Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Kurczewska-Śmiech (spr.)

p.o. Protokolanta Wojciech Czajkowski

przy udziale Prokuratora Ireneusza Kuny

po rozpoznaniu dnia 14 stycznia 2016r.

sprawy Ł. Z. (1) urodzonego (...) w B. s. J.
i K. z d. L.

oskarżonego o czyn z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim

z dnia 16 września 2015r. sygn. akt II K 518/15

I. utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy;

II. zwalania oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wchodzącymi w ich skład wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Magdalena Kurczewska-Śmiech

XI Ka 1201/15

UZASADNIENIE

Ł. Z. (1) został oskarżony o to, że:

w dniu 30 marca 2015r o godzinie 17.05 na ul. (...) w R. gm. M. woj. (...) prowadził w ruchu lądowym motorower m-ki A. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,99mg/l i 1.05mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, pomimo obowiązującego orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie w sprawie o sygn. akt II K 511/07 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 lat, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w rozmiarze co najmniej sześciu miesięcy za umyślne przestępstwo podobne- tj. o czyn z art. 178a§4kk w zw. z art. 178a§1kk w zw. z art. 64§1kk

Wyrokiem z dnia 16 września 2015r. Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim:

I.  oskarżonego Ł. Z. (1) uznał za winnego tego, że w dniu 30 marca 2015r. ok. godz. 17.05 na ul. (...) w R. gm. M. prowadził w ruchu lądowym motorower A. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,99mg/l i 1,05mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), nie stosując się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 1 października 2008r. sygn. akt II K 511/07 w wymiarze 8 lat, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności wymierzonej tymże wyrokiem za umyślne przestępstwo podobne z art. 178a § 1 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. – tj. występku z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na zasadzie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięciu) lat;

III.  zwalnił oskarżonego od kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym nie zgodził się oskarżony Ł. Z. (1), który w osobiście sporządzonej apelacji zaskarżył wyrok w części dotyczącej kary. Wskazał, że stopień szkodliwości czynu, którego się dopuścił nie jest duży. Nadto ma na utrzymaniu sześcioro dzieci i schorowaną matkę; w świetle powyższego odbywanie przez niego kary pozbawienia wolności spowoduje to, iż osoby dla niego bliskie nie będą się w stanie utrzymać.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie mu kary grzywny lub pracy społecznej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja nie jest zasadna a wnioski w niej zawarte nie zasługują na uwzględnienie.

W przekonaniu Sądu Okręgowego w Lublinie, Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim procedował w tej sprawie prawidłowo , nie uchybiając normom z zakresu prawa procesowego. W toku postępowania zostały wyjaśnione – zgodnie z nakazem płynącym z dyspozycji art. 366 § 1 kpk – wszystkie okoliczności sprawy. Ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy poczynił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, który ocenił z poszanowaniem reguł wynikających z art. 4,7 kpk a wyczerpująco uzasadnił w prawidłowo sporządzonym uzasadnieniu. Podkreślić należy, że oskarżony nie kwestionował swojej winy, przyznał się do dokonania zarzuconego mu czynu, co w pełni koreluje ze zgromadzonymi w sprawie dowodami w postaci zeznań M. S. oraz tymi na k. 2 i 3, które Sąd Rejonowy ocenił prawidłowo i wyciągnął z nich logiczne oraz uprawnione wnioski co do sprawstwa oskarżonego.

Konsekwencją powyższego była prawidłowa kwalifikacja prawna czynu przypisanego oskarżonemu, który wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Ustalenia Sądu Rejonowego w tym zakresie nie budzą zastrzeżeń i znajdują umocowanie w prawidłowo ocenionych dowodach na k. 22 i 23.

Oskarżony swoją apelację skierował przeciwko rozstrzygnięciu o karze, kwestionując to, iż Sąd Rejonowy wymierzył mu karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, co w jego ocenie nie odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości czynu, który w ocenie skarżącego nie jest znaczny.

