Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Lublinie

POSTANOWIENIE

Dnia 7 lipca 2023 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie XII Wydział Własności Intelektualnej

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Agnieszka Wojnarowicz-Posłuszna

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2023 roku w Lublinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

z udziałem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

w przedmiocie wniosku o udzielenie zabezpieczenia

postanawia:

oddalić wniosek.

Sygn. akt XII GWo 43/23

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 7 lipca 2023 roku (k. 79)

Wnioskiem datowanym na 26 kwietnia 2023 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. wnosiła o udzielenie zabezpieczenia roszczeń o zaniechanie działań stanowiących czyny nieuczciwej konkurencji w poniżej wskazany sposób:

- roszczenia o zakazanie obowiązanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. wykorzystywania tajemnicy przedsiębiorstwa uprawnionej i naruszania dobrych obyczajów kupieckich w formie przedstawienia kontrahentom uprawnionej oferty produktowej tożsamej z ofertą uprawnionej poprzez:

unormowanie praw i obowiązków uczestników postępowania na czas jego trwania, w ten sposób by zakazać obowiązanej składania ofert i zawierania umów z kontrahentami uprawnionej wymienionych we wniosku (44 podmioty), z jednoczesnym zagrożeniem obowiązanej obowiązkiem zapłaty (na rzecz uprawnionej) kwoty 10 000 złotych za każdy przypadek naruszenia zakazu określonego w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia.

W uzasadnieniu wskazano, że uprawniona jest producentem i hurtowym sprzedawcą mebli, działa na obszarze Polski i innych krajów UE, www.(...).pl. (...) podała, że obowiązana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. prowadzi od połowy 2022 roku działalność konkurencyjną wobec prowadzonej przez nią hurtowej sprzedaży mebli. Po rozwiązaniu stosunku pracy z uprawnioną I. D. podjęła pracę na rzecz obowiązanej; wówczas rozpoczęła „wrogie” działania konkurencyjne wobec byłego pracodawcy polegające między innymi na wykorzystywaniu informacji stanowiących tajemnice przedsiębiorstwa uprawnionej, co do których zobowiązała się dochować poufności. Uprawniona wskazywała, że działania obowiązanej są bezprawne i stanowią czyn nieuczciwej konkurencji, gdyż realizowane działania sprzedażowe bazują nie na własnych kalkulacjach, działaniach organizacyjnych i osiągnięciach marketingowych, lecz na bezprawnie pozyskanych cudzych informacjach, do wykorzystania których obowiązany nie ma prawa. W ocenie uprawnionej działanie obowiązanego stanowi działania sprzeczne z dobrami obyczajami kupieckimi, o których mowa w art. 3 u.z.n.k. oraz delikt z art. 11 u.z.n.k. ( wniosek k. 3-52).

Zarządzeniem z dnia 9 maja 2023 roku wniosek został zwrócony wobec braku: oznaczenia w sposób precyzyjny i pozwalający na jednoznaczną identyfikację roszczenia z jakim zamierza wystąpić w przyszłym postępowaniu uprawniona, tj. braku wskazania o zakazanie jakich konkretnych czynności (działań) będzie występować w przyszłym postępowaniu; oznaczenia w sposób precyzyjny i pozwalający na jednoznaczną identyfikację przedmiotu roszczenia, o ochronę którego zamierza wystąpić w przyszłym postępowaniu, tj. braku sprecyzowania, co stanowi „ofertę produktową” (katalog, cennik, inny przedmiot – jaki?), której ochrony zamierza dochodzić w przyszłym postępowaniu; oznaczenia dobrego obyczaju jakiego naruszenie zarzuca obowiązanemu oraz braku jednoznacznego sprecyzowania w jaki sposób obowiązany ów „dobry obyczaj” naruszył; oznaczenia w sposób precyzyjny sposobu zabezpieczenia, tj. braku wskazania czego miałyby dotyczyć oferty, o zakazanie składania których wnosi (co miałoby być przedmiotem ofert), rodzaju tychże ofert, oraz przedmiotu i rodzaju umów, których zawierania miałby dotyczyć zakaz. Jednocześnie poinformowano pełnomocnika uprawnionej, że w przypadku uzupełnienia braków formalnych wniosku z uwagi na ich charakter celowe jest złożenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia sformułowanego na nowo oraz zobowiązano do uzupełnienia materiału dowodowego poprzez złożenie w formie papierowej załączników nr 3 i 12 umieszczonych na płycie CD (zarządzenie k. 54).

