlifierką, wyrządzając w ten sposób szkodę pokrzywdzonej w kwocie 15 (piętnastu) złotych, tj. wykroczenia z art. 124 §1 kw i za to na podstawie wymienionego przepisu wymierzył mu karę grzywny w kwocie 100 zł;

III.  zwolnił obwinionego od kosztów sądowych, a wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.

Wyrok ten zaskarżony został przez obwinionego w części dotyczącej pkt II. Apelujący podniósł następujące zarzuty:

- brak konsekwencji w analizie dokumentów prawnych własności (...)

- zakwestionował zeznania B. A. i A. P.

- podniósł, iż but nie był zabezpieczony jako dowód w sprawie.

Z treści uzasadnienia apelacji obwinionego wywieść należy, iż domagał się on uchylenia wyroku w zaskarżonej części.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jest zasadna w zakresie wniosku końcowego o uchylenie jednakże z uwagi na zaistnienie negatywnej przesłanki procesowej w postaci przedawnienia karalności (art. 5 § 1 pkt 4 kpw) nie zaś z powodów wskazanych przez skarżącego.

Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że w razie zaistnienia negatywnej przesłanki procesowej – przedawnienia karalności, a nie ma od razu podstaw do uniewinnienia obwinionego z powodu braku czynu lub braku znamion czynu jako wykroczenia albo braku winy, bądź zachodzi potrzeba przeprowadzenia postępowania dowodowego w kwestiach powyżej wskazanych, postępowanie należy umorzyć (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2002 r., IV KKN 264/99, LEX nr 54407).

Karalność wykroczenia ustaje z upływem roku od daty jego popełnienia, a jeśli w tym czasie wszczęto postępowanie, termin ten ulega wydłużeniu do lat dwóch (art. 45 § 1 kw). Ustanie karalności następuje z mocy prawa w rezultacie upływu okresu odpowiadającego terminowi przedawnienia.

Przypisane obwinionemu wykroczenie miało miejsce w dniu 13 listopada 2012 r. Upływ okresu dwóch lat zakończył się zatem w dniu 13 listopada 2014 r., po wydaniu wyroku przez Sąd I instancji.

Tym samym jedynym rozstrzygnięciem, jakie w postępowaniu odwoławczym mogło być wydane jest uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 § 1 kw.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia jest ustalenie, że koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa (art. 118 § 2 kpw).

Mając zatem powyższe na uwadze należało orzec, jak na wstępie.