Kontrola odwoławcza zaskarżonego rozstrzygnięcia w tej części wskazuje, iż jest ono prawidłowe a orzeczona kara nie nosi przymiotu rażącej niewspółmierności. Jest ona adekwatna do wagi czynu i jego szkodliwości społecznej, która wbrew twierdzeniom skarżącego, jest znaczna, co prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy. Sąd Okręgowy w Lublinie w pełni aprobuje stanowisko Sądu I instancji, który wskazał, że to stopień upojenia alkoholowego oskarżonego, który był wysoki (0,99 mg i, 1, 05 mg) nakazuje uznać, że szkodliwość społeczna czynu jest znaczna. Nie może przecież budzić wątpliwości fakt, że w tak wysokim stanie nietrzeźwości , która rzutuje na czynności motoryczne oskarżonego upośledzając je , Ł. Z. stanowił duże zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego oraz niósł przez swoje zachowanie potencjalne niebezpieczeństwo spowodowania wypadku drogowego. Pojazdem mechanicznym kierował w środku dnia, po drodze publicznej, nadto nie posiadając przy sobie dowodu rejestracyjnego pojazdu ani dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia OC. Prawidłowo elementy te Sąd Rejonowy zestawił z wyjątkowo lekceważącą porządek prawny postawą oskarżonego. Ł. Z. czyn ten popełnił, jak prawidłowo ocenił Sąd Rejonowy, w warunkach recydywy , co oznacza, że za podobne przestępstwo odbywał karę pozbawienia wolności. Nadto był już karany za naruszanie norm prawnych mających gwarantować bezpieczeństwo uczestnikom ruchu drogowego. Żadna z orzeczonych wobec niego kar, szczególnie zaś pobyt w warunkach zakładu karnego nie odniosły - jak słusznie podniósł Sąd Rejonowy - zamierzonego rezultatu. Oskarżony nadal jeździ w stanie nietrzeźwości, co oznacza nieskuteczność dotychczas orzeczonych kar oraz wyjątkowo utrwaloną postawę lekceważenia obowiązującego porządku prawnego. Trafnie zatem Sąd Rejonowy wywiódł, że kara, którą miarkował za czyn przypisany oskarżonemu musi być karą surowszą. Sąd Okręgowy stanowisko to w pełni akceptuje , nie dopatrując się możliwości zmiany wyroku na podstawie art. 438 pkt. 4 kpk albowiem orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności nie nosi cechy rażącej niewspółmierności. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego rażąca niewspółmierność kary zachodzi tylko wówczas, gdy kara wymierzona jest nie do zaakceptowania, czyli, że jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować ( por. wyrok SN z 25.2.1995 r. II Kr 198/94). Taka sytuacja tej sprawie nie ma miejsca. Sąd Rejonowy karę pozbawienia wolności orzekł prawidłowo , wskazał na jej uzasadnienie przekonującą argumentację uwzględniając wymogi art. 53 kk i tym samym w pełni realizując wymagania stawiane przez ustawodawcę. W przekonaniu Sądu Okręgowego tak ukształtowana kara spełni swoją funkcję zapobiegawczą zarówno w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej, wzbudzając w oskarżonym poszanowanie dla porządku prawnego oraz chęć zmiany postępowania, jak również uświadamiając jemu oraz osobom z jego otoczenia, konieczność przestrzegania prawa. Prawidłowo Sąd I instancji uznał, że brak jest wobec oskarżonego pozytywnej prognozy uzasadniającej możliwość skorzystania z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Żądanie oskarżonego zawarte w apelacji aby Sąd Okręgowy zmienił wyrok i orzekł karę grzywny lub prac społecznych w świetle powyższego jest niezasadne. Uwzględnienie żądania apelacji, przy wskazanych przez Sąd Rejonowy okolicznościach odnoszących się do wymiaru kary czyniłoby zarówno karę grzywny jak i karę ograniczenia wolności rażąco łagodną. Trudno bowiem uznać, że skoro pozbawienie oskarżonego wolności nie odniosło do tej pory zamierzonego skutku, to uczynią to kary łagodniejsze, przy prezentowanej przez oskarżonego postawie. Jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy to, że oskarżony ma rodzinę oraz chorą matkę nie może wpływać na wymiar kary. Wręcz odwrotnie, w takim stanie rzeczy na jaki wskazuje oskarżony, winien on podejmować wszelkie starania dla zabezpieczenia bytu i bezpieczeństwa swojej rodziny. Popełnianie przestępstw , co oczywiste temu nie służy, czego oskarżony jako osoba dorosła jest w pełni świadomy.

Sąd Okręgowy w toku kontroli instancyjnej uznał , że orzeczony wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 10 lat, choć surowy nie jest rażąco niewspółmierny. Oskarżony zasługuje na wyeliminowanie go z kręgów uczestników ruchu drogowego z uwagi na ich bezpieczeństwo, szczególnie, że nie zareagował pozytywnie na uprzednio orzeczony wobec niego zakaz 8 lat pozbawienia wolności.

Mając powyższe na uwadze i nie dopatrując się przyczyn odwoławczych wskazanych art. 439 i 440 kpk Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze z uwagi na sytuację rodzinną i majątkową, która powoduje, że ich uiszczenie byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

Magdalena Kurczewska - Śmiech