W odpowiedzi uprawniona 22 maja 2023 roku wniosła pismo, w którym wskazała, że uzupełnia braki wniosku o udzielenie zabezpieczenia tj.:

1.  zdefiniowała roszczenie wskazując działanie, którego będzie się domagać, a którym jest składanie ofert zawarcia umów sprzedaży;

2.  zdefiniowała przedmiot roszczenia wskazując, że będzie ono obejmowało zakaz składania ofert zawarcia umów sprzedaży mebli; wskazała przy tym, że nie będzie dochodziła ochrony konkretnych produktów lub ich katalogów, lecz ochrony wypracowanej pozycji rynkowej na rynku sprzedaży mebli przed nieuczciwymi działaniami obowiązanego;

3.  wskazała, że dobrym obyczajem, którego naruszenie zarzuca obowiązanemu jest dobry obyczaj opisany na stronie 7 wniosku in fine, tj. prowadzenie rywalizacji rynkowej w oparciu o własne osiągnięcia i pomysły i niewykorzystywanie w tym celu cudzych nakładów, a także niewykorzystywanie cudzych osiągnięć dla zaistnienia w świadomości odbiorców ze swoją rodzajowo tożsamą ofertą bez ponoszenia w tym celu własnych wysiłków i nakładów finansowych i ryzyka;

4.  oznaczyła sposób zabezpieczenia wskazując, że wniosek dotyczy ofert, których przedmiotem jest zawarcie umowy sprzedaży mebli.

Uprawniona na nowo sformułowała wniosek o udzielenie zabezpieczenia i wniosła o udzielenie zabezpieczenia roszczenia o zakazanie obowiązanej składania ofert sprzedaży mebli wymienionym 44 podmiotom. Jako sposób zabezpieczenia wskazano unormowanie praw i obowiązków uczestników postępowania na czas jego trwania poprzez zakazanie obowiązanej składania ofert sprzedaży mebli wymienionym 44 podmiotom.

Uprawniona wskazała, że materiał dowodowy przedłożony jako załączniki nr 3 i 12 stanowią kolorowe katalogi o łącznej objętości 750 stron, tymczasem w wyniku doprecyzowania przedmiotu roszczenia i sposobu zabezpieczenia wskazać należy, że zarówno przedmiot roszczenia jak i sposób zabezpieczenia dotyczą ogółu mebli jako takich i nie są ograniczone do konkretnych katalogów ofertowych (k. 58-63).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży mebli na terenie Polski i innych krajów Unii Europejskiej (odpis KRS k. 10-12).

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej mebli (odpis KRS k. 14-16).

I. D. od dnia 1 czerwca 2013 roku do dnia 6 kwietnia 2022 roku zatrudniona była w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., w tym od dnia 2 stycznia 2017 roku na stanowisku dyrektora handlowego (świadectwo pracy k. 21).

Zgodnie z zakresem obowiązków datowanym na 24 stycznia 2014 roku I. D. zobowiązana była do m. in. przestrzegania tajemnicy służbowej oraz tajemnicy handlowej (k. 27).

W oświadczeniu datowanym na 6 lipca 2018 roku I. D. zobowiązała się m. in. do zachowania w tajemnicy wszystkich informacji, do których uzyska dostęp w związku i przy okazji realizacji powierzonych jej obowiązków i zadań (k. 26).

W piśmie datowanym na 29 grudnia 2021 roku prezes zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. zawiadomił I. D. o wymierzeniu kary porządkowej nagany z wpisem do akt osobowych za zachowanie, które polegało na wszczęciu przez nią awantury oraz użyciu obrażających i znieważających określeń w stosunku do innych pracowników (k. 19).

Po rozwiązaniu stosunku pracy z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. I. D. podjęła pracę w charakterze dyrektora zarządzającego ( (...)) na rzecz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (wizytówka k. 29).

W oświadczeniu datowanym na 24 listopada 2022 roku wicedyrektor ds. handlowych (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. Z. K. stwierdził, że I. D. skontaktowała się z tąże spółką informując, że działa w imieniu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., zaproponowała nawiązanie współpracy i złożyła ofertę dokonywania zakupów mebli z aktualnej oferty tegoż podmiotu przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. ; przy czym I. D. zaproponowała, że będzie kupować te same meble (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. i powoływała się na posiadaną wiedzę, doświadczenie oraz kontakty do klientów firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. nabyte podczas pracy w tamtejszej spółce (k. 31).

W oświadczeniu datowanym na 31 stycznia 2023 roku przedsiębiorca K. S. oświadczył, że jest właścicielem firmy (...), z końcem roku 2022 skontaktowała się z nim I. D., która zaproponowała nawiązanie współpracy; przedstawiła mu ofertę dokonywania zakupów mebli od reprezentowanej przez nią firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., które będą tożsame rodzajowo z ofertą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., ale w zakresie cen niższe o ok. 4-6% (k. 33).

W oświadczeniu datowanym na 5 lipca 2022 roku L. M. oświadczył, że jest właścicielem N. M. s.r.o. oraz że skontaktowała się z nim I. D., która zaproponowała nawiązanie współpracy; przedstawiła ofertę dokonywania zakupów mebli od reprezentowanej przez nią firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., które będą tożsame rodzajowo z ofertą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., ale w zakresie cen niższe o ok. 5% (k. 35).

Pismem datowanym na 17 października 2022 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. poinformowała (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. o podejmowaniu przez I. D. i P. L. działań stanowiących czyny nieuczciwej konkurencji i wezwała do spowodowania zaprzestania przez nie takich działań (k. 44).

Mocą art. 730 § 1 k.p.c. oraz art. 730 § 2 zd. 1 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona i w każdej sprawie, o ile uprawdopodobni istnienie roszczenia oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia (art. 730 ¹ § 1 k.p.c.). Sąd może udzielić zabezpieczenia zarówno przed wszczęciem postępowania, jak też w jego toku.

Przesłanki uprawdopodobnienia roszczenia i interesu prawnego muszą być spełnione kumulatywnie. Uprawdopodobnienie stanowi surogat dowodu, jest zwolnione od ścisłych formalności dowodowych, co znajduje swój normatywny wyraz w treści art. 243 k.p.c. Uprawdopodobnienie nie daje pewności istnienia konkretnego roszczenia, ale pozwala na przyjęcie, iż jest ono prawdopodobne w obliczu zgromadzonego na danym etapie materiału dowodowego. - Przesłanka uprawdopodobnienia będzie spełniona, jeżeli wnioskodawca przedstawi materiał, którego ocena pozwoli Sądowi nabrać przekonania, iż roszczenie rzeczywiście istnieje (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 grudnia 2016r., I ACz 2125/16, Legalis nr 1558605; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 grudnia 2013r., I ACz 984/13, Legalis nr 804493).

Udzielenie zabezpieczenia wymaga uprawdopodobnienia interesu prawnego w jego udzieleniu. Dlatego też uprawniony winien przekonać Sąd, iż istnieją usprawiedliwione powody, dla których wnioskodawca powinien otrzymać ochronę prawną jeszcze przed prawomocnym rozpoznaniem powództwa.

Wybierając sposób zabezpieczenia Sąd jest zobligowany do uwzględnienia interesów uczestników postępowania, w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę (art. 730 ¹ § 3 k.p.c.).

Mocą art. 738 k.p.c. Sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach, biorąc za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie, a w istocie oceniając materiał przedstawiony przez wnioskodawcę. Granice rozpoznania wniosku wyznacza przedmiot sprawy, żądany zakres zabezpieczenia i wskazane sposoby zabezpieczenia. Przepis art. 755 k.p.c. pozostawia Sądowi swobodę wyboru zabezpieczenia (gdyż Sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni), niemniej ramy tej swobody wyznaczają sposoby zabezpieczenia wskazane przez wnioskodawcę.

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. wystąpiła z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego przed wszczęciem postępowania, do czego była uprawniona na mocy art. 730 § 2 k.p.c.

Uprawniona poszukiwała ochrony w oparciu o art. 18 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 11 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2020 r., poz. 1913; dalej: u.z.n.k.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.z.n.k. czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.z.n.k. czynem nieuczciwej konkurencji jest ujawnienie, wykorzystanie lub pozyskanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 u.z.n.k. przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, które jako całość lub w szczególnym zestawieniu i zbiorze ich elementów nie są powszechnie znane osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji albo nie są łatwo dostępne dla takich osób, o ile uprawniony do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi podjął, przy zachowaniu należytej staranności, działania w celu utrzymania ich w poufności.

Zgodnie z art. 11 ust. 4 u.z.n.k. wykorzystanie lub ujawnienie informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa stanowi czyn nieuczciwej konkurencji, w szczególności gdy następuje bez zgody uprawnionego do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi i narusza obowiązek ograniczenia ich wykorzystywania lub ujawniania wynikający z ustawy, czynności prawnej lub z innego aktu albo gdy zostało dokonane przez osobę, która pozyskała te informacje dokonując czynu nieuczciwej konkurencji.

Konieczne jest zatem łączne spełnienie trzech przesłanek: informacja powinna być poufna, tj. niedostępna łatwo nawet dla osób z danej branży, posiadać wartość gospodarczą i być poddaną odpowiednim (rozsądnym) działaniom w celu zachowania stanu jej poufności ( J. Szwaja [red.], Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2019, art. 11, Legalis).

Z uzasadnienia wniosku wynika, iż uprawniona upatruje naruszenia przez obowiązaną tajemnicy przedsiębiorstwa uprawnionej poprzez ujawnienie oraz wykorzystywanie przez I. D. na rzecz obowiązanego poufnych informacji uprawnionej w zakresie bazy danych klientów i planów rozwoju kontaktów handlowych, danych dostawców o warunków dostaw, warunków kalkulacji i rentowności ofert i kontraktów terminowych, do których uprzednio miała dostęp na podstawie zawartej z uprawnioną umowy i pracę (k. 5-5v).

Wniosek podlegał oddaleniu z uwagi na brak uprawdopodobnienia roszczenia, z którym uprawniona zamierza wystąpić w przyszłym procesie.

Zakaz składania ofert sprzedaży, w tym również podmiotom, co do których oferentowi jest wiadome, że współpracowały z innym uczestnikiem obrotu, i to nawet jeśli wiedza co do tych uczestników obrotu została powzięta w sposób nieuprawniony, nie jest roszczeniem, które może uzyskać ochronę. Poziom uogólnienia treści tegoż roszczenia wyklucza możliwość udzielenia uczestnikowi obrotu tak dalece idącej ochrony; ochrony, która w istocie uniemożliwiałaby mu podejmowanie prób wchodzenia w relacje gospodarcze z określonymi podmiotami. Ocena ta wyglądałaby odmiennie, gdyby w treści roszczenia, o ochronę którego uprawniony zamierza wystąpić w przyszłości, zawarto obok adresata potencjalnej oferty również doprecyzowanie konkretnych warunków, z którymi wedle uprawnionego, obowiązany nie powinien móc występować w stosunku do tychże podmiotów. Również roszczenie zmierzające do ochrony wypracowanej pozycji rynkowej wymaga precyzyjnego określenia działań, które mają być zakazane (czy nakazane); nie jest dopuszczalnym, w ocenie Sądu Okręgowego, zakazanie uczestnikowi obrotu składania ofert zawarcia umów sprzedaży w ogólności (nawet przy wyliczeniu podmiotów, co do których zakaz ten miałby obowiązywać), bo byłoby to sprzeczne z istotą uczciwej konkurencji. Odmiennie mogłaby zostać natomiast oceniona dopuszczalność wystąpienia z roszczeniem określającym konkretne postanowienia (warunki, sposób spozycjonowania poszczególnych elementów oferty względem siebie, czy względem oferty innego uczestnika rynku) oferty, co do której uprawniony domaga się zakazu formułowania i adresowania do innych uczestników obrotu.

Treścią roszczenia z art. 18 ust. 1 u.z.n.k. jest żądanie zaniechania (zaprzestania) niedozwolonych działań. Powództwem o zaniechanie (zaprzestanie) niedozwolonych działań (art. 18 ust. 1 pkt 1 u.z.n.k.) można dochodzić biernego zachowania, tj. zaniechania (zaprzestania, omittere) trwających niedozwolonych działań stanowiących czyn nieuczciwej konkurencji. Natomiast nie można żądać czynnego zachowania ( dare lub facere), takie żądanie znajduje podstawę w art. 18 ust. 1 pkt 2–6 u.z.n.k. ( J. Szwaja (red.), Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2019, art. 18, Legalis).

Jak wynika z treści pism z dnia 22 maja 2023 roku oraz 19 czerwca 2023 roku, uprawniona domaga się udzielenia zabezpieczenia roszczenia o zakazanie obowiązanej (przyszłej pozwanej) składania ofert sprzedaży mebli wymienionym 44 kontrahentom; przy czym przedmiotem ochrony nie jest konkretny produkt z oferty uprawnionego, czy też jego konkretnego dostawcy, lecz sama czynność składania ofert w ogólności, wobec konkretnych podmiotów, będących wieloletnimi kontrahentami uprawnionej (k. 53-63 i 68-79).

W ocenie Sądu tak sformułowane roszczenie wykracza poza granice ochrony przedsiębiorcy gwarantowanej na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji i skutkuje oceną, iż roszczenie uprawnionej nie zostało uprawdopodobnione.

Przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie mogą być, bowiem wykorzystywane jako narzędzie zmierzające do wyeliminowania potencjalnych konkurentów z rynku, zaś oferowanie, co do zasady korzystniejszych warunków oraz zachęcanie do podjęcia współpracy nie jest samo w sobie nieuczciwe. Odmiennie można byłoby natomiast ocenić ofertę zawierającą w swej treści np. odniesienie do oferty innego uczestnika obrotu lub skonstruowanej w taki sposób, by jej atrakcyjność była uzależniona od określonej relacji względem oferty innego, konkretnego uczestnika rynku.

Przejmowanie pracowników i klientów związanych uprzednio z innym przedsiębiorstwem jest co do zasady zjawiskiem związanym z obrotem profesjonalnym, mieszczącym się w ramach walki konkurencyjnej. Odpowiedzialność na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji powstanie natomiast, jeśli ocenianemu działaniu towarzyszą pewne okoliczności szczególne, przesądzające o nieuczciwości celu lub środków (por. E. Nowińska [w:] K. Szczepanowska – Kozłowska, E. Nowińska, Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz, 2018, LEX).

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. poszukiwała ochrony także w oparciu o art. 3 ust. 1 u.z.n.k. odwołując się do konstrukcji „pasożytniczej konkurencji” (k. 6). Uprawniona podniosła, że obowiązana w pasożytniczy sposób czerpie korzyści z osiągnięć i rezultatów jej wieloletnich wysiłków.

Funkcją klauzuli generalnej z art. 3 ust. 1 u.z.n.k. jest m.in. uzupełnienie katalogu nazwanych czynów nieuczciwej konkurencji i umożliwienie eliminacji z obrotu innych (niż te nazwane) działań sprzecznych z prawem lub dobrymi obyczajami, zagrażających interesowi innego przedsiębiorcy lub klienta, bądź naruszających go. Powód odwołujący się do klauzuli generalnej musi wykazać jednak, jaki konkretny dobry obyczaj został naruszony oraz że nieprzestrzeganie tegoż obyczaju poprzez określone, skonkretyzowane działania zagroziło lub naruszyło jego interes (Wyrok SN z 29.01.2021 r., (...) 7/21, LEX nr 3114850.).

Uznanie konkretnego działania za czyn nieuczciwej konkurencji wymaga ustalenia przez Sąd, na czym ono polegało i zakwalifikowania go pod względem prawnym przez przypisanie mu cech konkretnego deliktu wskazanego w Rozdziale 2 u.z.n.k. ( Czyny nieuczciwej konkurencji - art. 5-17) lub deliktu tam nieujętego, ale odpowiadającego hipotezie ust. 1 art. 3 u.z.n.k. Czyny konkurencyjne winny być badane w świetle przesłanek określonych w przepisach art. 5-17 u.z.n.k. a, gdy nie mieszczą się w dyspozycji któregoś z tych przepisów, podlegają ocenie według klauzuli generalnej z art. 3 ust. 1 u.z.n.k. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30 września 1998 roku, I ACa 281/98, Apel.-Lub.1999/1/1).

Mianem konkurencji bywa określany mechanizm właściwy dla gospodarki rynkowej, zjawisko charakteryzujące funkcjonowanie tejże. Istotą konkurencji jest wdzieranie się w sferę interesów przeciwnika gospodarczego, co nie zmienia faktu, że proces ten winien przebiegać według uczciwych reguł (por. Wyrok SA w Warszawie z 29 września 2017 r., I ACa 983/17, LEX nr 2490253).

O naruszeniu interesu innego przedsiębiorcy można mówić wtedy, gdy na skutek działania konkurencyjnego nastąpi pogorszenie lub nie nastąpi oczekiwana poprawa możliwości nabywania lub zbywania dóbr bądź usług. Decyduje o tym sposób, w jaki działanie konkurenta jest odbierane przez potencjalnych adresatów. Zważywszy, że prawa przedsiębiorcy uczestniczącego w obrocie mają charakter względny, tylko adresatom działań nieuczciwie konkurencyjnych służyć będzie roszczenie o ich zaniechanie i naprawienie szkody. Obowiązek wskazania i udowodnienia istnienia zagrożenia obciąża występującego z zarzutem nieuczciwej konkurencji. Deliktowy charakter odpowiedzialności nieuczciwego konkurenta uzasadnia także obciążenie uprawnionego obowiązkiem uprawdopodobnienia szkody i istnienia związku przyczynowego (art. 415 i art. 361 § 1 w zw. z art. 6 k.c.) (por. Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2016 roku, XXII GWo 58/16, dostęp saos.org.pl).

W judykaturze wyróżnia się dwa rodzaje naśladownictwa: niewolnicze oraz pasożytnictwo. Pierwszy wiąże się z wprowadzaniem w błąd przeciętnego klienta co do tożsamości producenta lub pochodzenia produktów - konfuzją. Natomiast pasożytnictwo opiera się na wykorzystaniu cudzych nakładów pracy i renomy produktu (J. Szwaja (red.), Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz, 2019, Legalis).

Jednocześnie wiedza, doświadczenie i umiejętności zdobyte przez pracownika podczas zatrudnienia nie korzystają z ustawowej ochrony na rzecz przedsiębiorstwa, a regulacje ustawy o ochronie nieuczciwej konkurencji nie mogą szkodzić mobilności pracowników (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2000 r., I CKN 304/00, niepubl.).

Uprawniona uprawdopodobniła w ocenie Sądu, że obowiązana pozyskała listę jej kontrahentów w sposób nieuprawniony, a następnie że wykorzystywała ją jako informację o potencjalnych klientach, do których kierowała skonkretyzowaną, celowaną, odnoszącą się do oferty konkurenta ofertę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, co niewątpliwie może stanowić desygnat: „wykorzystania cudzych nakładów pracy”. Niemniej sformułowanie w oparciu o tą okoliczność faktyczną konsekwencji procesowych wiąże się, zdaniem Sądu Okręgowego, z koniecznością sformułowania skonkretyzowanego roszczenia procesowego. Takiego roszczenia procesowego, którego uwzględnienie będzie wskazywało potencjalnemu pozwanemu czego mu konkretnie robić nie wolno, gdyż kierowanie do określonych adresatów ofert o określonej treści zostało ocenione przez Sąd jako działanie naruszające art. 3 u.z.n.k., jako przejaw pasożytnictwa opierającego się na wykorzystaniu cudzych nakładów pracy, a być może także renomy produktu. (Nie można także tracić z pola widzenia, że orzeczenie uwzględniające roszczenia być może będzie musiało być egzekwowane przymusowo i również wówczas treść obowiązku dłużnika nie może budzić wątpliwości interpretacyjnych).

Brak sformułowania takiego roszczenia procesowego skutkuje oceną, iż w sprawie niniejszej występuje brak spełnienia przesłanki uprawdopodobnienia roszczenia, co z kolei uzasadnia oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia i jednocześnie zwalnia Sąd z obowiązku badania spełnienia drugiej z kumulatywnie występujących przesłanek udzielenia zabezpieczenia – istnienia interesu prawnego w jego udzieleniu (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6 października 2015 roku, I ACz 1675/15, Legalis nr 1337981).

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż uprawniona nie uprawdopodobniła dochodzonego roszczenia w stopniu, który pozwala na udzielenie ochrony tymczasowej i z tej przyczyny Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.